lift

Trapped in an elevator

There is a first for everything.

Na een gezellig avondmaal in Aubonne reden we zondagavond terug naar Genève. Mijn vriend zette me af aan het appartement, terwijl hijzelf verder reed naar zijn werk, waar hij gratis kan parkeren. Goedgemutst nam ik samen met twee rugzakken (de fototoestelrugzak en een rugzak vol met handdoeken, zwemgerief en een fles witte wijn) de lift naar de derde verdieping. Op het moment dat de lift vertrok, voelde ik dat de lift een nogal rare schommelbeweging maakte. Ik probeerde met er niet te veel zorgen over te maken, maar toen het lichtje verdacht lang op ‘1’ bleef staan, kon ik niet langer ontkennen dat er iets niet in de haak was. En jawel, na nog een paar seconden wachten werd ‘1’ op het display vervangen door het symbool van een telefoontje.

Ik zat officieel vast in de lift. Nog nooit in mijn leven voorgehad, al gebeurde dit in ons appartementsgebouw in Leuven ook regelmatig. Ik heb in mijn leven dus al een aantal keren van buitenaf mensen tot kalmte aangemaand, maar zat nog nooit zelf vast. Ik besloot eerst te proberen of drukken op de noodknop in de lift iets zou opleveren. In ons appartementje in de Parkstraat was er een sleutel die gebruikt kon worden om de deuren van de geblokkeerde lift te openen en dan zou ik snel bevrijd zijn. Helaas, ondanks het bijzonder irritante geluid dat het produceerde, leken de weinige mensen die de moeite deden om te komen kijken wat er aan de hand was, geen oplossing te kunnen aanreiken.

Ondertussen had ik al een berichtje naar mijn vriend gestuurd om hem op de hoogte te brengen van mijn situatie, maar hij kon vanop afstand natuurlijk ook niets doen. Dan maar gebeld naar het noodnummer dat in de lift geafficheerd stond. (Opmerking: er was geen telefoon in de lift zelf aanwezig. Pech voor gsm-loze mensen.) De telefoon werd aan de andere kant gelukkig meteen opgenomen en na een kleine verwarring met het liftnummer (ik had niet deux fois zéro moeten zeggen), liet ik de heer aan de andere kant van de lijn nogmaals het adres van het appartementsgebouw herhalen. Hij zou me zo snel mogelijk terugbellen om te laten weten wanneer de technieker zou langskomen.

Hittegolf Lucifer was nog steeds in het land, dus het was bijzonder warm in de lift. En tijdens het telefoongesprek met het noodnummer was ook nog eens het licht in de lift uitgevallen. Gezellig. Gelukkig had ik mijn gsm om me van licht te voorzien en een externe batterijlader die voorzien was en een lichtje. Mijn grootste vrees was zonder batterijen te vallen, want dan zou ik echt in het stikdonker zitten én kon niemand mij nog bereiken. Nu kon ik tenminste de buitenwereld inlichten over mijn onvrijwillige gevangenschap en wat zielige selfies delen. 😉

De behulpzame liftmeneer belden al snel terug met de boodschap dat de technieker binnen een half uur à veertig minuten zou arriveren. Dat was langer dan ik gehoopt had, maar veel meer dan afwachten kon ik niet doen. In hoge nood kon ik nog altijd de fles witte wijn proberen open te maken. 😉 Mijn vriend was ondertussen in het appartementsgebouw aangekomen en ik bracht hem door de liftdeuren heen op de hoogte van de laatste stand van zaken. Veel kon hij natuurlijk ook niet doen, maar hij stelde voor om buiten de technieker op te wachten. Dan zou hij zich toch al zeker niet van gebouw vergissen. 😉

Gelukkig werd ik na iets meer dan drie kwartier door de technieker uit de lift bevrijd. Laat me zeggen dat ik alleszins blij was de deuren te zien open gaan. 😉 En hoera voor externe batterijen!

Slapstick situaties

Vandaag werkte ik een dagje thuis om onze gerechtsdeskundige 2.0 en iemand van de liftfirma binnen te laten voor een grondige inspectie van onze lift en dan meer in het bijzonder de liftkooi. Al snel kwamen beide mannen tot de conclusie dat in de huidige liftschacht nooit van ze leven een lift voor zes personen (zoals in de akte opgenomen) zou passen. Dat had ik ze ondertussen zelf ook al kunnen vertellen, maar goed, die experts moeten hun werk doen, he.

Door een ongelooflijk toeval was net op het moment van de inspectie ook onze kuisman aan het werk. Het allereerste wat de twee experts te zien kregen toen ze de deur openden waren twee emmers met zeepsop. De kuisman bevond zich ondertussen op een ander verdiep en moest noodgedwongen de trap afdalen om zijn kuisgerief te recupereren. In plaats van snel zijn emmers uit de lift te pakken, ging hij op zijn dooie gemak verder met het kuisen van de lift terwijl wij daar met z’n drieën op stonden te kijken.

Echt een surreëel moment. Een beetje humor deed wel deugd, want gerechtsdeskundige 1.0 doet onverwacht moeilijk. Het lijkt wel of onze rechtszaak tegen de bouwfirma een stam is waaraan steeds meer geschillen ontspruiten. En de enige die daar wel bij varen, zijn de advocaten…

Werkmannen upgrade

‘k Vind het eventjes niet zo erg dat er hier in het gebouw nog steeds gewerkt wordt. Daarnet stond ik in de lift samen met twee Poolse werkmannen. Twee werkmannen in bloot bovenlijf bovenlijf dan nog.

Samen in de lift met twee jonge, knappe gespierde halfnaakte mannen, neen dat overkomt mij niet elke dag. ‘t Is alvast een gigantische verbetering ten opzichte van de normale werkmannen die hier rondlopen. Hopelijk wordt het morgen nog warmer zodat ze die jeansbroekjes ook nog uitspelen. ]:-)