A girl’s night out!

De drie trouwe lezers van deze blog zullen ongetwijfeld weten dat ik regelmatig een stapje in de wereld zet met de Leuvense dames van ‘t werk. Deze maandag hadden we een heel speciale avond in het vooruitzicht. We zouden namelijk gaan eten in restaurant Dumon in Wakkerzeel. Wat dit restaurant een extra streepje voor geeft, is dat het uitgebaat wordt door de ouders van onze jongste aanwinst bij de Leuvense dames. Tijdens één van onze vorige avondjes uit, vermeldde ze langs haar neus weg dat haar papa chefkok was. Het is niet moeilijk om één en ander op te tellen, met als resultaat een reservatie voor zes personen bij Dumon.

Tot mijn grote scha en schande moet ik toegeven dat ik tot het moment dat mijn collega erover vertelde, nog nooit gehoord had van restaurant Dumon. Een dik gat in mijn culinaire cultuur, want, oh my god, wat een geweldige avond hebben we daar doorgebracht!

Maar voordat we aan onze culinaire ontdekkingsreis zouden beginnen, stelde zich de netelige kwestie van hoe we in het restaurant in kwestie zouden geraken. De optie van de fiets vanuit Leuven station werd al snel verlaten. Voor de heenweg leek dit nog een redelijke optie, maar om vervolgens na een copieuze maaltijd met aangepaste wijnen helemaal terug te fietsen naar Leuven of Heverlee, dat leek toch een brug te ver. De oplossing die op tafel lag was een treinritje naar Wijgmaal en vervolgens ons met z’n zessen proppen in de wagen van onze collega die in Wijgmaal woonde. Het restaurant zou niet al te ver van Wijgmaal station zijn, maar ik ben nogal anaal als het aankomt op gordels dragen en veiligheid in voertuigen en zo, dus ik was toch niet helemaal gelukkig met de gekozen optie.

Toen we in Wijgmaal station aankwamen, bleek dat mijn collega vergeten was ‘s ochtends haar auto aan het station te zetten. Geen probleem, het was maar een korte wandeling naar haar huis en zo konden we haar woonst ook eens bewonderen. Net toen we haar straat in stapten, zagen we aan het andere uiteinde een auto de straat indraaien: de echtgenoot van onze collega uit Kessel-Lo die de man van de collega uit Wijgmaal kwam afzetten (kunnen jullie nog volgen?). Opeens hadden we dus twee auto’s te onzer beschikking, want het kostte weinig overtuigingskracht om de echtgenoot van de collega uit Kessel-Lo te overtuigen om een deel van ons groepje in Wakkerzeel af te zetten.

We brachten een blitzbezoekje aan het mooi verbouwde rijhuisje van onze collega en vertrokken met de eerste shift naar Wakkerzeel. In het restaurant aangekomen, werden we hartelijk ontvangen door de mama van onze collega. Restaurant Dumon is gelegen in een volledig gerenoveerde oude hoeve op een idyllisch plekje midden in het groen. Het enige nadeel is misschien de nabijheid van boerderijen waardoor je af en toe een vleugje mestgeur opvangt. Niet veel aan te doen, natuurlijk.

We kregen meteen een rondleiding door het pand. Prachtig ingericht met verschillende gezellige ruimtes. Ik was eerlijk waar onder de indruk. Ook van het enthousiasme en de warmte die de ouders van onze vriendin uitstraalden. We kregen een mooie ronde tafel toegewezen aan het zwembad (!). Heerlijk om buiten te kunnen eten en te genieten van het vallen van de avond. Gelukkig was ik voorzien, want naarmate de avond vorderde, daalde de temperatuur en bleek de fleece die ik had meegenomen goed van pas te komen. Als collega’s werden we natuurlijk extra verwend, met een aperitief van het huis, een korting op de verrassingsmenu en nog een afzakkertje als afscheid.

