Niccòlo Ammaniti mag dan wel één van de grote sterren zijn van de hedendaagse Italiaanse literatuur, dit boekje van hem overtuigde me niet echt. Ok, het is vlot geschreven en uitgelezen voordat je er erg in hebt. Toch vond ik de humor vaak aan de vulgaire kant en de personages karikaturaal. Nuja, het beperkte aantal bladzijden en de grote diversiteit aan personages laat natuurlijk niet toe om aan karakteropbouw te doen. Ik heb het boek zeker niet met tegenzin gelegen, maar een blijvende indruk zal dit lichtgewichtje beslist niet nalaten. Ideaal om te lezen als vlug tussendoortje.
Pretty!
Een goed gevuld weekend
Gevuld met goed gezelschap en heel veel lekker eten. Zaterdag hadden we een blogdelegatie (Lucie, Lime en souvenir, boskabout en ntone) over de vloer en zetten we onszelf aan het werk. Nuja, ik geef toe dat we ons er voor het hoofdgerecht nogal gemakkelijk vanaf gemaakt hebben door naar de wild en gevogelte traiteur om de hoek te gaan. Maar ‘t was wel lekker (fazant in een sausje van boschampignon, selderpuree, spruitjespuree, peertje, veenbessen)! En bananenclafoutis blijft een superdessert om mee af te sluiten. Al zat er deze keer wat te veel citroenzest in naar mijn smaak (een verbeterpunt voor mijn vriendje). De avond vloog alleszins veel te snel voorbij en ik had het gevoel dat er nog veel meer bij te praten viel. (En ik was ook onder de indruk van de coca-coladrinkcapaciteit van boskabout.)
Zondag waren we uitgenodigd door mijn squashpartner voor een diner in de Ming, een garantie op veel en lekker eten. Dus beperkte ik me zondag in de loop van de dag tot een paar boterhammetjes. En zoals altijd na zo’n all you can eat maaltijd, heb ik last van een te volle maag en een knagend schuldgevoel. Deze week een beetje matigen dan maar.
Konz – impressie
Lekker lang uitslapen
Klaarwakker was ik, deze ochtend om 7.15. Ik draaide me om en om en om, speelde de film van de razend drukke werkdag gisteren opnieuw af en de slaap verliet mijn lijf. Dus stond ik maar op, al voelde ik dat ik en mijn hoofd echt nood hadden aan meer slaap. Dat vond mijn vriend duidelijk ook, toen hij mijn verwarde slaapkop zag, terwijl hij zich klaarmaakte voor een werkdag (geen vrijaf voor hem, vandaag).
Dus kroop ik opnieuw onder de lakens en bleef daar liggen tot half twaalf, het magische moment 11/11/11 11:11 helemaal missend en daar totaal niets mee inzittend. Mijn energieniveaus moesten dringend bijgetankt worden om voluit van het weekend te kunnen genieten!
Overwerk
Vandaag werkte ik, inwendig mopperend, keihard door tot acht uur ‘s avonds, waardoor ik alweer een Russische les miste. Het gaat dit jaar helemaal de foute kant op met mijn Russische lessen: al een paar keer te vaak gemist en te weinig tijd om me voor te bereiden waardoor ik tijdens de lessen vaak niet kan volgen. Hoog tijd om me te herpakken! Aan de andere kant ben ik stiekem ook wel blij dat we door een collectieve inspanning erin geslaagd zijn, twee belangrijke documenten nog voor het verlengde weekend buiten te krijgen. Er gaat immers niets boven een beetje gemoedsrust om onbekommerd van drie vrije dagen te genieten.
Fotowedstrijd
Meestal neem ik niet de moeite om aan fotowedstrijden deel te nemen. De (vaak veel beter uitgeruste) concurrentie is nu eenmaal té groot en hun foto’s zijn gewoon zoveel beter dan die van mezelf. Maar kijk, het kan verkeren. Mijn eerste kleine overwinning is binnen. Een foto van mij is geselecteerd voor een Italië-kalender. Ok, er waren maar 110 deelnemers in totaal en ik had dus een kans van meer dan 1 op tien om te winnen, maar ik ben er toch blij mee. Hoezee!
Lan-party
Laat het ons erop houden dat ik me de dag na de cocktailparty niet zo geweldig fris voelde. En met niet zo geweldig fris, bedoel ik dat het leek alsof mijn hoofd twintig kilo woog en er continu iemand met een hamer op de binnenkant van mijn slapen aan het kloppen was. Gelukkig is mijn vriend een absolute held, die de plakkerige keuken schoonmaakte terwijl ik in bed mijn kater bevocht. Een held, ik zeg het jullie!
We konden moeilijk de boel, de boel laten, want om 13.30u stond de eerste enthousiastse gamer voor de deur. Wat timingsgewijs perfect uitkwam, omdat ik vijf minuten eerder nog onder de douche stond. Enfin, ik speelde een beetje mee met de gasten, iets met tankjes en vlaggetjes en op elkaar schieten, maar bracht de rest van de dag door met het van commentaar voorzien van de foto’s van onze Europareis in 2010 (ja, ik sta zover achter). Tegen de avond kreeg ik een geweldige hongerklop die bevochten werd met aan huis geleverde sushi (waar we wel bijna twee uur op moesten wachten, niet bevorderlijk voor mijn humeur). En tegen de avond was ik genoeg gerecupereerd om met mijn vriend en twee gamers een klein stapje in de wereld zetten. We waren immers benieuwd hoe succesvol de eerste editie van Club Trente was. Conclusie: het was gezellig, maar het concept moet nog wat aan naamsbekendheid winnen.
Provinciedomein
Zondagnamiddag een zalig ontspannen namiddag doorgebracht met vrienden. Gewandeld door de gevallen bladeren in het provinciedomein, ideaal om in de herfststemming te geraken. Door onze vrienden gemaakte brownies gegeten en door de bakker gemaakte kersentaart gegeten, een uitgebreide rondleiding in hun gerenoveerde huis gekregen en veel gebabbeld. Meer hoeft dat echt niet te zijn.
Cocktails!
Na een zware vrijdag (een dossier waaraan collectief hard gewerkt was en waarvan we dachten dat het afgerond was, keerde onverwacht en ongewenst op ons bord terug) was het vooruitzicht van cocktails des te aanlokkelijker. Met een groepje van een stuk of twaalf collega’s legden we eerst een bodem in de Klimop om vervolgens naar ons appartement af te zakken, alwaar de collega’s een moedige poging deden om onze drankvoorraad te doen slinken. En ere wie ere toekomt, ze hebben hun best gedaan!
Bovendien werd ik verwend met maar liefst drie boeken: een Capitool gids van Spanje (hierin vermoed ik de hand van mijn vriend), het allerbeste uit ‘Het Gat van de Wereld’ van Humo en een werkelijk fabuleus fotoboek van Robert Polidori met griezelig knappe foto’s van New Orleans na de doortocht van Katrina. Ik kan het niet genoeg zeggen: ik heb geweldige collega’s!