Zondag had ik afgesproken met een kameraad die ik al lang niet meer had gezien (verhuizen naar een ander land is niet bevorderlijk voor je sociaal leven). De bedoeling was dat we elkaar zouden treffen in het station van Hasselt, samen zouden lunchen en dat ik daarna een rondleiding zou krijgen in zijn nieuwe woonst. Helaas besloot de NMBS stokken in de wielen te steken: door een personenongeval (triestig eufemisme) lag het treinverkeer tussen Brussel en Leuven volledig plat. Druppelsgewijs reden er treinen Leuven station binnen en toen er eindelijk een trein opdaagde met twee en een half uur vertraging die richting Hasselt reed, deelde de conducteur doodleuk mee dat de trein maar tot Tienen zou rijden. Geen zin om ergens in Tienen te stranden, dus liet ik deze trein vertrekken zonder mij.

Na anderhalf uur tevergeefs wachten in Leuven station gooide ik de handdoek in de ring en liet ik aan mijn kameraad weten dat het niet zou lukken om in Hasselt te geraken. Waarop hij zo vriendelijk was om aan te bieden met de wagen naar Leuven te rijden zodat onze afspraak toch nog kon doorgaan. Dat vond ik knap van hem, in de wetenschap dat hij de dag nadien onder het mes zou moeten voor een operatie om zijn gebroken middenrif te herstellen en zijn maag omhoog te duwen. Maar goed, wellicht is een uitstapje naar Leuven beter dan de ganse dag aan zo’n operatie te moeten denken. Ik duim alleszins dat alles vlot gaat en hij na de operatie terug na 18u kan eten zonder last van reflux te hebben.

We lunchten samen in een nieuwe zaak in de Parijsstraat: Life Bar. Gezond, betaalbaar én lekker. Een goeie combinatie! Al was de nogal harde en plakkerige chocolate caramel slice gezien mijn aanhoudende tandpijn wellicht niet het meest ideale dessert. Mijn kameraad is erg bezig met zijn gezondheid (begrijpelijk natuurlijk, want hij is al een ganse tijd op de sukkel) en eet sinds kort volledig vegetarisch. Een keuze waarvoor ik hem alleen maar kan bewonderen. Intellectueel zie ik de voordelen van deze levenswijze zeker in, maar ik vrees dat ik toch mijn stukje vlees en vis zou missen (een zwak excuus, ik weet het, maar ik probeer elke week enkele vegetarische dagen in te lassen ter compensatie).

Na de lunch wandelden we samen door Leuven. De herfstzon was ons goed gezind en we hadden veel om over bij te praten. Ik geniet altijd erg van de gesprekken met deze kameraad omdat hij intellectueel op een zeer hoog niveau functioneert en hij een erg bijzondere kijk op het leven heeft. Het geeft me zuurstof om zelf op een iets objectievere manier naar mijn eigen situatie te kijken. Onze omzwervingen door de Leuvense straten brachten ons bij De Smidse (voor de tweede keer al dit weekend) alwaar we een heerlijke warme chocomelk dronken (mét een scheut rum voor mij). We sprongen ook nog even binnen bij de Belgian Woodworker, want mijn kameraad volgde in het verleden een cursus als meubelmaker met als resultaat een prachtige tafel.

We sloten de namiddag af met een vroeg diner (noodzakelijk voor de spijsverteringsproblemen van mijn kameraad) bij brasserie Van De Weyer. Van De Weyer kwam in de plaats van het vroegere Café Charly’s en kreeg een total make-over die ietwat kitscherig aandeed, maar die ik desondanks best wist te smaken. En de garnaalkroketten mochten er ook zijn!

Een dag die anders liep dan verwacht, maar die ik met een goed gevoel afsloot.