De avond vloog voorbij en ik heb van elke seconde genoten. Het eten was voortreffelijk, de aangepaste wijnen waren heerlijk, de bediening was erg attent en het gezelschap uitmuntend. Heeft er iemand nog wat superlatieven op overschot?

Enfin ja, ik laat jullie even mee genieten van wat er zoal op ons bord passeerde (er was zelfs glutenvrij brood!):

IMG_7354

IMG_7358

IMG_7364

IMG_7365

IMG_7367

IMG_7369

IMG_7370

Natuurlijk werd het later dan gepland en reden er ondertussen geen treinen meer van Wijgmaal naar Leuven. Geen erg, ik had op voorhand al stiekem bij mijn vriend gepolst of hij het niet zag zitten om ons te komen ophalen. Omdat hij een schatje is, zag hij er geen graten in een aantal licht aangeschoten vrouwen te komen ophalen in Wakkerzeel. Hij kon zelfs nog even een theetje meedrinken op het schitterende terras!

Wij dropten achtereenvolgens onze licht aangeschoten en bijzonder goed gezinde collega’s af in Kessel-Lo en Heverlee en waren zo rond half één terug thuis. <3

De laatste zondag van juni

Na een suboptimale nachtrust schoven we om 9.30u stipt onze benen onder de ontbijttafel. Het ontbijt stelde niet veel voor, maar vulde onze magen. Er was nog één ander koppel in de voor de rest lege ontbijtzaal. Hotel Beukenhof is duidelijk geen al te druk bezocht hotel.

IMG_7331

Na het ontbijt gooiden we onze spullen in de koffer en keerden we terug naar Leuven. Ik had ons namelijk ingeschreven voor een rondleiding om 12u in de grootste collectie bananensoorten ter wereld. Natuurlijk was ik erg nieuwsgierig naar deze collectie, maar eerlijk, ik had niet verwacht dat het bananenverhaal mij zo zou boeien. En ik was beslist niet alleen, de ganse groep hing aan de lippen van professor Swennen, een man met een passie voor bananen. De suggesties die hij opperde om de bananenoogst te verbeteren komen niet alleen de grote multinationals ten goede, maar ook de kleine Afrikaanse boeren. Ik was zwaar onder de indruk van zijn geloof in de maakbaarheid van een betere wereld. Een geloof dat ikzelf en cours de route verloren ben. Misschien had ik toch bio-ingenieur moeten studeren…

In de namiddag pakten we onze koffers uit en zorgden we ervoor dat ons appartement er zo goed mogelijk bij lag. We kregen immers bezoek van de ouders van mijn vriend en dan wil een mens al eens de schijn hoog houden dat hij of zij, in een bijzonder propere en wel georganiseerde omgeving leeft.

Iets na zessen stonden de ouders van mijn vriend voor de deur. We babbelden wat bij en genoten met z’n vieren van een heerlijke feestschotel van de Walvis. We waren net de laatste gaatjes aan het opvullen (de porties bij de Walvis zijn nogal aanzienlijk, de foto hieronder toont een schotel voor twee personen), toen we opgeschrikt werden door een vreemd geluid. Onze eerste reflex was dat het om een auto-alarm ging, maar nadat het geluid nog een keer of drie had weerklonken, konden we niet langer ontkennen dat het geluid uit ons gebouw afkomstig was.

IMG_7334[1]

Na een kleine expeditie op de gang bleek dat er mensen in de lift geblokkeerd zaten. Niet echt leuk met dit warme weer en al helemaal niet leuk als je weet dat de lift amper groot genoeg is om ruimte te bieden aan twee serieuze kerels van twee meter. De lift was blijven hangen op de vierde verdieping. De inzittenden waren duidelijk half in paniek. Mijn vriend begaf zich met zijn vader eerst naar de kelder om te kijken of het op en af zetten van de zekering van de lift iets zou opleveren. Geen resultaat, dan helemaal naar boven waar de technische ruimte van de lift zich bevond. We geraakten er niet al te goed uit wijs, dus onze reddingspogingen leverden niet het verhoopte resultaat op.

