Zaterdag de helft van de dag al kuisend doorgebracht. Achja, voor gasten willen wij toch graag de schone schijn ophouden dat wij propere en opgeruimde mensen zijn. Uiteraard was de eerste gast drie kwartier vroeger dan voorzien, was de vloer nog nat, waren we nog niet aan de hapjes begonnen en liep mijn vriend nog in zijn onderbroek rond op het moment dat de deurbel ging, waardoor mijn lijf minstens een uur nodig had om de extra stress die deze te vroege aankomst veroorzaakte er weer uit te krijgen. Gelukkig helpt een glaasje cava de stresshormonen verjagen. 😉

Voor de rest was het een bijzonder geslaagde avond. We serveerden hapjes die we afgekeken hadden van onze gastvrouw van vorige week: een glaasje met garnaaltjes, ei en cocktailsaus; vijg opgerold in parmaham en wat hapjes van de Delhaize om in de oven te schuiven. Poepsimpel, ware het niet dat we de eieren in twee shiften hebben moeten koken, omdat ze eerst te zacht waren. Ik had nochtans een gespecialiseerde website geconsulteerd! Bij deze kan ik dus officieel geen ei koken.

Het hoofdgerecht was een wok met peultjes, babymaïs, selder, gember, look, sojascheuten, sambal, pepertjes, oestersaus en biefstuk. Makkelijk, gezond en lekker. Wel spijtig dat één van de twee koppels die we te gast hadden aan het vasten was. Gelukkig geen deelnemers aan Dagen zonder vlees (niet dat ik iets tegen vegetarisch eten heb, maar dat weet ik dat wel graag op voorhand zodat ik een aangepaste maaltijd kan bereiden), ze dronken enkel geen alcohol. Toch wel spijtig als je dan een feestelijk glaasje cava bovenhaalt om te klinken en een lekkere fles rode wijn bij het eten wil serveren. Nog spijtiger was dat we voorzien hadden de avond af te sluiten met de ongeopende fles saké die ondertussen al bijna een jaar in de koelkast stond… Nuja, we lieten het niet aan ons hart komen en kraakten toch de sakéfles op het einde van de avond samen met het koppel dat bleef logeren. En zo belandden we een een discussie over Chinese en Japanse karakters en de verschillen daartussen (géén, als men in het communistische China van de jaren 50 geen vereenvoudigde karakters had ingevoerd).

Dessertgewijs speelden we een beetje vals, want de bananenclafoutis bevatte toch rum. Het werd dus niet één van de dessertjes die de lieve Lime mij bezorgde. Want wat Lime “poepsimpele” dessertjes noemde, leek mij toch een beetje complex. En ik was ook niet zeker of macarons wel volledig notenvrij zijn (een gast met notenallergie zien we niet graag in Gasthuisberg belanden) en we wisten ook niet zo snel absinthe uit onze drankenkast tevoorschijn te toveren, ondanks ons, ik geef het toe, rijkelijk assortiment. Maar de soep van agrumes met absinthe, dat komt er zeker nog eens van.

Wisten jullie dat vanille-ijs trouwens ook sporen van noten kan bevatten? Gelukkig hadden we een doos zonder gevonden en kon onze allergische vriend met een gerust gemoed een bolletje ijs eten.

En de saké, verdorie die smaakte. Nog een half jaar geduld!