Het onveiligheidsgevoel

Hier op het werk is aan het pieken. Een half uurtje geleden is er een paneel uit het plafond naar beneden gekomen. En dan heb ik het niet over een licht gyproc paneeltje, neen, maar wel over een ijzeren paneel met daaraan bevestigd het systeem waardoor het water voor de airco loopt. Zo’n tweeëneenhalve meter lang en loodzwaar, ik ben er zelf aan gaan voelen. Het paneel is vlak naast een collega naar beneden gekomen. Het arme mens zag lijkbleek. Als je zoiets op je hoofd krijgt, kan je alleen maar hopen dat je een dikke schedel en een goede engelbewaarder hebt.

En nu zit iedereen hier naar het plafond te kijken.

Electricity

Vandaag heeft de stroom weer uitgelegen in ons appartement. De mannen van Electrabel zijn vanochtend nog wat testjes komen doen om de oorzaak van de zichzelf opblazende apparatuur te vinden en blijkbaar zijn ze vergeten de hoofdschakelaar van ons appartement opnieuw op te zetten. Bleh.

Het goede nieuws is dat de oorzaak van de elektriciteitsproblemen gevonden zou zijn (na drie keer een reparateur langsgestuurd te hebben, mag dat ook wel). Ik ben benieuwd.

Werkmannen upgrade

‘k Vind het eventjes niet zo erg dat er hier in het gebouw nog steeds gewerkt wordt. Daarnet stond ik in de lift samen met twee Poolse werkmannen. Twee werkmannen in bloot bovenlijf bovenlijf dan nog.

Samen in de lift met twee jonge, knappe gespierde halfnaakte mannen, neen dat overkomt mij niet elke dag. ‘t Is alvast een gigantische verbetering ten opzichte van de normale werkmannen die hier rondlopen. Hopelijk wordt het morgen nog warmer zodat ze die jeansbroekjes ook nog uitspelen. ]:-)

Spoorloos

Vermist sinds een week of twee na de verhuis: mijn tussenseizoenjas (nieuw van vorig jaar september) en de mooie rode fleece van mijn vriend. Het vreemde is dat we er allebei honderd procent zeker van zijn dat deze twee kledingstukken zich wel degelijk in ons nieuw appartement bevonden ná de verhuis. En nu zijn ze dus weg. Verdwenen. In rook opgegaan. We hebben al overal gezocht, maar niet te vinden.

Dan had ik eindelijk eens een geschikte tussenseizoenjas gevonden en dan gebeurt zoiets. Waarschijnlijk loopt nu één van de werkmannen rond met een mooie rode fleece en zijn vrouw of minnares met mijn jas. Ofwel is er ergens op ons appartement een doorgang naar een parrallel universum en zijn trui en jas daar nu grote zwier aan het houden.