Gelukkig waren de mensen in de lift er ondertussen in geslaagd om de lift van binnenuit te openen, dankzij de instructies van de liftfirma met wie ze telefonisch contact hadden via de telefoon in de lift. De twee buitenlandse meisjes zagen er duidelijk ontdaan uit. Gelukkig waren ze vergezeld van een beer van een vent (wellicht ook de reden dat de lift is blijven steken) die erin geslaagd was de liftdeuren open te krijgen. Bleek dat ze niet alleen de liftfirma gebeld hadden, maar ook nog eens de politie toen bleek dat ze nog anderhalf uur moesten wachten op de komst van een lifttechnicus. De politie had vervolgens de brandweer gebeld. En ere wie ere toekomt, de brandweer stond bijzonder snel in ons gebouw. Voor niets natuurlijk, want de mensen waren ondertussen al bevrijd. Dus als u ooit eens in een lift komt vast te zitten, don’t panic, de brandweer komt u redden.

Enfin ja, een bijzonder tumultueus etentje, dus. En een reden te meer om het been stijf te houden wat betreft de rechtzaak ivm de te kleine lift tegen onze bouwfirma.

Een dagje Westmalle

Een tijdje geleden viel er een uitnodiging in de bus voor een feest van mijn nonkel en tante. Samen met vrienden en familie wilden zij hun veertigjarig huwelijk en hun beider vijfenzestigste verjaardag vieren. Dat zijn indrukwekkende cijfers, wat mij betreft, reden genoeg om te vieren. Gelukkig hadden ze hun feest ruim op tijd aangekondigd zodat ik de datum kon vrijhouden en kwam er ditmaal geen huwelijk roet in het eten strooien. De feestelijkheden speelden zich af in het Sint-Pauluscentrum in Malle, niet bepaald een streek die mijn vriend en ik frequent bezoeken. Enfin, ik was er zelfs nog nooit geweest.

Omdat we er tegenop zagen om ‘s avonds na het feest naar huis te rijden, boekten we een kamer in een hotel in de buurt. Het hotel was niet veel soeps, maar proper en voldoende om als slaapplek voor één nacht te dienen.

We vertrokken in Leuven zo rond het middaguur, want de uitbater van het hotel had laten weten dat de receptioniste niet meer aanwezig zou zijn ná 14u. Voorwaar, geen druk bezet hotel, dat Hotel Beukenhof. Geen probleem voor ons, wij waren sowieso van plan de streek wat te verkennen. Spijtig dat de Abdij van Westmalle zelf niet te bezoeken viel. Geen erg, wij vonden online een fijne wandeling in de omgeving van de abdij.

Alvorens aan de wandeling te beginnen, deden we eerst wat krachtvoer op in Café Trappisten. We bestelden een portie Westmalle kaas vergezeld van een Westmalle (voor mijn vriend, uiteraard) en een sangría. De zon brak aarzelend door het wolkendek en wij hadden er allebei zin in.

IMG_7320

De wandeling stelde niet teleur. De website had ons veel rust en stilte beloofd in een bosrijke omgeving en dat was niets gelogen. We zagen op de twee uur die we wandelden amper mensen in deze prachtige groene omgeving.

IMG_1341

IMG_1344

IMG_1346

IMG_1348

IMG_1350

IMG_1353

IMG_1354

IMG_1358

IMG_1365

Echt genoten! Na de wandeling keerden we terug naar het hotel om ons op te frissen en onze feestkleren aan te doen. We aten een snelle snack in het restaurant bij ons hotel, want het uitnodiging beloofde hapjes en we wilden zeker nog wat ruimte overhouden voor al de lekkers. Dat bleek een slimme zet, want de vier zonen van onze nonkel en tante droegen het ene na het andere hapje aan. Alle hapjes waren om duimen en vingers af te likken én daarenboven glutenvrij. Ik heb helaas maar van één soort hapje een foto genomen, dus jullie zullen me op mijn woord moeten geloven.

