Diestsestraat vernieuwd

Na een overheerlijk Indisch middagmaal besloten we, aangetrokken door de ballonnetjes en de rode lopers, nog een wandelingetje te maken in de Diestsestraat. Allez, ik besloot dat en mijn vriendje volgde een beetje al mopperend. (Ja, studie-ontwijkend gedrag en ‘t is voor mijn eigen goed en zo, ik weet het.)

We kochten een brood en belandden bij het naar buiten gaan midden in een feestelijke stoet. Een bonte mengeling van schepenen, gemeenteraadsleden, muzikanten en historische figuren schreed voort op weg naar het pas vernieuwde laatste stuk van de Diestsestraat. Omdat we toch die richting uit moesten, besloten we te volgen. En ja, enkele minuten later werd een prachtig rood lint boven gehaald dat onder trompetgeschal werd doorgeknipt. Daarop volgden de traditionele speeches en maakte ik van de gelegenheid gebruik om wat fotootjes met mijn Treo te nemen. Om mijn collectie foto’s-van-mijn-favoriete-burgemeester wat aan te vullen. 😉

Et voila:


(Ja, ik weet het de kwaliteit is ondermaats.)

Op weg naar huis zijn we dan onze kameraad met ldvd tegengekomen. ‘t Ging al pakken beter met hem, hij had zijn oog al op een volgend meisje-dat-zeker-zijn-hart-zal-breken laten vallen. Sommige mannen… Enfin, we hebben wat gebabbeld en ik ben nog een ijsje gaan halen in het nieuwe winkeltje in de Diestsestraat. En nu ben ik mezelf aan het aansporen om achter de boeken te kruipen.

Een mooie zomeravond

Garnaalkroketten eten op het terras van de Appel. Genieten van een gigantisch glas sangria. Zuchten dat de zomer ons dit jaar nog niet veel mooie zomerse avonden gegund heeft. Met het vriendje op het gemak door de Leuvense straten slenteren en genieten van het rozige avondlicht. Een strip lezen op ons balkon met op de achtergrond beiaardmuziek. “Yesterday” van de Beatles: de beiaardier geeft het beste van zichzelf. De zon zien ondergaan, de wolken in prachtige pastelkleuren kleurend.

Zalig.

Irritant

Een loopneus krijgen terwijl je nog tweeëneenhalf uur examen voor de boeg hebt. En natuurlijk nergens een zakdoek in de buurt. Tweeënhalf uur sniffelen. Hopelijk heb ik mijn collega-studentjes niet te hard op hun zenuwen gewerkt.

Geluidsoverlast

Maandagavond hoorden we het voor de eerste keer. ‘s Nachts rond een uur of twee. Een monotone vrouwenstem die klonk alsof ze het nieuws aan het voorlezen was. Maar dan een heel lang en heel saai nieuwsbericht. Een redelijk vervelend geluid, maar goed, om twee uur ‘s nachts trekt een mens niet meer op onderzoek uit. Je trekt het donsdeken over je oren en hoopt dat het snel ophoudt.

De volgende nacht weer van hetzelfde. Rond een uur of één (ik was nog aan het werken) stond mijn vriend terug in de leefruimte. Wakker geworden van een monotone vrouwenstem die ik weet niet wat aan het vertellen was. Mijn vriend was lichtelijk geïrriteerd dat zijn slaap twee nachten op rij onderbroken werd. Dus besloot hij op onderzoek te gaan. Het geluid was alleen maar duidelijk waarneembaar in onze slaapkamer en het leek van boven ons te komen. Na een luistertest in de trappenhal bleek echter dat de schuldige de huurder onder ons was.

En toen viel onze frank (euro). Het monotone geluid dat we eerst voor een depressieve nieuwslezeres hadden aanzien (aanhoord?) was een screenreader. Blijkbaar had onze onderbuur, die blind is en we nog van vroeger kennen, de gewoonte om ‘s nachts in zijn bed nog wat te lezen of beter gezegd om zich te laten voorlezen. Een klein mailtje met een vriendelijke vraag om ‘s nachts niet vlak onder onze slaapkamer die screenreader te gebruiker en de volgende nacht was het probleem van de baan.

En daarmee is dat mysterie ook alweer opgelost.

Excuses, excuses

Hoe het komt dat ik volgend jaar nog een paar vakjes opnieuw zal mogen doen:
– Voltijds werken en voltijds studeren combineren, ‘t is niet gemakkelijk.
– Het was niet zo’n goed blokjaar. Eerst vijf maanden tegen mijn goesting bij nonkel K gewoond, daarna de verhuis naar ons appartement en de bijhorende rompslomp. (Nonkel K, als u dit ooit leest, bedankt om ons uit de nood te helpen, echt dat werd zwaar geapprecieerd.)
– We liggen nog steeds overhoop met de bouwfirma. U mag dit interpreteren als: we zijn nog steeds aan het onderhandelen over de schadevergoeding.
– Zoveel jaren afwisselend werken en studeren zonder er eens écht tussenuit te zijn, dat weegt op een mens.
– Er zaten een paar vakken tussen waarvoor ik mij echt niet kon opladen. (Lees: die ik geweldig saai vond.)

Les excuses sont faits pour s’en servir. Maar als ik helemaal eerlijk ben met mezelf is dit de enige echte reden:
– Ik had geen goesting om te blokken.

Ldvd

Een kwartier geleden gaat bij ons de bel. Stond er een kameraad met liefdesverdriet voor de deur die er duidelijk nood aan had zijn hart uit te storten. Nu staat mijn deur altijd open voor mensen met problemen en bied ik graag een schouder om op uit te huilen, maar zijn timing (de dag voor een examen) was niet echt optimaal. We hebben een kwartiertje gebabbeld en daarna heb ik hem de opdracht gegeven om samen met mijn vriendje iets te gaan drinken.

Mijn arm vriendje, opgezadeld met het troosten van de ontroostbaren. Ik denk dat hij zich zijn avond wel anders had voorgesteld. Sorry schatje, ik maak het later goed.