IMG_7328

Het werd een gezellige avond met een aantal hernieuwde kennismakingen. Vreemd als je mensen tegen het lijf loopt die je voor het laatst gezien hebt als kleuter en die nu volwassen mensen met een eigen gezin blijken te zijn. Ik zal wellicht even hard verouderd zijn in hun ogen als omgekeerd, maar het voelde toch een beetje onwerkelijk aan.

Er waren niet alleen veel hapjes, er was ook nog eens een uitgebreid dessertenbuffet (helaas ook geen foto van). Per persoon hadden mijn nonkel en tante drie desserts gerekend, wat gezien de reusachtige porties per dessert, een schromelijke overschatting bleek. Ik deed nochtans mijn best door een panna cotta met bosvruchten én een chocomousse te eten. Maar daarna kon ik echt niet meer…

We bleven plakken tot een uur of één, schreven een melige boodschap in het gastenboek en keerden terug naar onze hotelkamer voor een vrij onrustige nacht (slecht bed in combinatie met veel te verwerken en veel lawaai van de drukke baan bij het hotel).

Babybezoek

Gisterenavond stond er een babybezoek op het programma. We gingen de jongeling met de meest originele naam uit heel onze vriendenkring (met dank aan World of Warcraft en Lord of the Rings) bezoeken. Het was niet gelukt om in het ziekenhuis op bezoek te gaan (tijd, tijd, kan je dat ergens bij kopen?), dus we werden thuis bij onze vrienden verwacht voor het avondmaal.

Ik had op voorhand gezegd dat ze niet al te veel moeite moesten doen, met een baby en een peuter in huis. Wij zijn gemakkelijke mensen en afhaalfood is prima voor ons. Ergens was ik niet geheel duidelijk geweest in mijn communicatie, want we werden zowaar getrakteerd op een driegangenmenu voorafgegaan door gezond fingerfood. Het venkelroomsoepje vergat ik te fotograferen, maar de eend en de panna cotta met aardbeien wil ik jullie niet onthouden.

IMG_7317

IMG_7318

En de baby? Dat was een schatje! De ganse avond geen kik gegeven, mooi geposeerd voor de foto en a spitting image van zijn oudere broertje.

Het kan verkeren

Terwijl in Amerika het Amerikaanse Hooggerechtshof vrijdagmiddag het homohuwelijk in heel de Verenigde Staten heeft gelegaliseerd, worden elders onschuldige mensen van hun leven beroofd door geschifte godsdienstfanatici. Goed en slecht nieuws dat om voorrang vecht. Laat ons hopen dat de stappen die in Amerika gezet worden naar meer tolerantie voor mensen van allerlei pluimage ook doorsijpelen naar andere werelddelen.

During and After Work

Deze donderdag stond helemaal in het teken van de naderende vakantie. Eén van de collega’s neemt twee maanden ouderschapsverlof tijdens de zomermaanden en organiseerde als (tijdelijk) afscheid een gezellige lunch onder collega’s. We zakten in totaal met negen personen af naar de Fanny Thai om te genieten van een goedkope, maar lekkere lunch. Spijtig dat er op het terras geen plaats meer was voor onze groep, want de zon had er duidelijk zin in.

IMG_7308

IMG_7309

Na het werk werden de banden met de collega’s nog wat strakker aangehaald in het zonnetje op het terras van Scott’s bar. De tijdens Happy Hour bestelde cocktails (caipirinha en een drankje op basis van schuimwijn, cointreau en verse ananas die helemaal niet vers was) gingen vlotjes binnen en naarmate er meer collega’s naar huis keerden, werd de stemming steeds vrolijker. En zo bleef ik alleen achter met drie mannelijke collega’s en kwam het gesprek, geheel buiten mijn wil om, plots op onderwerpen als lichaamsbeharing en anal bleaching. 😉 Altijd interessant om je collega’s op een andere manier te leren kennen. 😉

Terwijl de discussie ging over landingsbanen versus volledig kaal, zat mij vriend elders op een terrasje met zijn collega’s iets te drinken. Voor er erg in hadden was het al dik negen uur gepasseerd en besloten we toch maar richting Leuven af te zakken.

IMG_7311

IMG_7313

Ik nam afscheid van mijn collega’s die van plan waren ergens in Brussel een burger te gaan eten en sprak af met mijn vriend om dezelfde trein naar Leuven te nemen. Op weg naar het station kon ik het niet laten de Sint-Goedelekathedraal te vereeuwigen die lag te blinken in de avondzon. Prachtig gewoon.

IMG_7314

Op de trein bestelden mijn vriend en ik het ideale eten om een opkomende kater de kop in te drukken: Indisch. We aten bijzonder marginaal achter onze pc met een filmpje en kropen op tijd in bed. Super dagje en dat in het midden van de werkweek!

 

Sushibezoek

Ik weet het, ik weet het, mijn vriend en ik zijn gemakzuchtige mensen. Maar hey, als er een vriendin op bezoek komt die zegt dat ze graag sushi eet, dan is de keuze snel gemaakt, nietwaar? Toch een gemak die Just-Eat.Be, je moet zelfs je deur niet meer uit om heerlijke sushi te eten.

IMG_7294[1]

IMG_7295[1]

IMG_7296[1]

Oja, dat kiwi-experimentje bleek bijzonder goed mee te vallen. Heel lekker!

Startschot voor de zomer

Ok, ik moet toegeven dat ik me op zondagochtend, de eerste officiële dag van de zomer en de dag na de Langste Dag niet echt optimaal voelde. De overdaad aan drank van de dag voordien had zijn tol geëist. Eigen schuld, dikke bult, natuurlijk. Dus trokken mijn vriend en ikzelf met een kater naar mijn petekindje en zijn ouders, die zo vriendelijk geweest waren ons uit te nodigen voor een brunch.

Naar goede gewoonte had de mama van mijn petekindje haarzelf weer overtroffen. Heerlijk verse broodjes en koffiekoekjes en overdaad aan beleg (de foto hieronder toont maar een fractie van het aanbod), versgebakken eitjes, humus, verse fruitsla,… Ik liet mij een beetje gaan en bij elke hap die ik nam van het heerlijke ontbijt trok de kater zich een beetje verder terug. Hoera! Tegen dat we moesten vertrekken, voelde ik me weer opnieuw een beetje mens.

IMG_7274

We hadden rond één uur met mijn vader afgesproken in het rusthuis waar mijn moeder ondertussen al een paar jaar verblijft. Geen fijne plek, daar moet ik eerlijk in zijn. Ik kan heel moeilijk tegen de sfeer die in zo’n rusthuis hangt, het gevoel dat alle bewoners daar gewoon zitten te wachten op de dood. Het gebouw heeft daarenboven zijn beste tijd gehad (de terrasdeur vertoonde een grote barst en kon zelfs niet meer gesloten worden) en er zijn al wat incidenten geweest met de verpleging. Enfin ja, het doet zeer dat mijn moeder wellicht nog vele jaren op die plek zal moeten slijten. Maar er is helaas geen andere optie voorhanden.

Na het rusthuisbezoek reden we verder naar mijn broertje en zijn vriendin. We hadden afgesproken om samen te gaan wandelen langs het Schulensmeer,  een kunstmatige waterplas bekend om zijn dieren- en plantenrijkdom. Ideaal om een beetje uit te waaien en wat bij te praten over de bouwplannen van mijn broer en zijn vriendin.

We kozen een middellange wandeling van 7,5 kilometer uit en genoten van al het moois dat de schitterende omgeving van het meer te bieden had.

IMG_1168

IMG_1171

IMG_1173

IMG_1176

IMG_1177

IMG_1179

IMG_1185

IMG_1193

IMG_1199

IMG_1200

IMG_1202

IMG_1206

IMG_1217

IMG_1218

We sloten onze dag af met een heerlijk avondmaal bij een Koreaans-Japans restaurant in Lummen, of all places. Mijn eerste kennismaking met Japchae, noedels van zoete aardappel met rundvlees en groenten, smaakte alvast naar meer. En ja, dat mochi-ijs kon ik toch echt niet aan mij voorbij laten gaan. Spijtig dat we in Leuven geen Koreaans restaurant hebben!

IMG_7280

IMG_7282

IMG_7285

IMG_7289

Een decadente Langste Dag

De Langste Dag is zowat een jaarlijkse traditie aan het worden. Dit jaar zagen de weersvoorspellingen er op het eerste gezicht niet zo denderend uit, maar kijk, zo rond het middaguur brak de zon door het wolkendek en werd het een prachtige dag.

Mijn vriend en ik startten onze Langste Dag met sangría en schuimwijn op de receptie voor de prominenten. Eigenlijk was het de bedoeling om snel iets te drinken, wat foto’s te maken van de acts en vervolgens ergens te gaan lunchen aan één van de vele eetkraampjes. Dat was duidelijk geen strak plan, want we kwamen hopen bekenden tegen, bleven plakken en dat ene drankje werden er meer. De toon was gezet. Volgende halte: heerlijke prosecco van La Divina Commedia vergezeld van enkele hapjes.

IMG_1028 IMG_1031 IMG_1078 IMG_1085

Bijzonder goedgemutst zetten mijn vriend en ik onze weg verder en waren net een bestelling aan het plaatsen bij De Walvis (de ouders van mijn vriend komen volgend weekend op bezoek) toen we een berichtje kregen van dezelfde kameraad die ons vorig jaar vergezelde. Samen genoten we van oesters en een glaasje witte wijn en klonken we op het feit dat onze vriend een splinternieuw appartement gekocht had in het nieuwe hippe centrum van Leuven: de Vaartkom.

IMG_7268

We zakten verder de Mechelsestraat af om ons te nestelen op het terras van de Convento Food. Mijn gezond verstand zei me dat het nu toch echt wel tijd werd om iets van voedsel in onze magen te krijgen. Die oesters zwommen nogal eenzaam tussen al die alcohol. Gelukkig serveerde Covento Food heerlijke antipasti. Ik deed me tegoed aan hun crostini met vis, de minestrone en de insalata di pesce spada (zwaardvissalade). Om duimen en vingers af te likken. (Ok, stiekem dronk ik daar ook nog een glaasje witte wijn bij.)

IMG_1130

Na deze bijzonder aangename culinaire pauze, trokken we opnieuw de stad in om te genieten van de mooie acts. Al snel belandden we echter met z’n drieën opnieuw op een terras. Het rustige tuinterras van de Meat City was ideaal om de drukte in de stad te ontvluchten. En ach, een cosmopolitan, dat is toch bijna fruitsap, he. 😉

IMG_7270

Enfin ja, we slaagden er niet meer in ons van onze terrasstoeltjes los te rukken en besloten dan maar in één moeite hier te blijven voor het avondmaal. Er liep iets fout met mijn mosselen in de keuken, maar ik was door al die alcohol in zo’n goede stemming, dat ik het helemaal niet erg vond om een beetje langer te wachten op mijn pasta met zalm. Bijzonder vrolijk namen mijn vriend en ik na het eten afscheid van onze kameraad om in benevelde toestand naar huis terug te keren.

IMG_7273

Al een geluk dat de geplande afspraak met mijn petekindje verzet was naar de zondagochtend, want eens goed doorzakken met een tweejarige op sleeptouw lijkt me niet echt ideaal en al helemaal niet goed voor zijn opvoeding. Feit is dat we ons voorzeker fantastisch geamuseerd hebben!