spaans

De eerste les Spaans van het nieuwe schooljaar

Voilà zie, ook bij Spaans is de kop er alweer af. Naar goede gewoonte zijn we op zaterdagochtend met een kleine groep, maar dat vind ik niet erg, zo krijg je meer de gelegenheid om te spreken en kan je je minder makkelijk wegsteken in de les. Toch nog twee bekende gezichten uit de klas van vorig jaar, verder een hoop mensen die hun Spaans opnieuw wilden oppikken of een aantal jaren met de taal gestopt waren.

Eén van de nieuwkomers, een oude dame die vroeger nog romaanse talen (Frans en Spaans) gestudeerd had, slaagde erin al op mijn zenuwen te werken nog voordat ze haar eerste zin afgemaakt had. Ze was nog niet zeker dat ze zich ging inschrijven, dus laat ons hopen dat ze haar niveau te hoog vindt voor onze groep en aan afstandsonderwijs of zoiets begint. ‘t Zal beter zijn voor mijn gemoedsrust.

Twee derde van de examens zit erop

Nog één mondeling examen Spaans te gaan en dan zijn we er weer vanaf voor een half jaartje. Zaterdag beloonde ik mezelf na de niet al te moeilijke luistertest (die echt veel te lang duurde) op veganistische kroketjes op het terrasje van de Loving Hut. Een ijsje van Decadenza maakte de maaltijd af. Terwijl mijn vriend het weekend doorbracht met het oefenen van havenmanoeuvres, zat ik op mijn balkon in de zon Spaanse woordjes te memoriseren. Ik hield zelfs een kleurtje over aan al mijn studie-ijver. Twee vliegen in één klap. 😉

Spaanse verrassing

Tijdens het laatste uur Spaanse les maandag, had de leerkracht voor een verrassing gezorgd: twee Spaanse deernen om een uurtje mee te converseren. Eentje was afkomstig van het Iberian Peninsula en het andere meisje kwam van de Canarische eilanden. Het is altijd goed voor je taalontwikkeling om met native speakers te spreken. Alleen jammer dat mijn pijp ongeveer uit was, omdat ik ‘s ochtends op een onchristelijk vroeg uur was opgestaan om nog een paar dringende zaken af te werken voor de middag. Ik beperkte me dus vooral tot luisteren en heel veel medeleven hebben met al die Spaanse jonge mensen die werkloos zijn en elders hun geluk moeten beproeven. Het moet hard zijn om in een land te leven dat door de crisis in de greep gehouden wordt. En het ziet er niet naar uit dat er snel beterschap in zicht is.

Terug van een fantastische vierdaagse in Duitsland

De zon liet zich eindelijk nog eens van haar beste kant zien, onze vrienden gaven elkaar het jawoord op één van de meest romantische locaties ooit en we maakten kennis met een boel toffe mensen.

Een uitgebreid verslag volgt nog, nu verdient mijn cursus Spaans voor een dag of twee mijn volledige aandacht. Mijn Duits is er de voorbije dagen beslist op vooruit gegaan, jammer genoeg kan dat niet van mijn Spaans gezegd worden.

Studeren

Na al die jaren, de ontelbare examens die ik ondertussen al heb afgelegd, nog altijd, altijd, heb ik een broertje dood aan studeren. Zelfs als het gaat over prutsexamens zoals Spaans aan het CLT die voor mij normaalgezien weinig tot geen uitdaging vormen. Toch wacht ik tot de aller-, allerlaatste moment om vervolgens in een rotvaart heel de stof erin te moeten stampen. Ik moet de hete adem van een bijna onmogelijke deadline in mijn nek voelen. Waarom? Geen flauw idee, een zwak karakter, zeker?

Andere stijl

De eerste les Spaans zit er alweer op. Het zal even wennen worden aan de nieuwe leerkracht die er toch een heel andere stijl op nahoudt dan we gewoon zijn van onze liefste Lily. De nieuwe leerkracht is er eentje die zelf nogal veel praat en weinig corrigeert (tenzij een beetje stiekem op een blad papier; wat is er mis met gewoon in de klas een leerling te verbeteren? we kunnen daar toch allemaal iets van leren?). Nu, het was pas de eerste les, dus dan moet er noodzakelijkerwijs wat uitleg gegeven worden, maar ik had toch verwacht dat iedereen de kans zou krijgen om zichzelf kort voor te stellen. Er zijn toch weer een hoop nieuwe gezichten tussen de medestudenten. Altijd handig om te weten met wie je oefeningen zit te maken. Enfin, we zien wel wat het geeft.

Een drink op een geslaagd jaar Spaans

Deze avond met de klasgenootjes van de Spaanse les een glaasje gedronken op de goede afloop van ons eerste jaar Spaans. We begonnen de avond op het terras van het Universum, maar werden door een forse regenbui naar binnen gejaagd. Ik was moe en nog een beetje onder de indruk van de begrafenis deze ochtend, maar het was fijn om op een toffe manier afscheid te kunnen nemen van de juf en de klasgenootjes. Veel klasgenootjes stoppen er immers mee of komen wellicht in een andere klas dan wij terecht. En onze juffrouw Spaans, die zullen we helaas moeten missen tot in het vijfde jaar. Als dát geen goeie motivatie is om nog een paar jaartjes verder te doen, dan weet ik het ook niet meer. 😉

Tip voor wie erover denkt om Spaans aan het CLT te volgen: Lily Devos is de beste leerkacht van allemaal!

Spliaans

Het blijft me verbazen hoe makkelijk dat Italiaans eruit blijft rollen in de Spaanse les. ‘t Is nochtans niet dat we nog veel Italiaans spreken. Als ik naar een woord zoek, lijkt het Italiaans altijd eerder klaar te zitten dan het Spaans. En het probleem is, ik vind dat mijn gemengd Spaans-Italiaanse zinnen best ok klinken en hoor vaak niet van mezelf dat er een Italiaans woord tussenfloept. Al vrees ik dat de juffrouw er op het mondeling examen wel lichtelijk anders over zal denken.

Spaans theater

Ik wist niet goed wat ik ervan moest verwachten, maar het theater deze avond is supergoed meegevallen. Twee acteurs brachten zes korte scènes met een humoristische toets. Niets om schuddebuikend van over de grond te rollen, maar wel genoeg om een glimlach op de gezichten te toveren. De acteurs articuleerden beiden bijzonder goed, wat het voor de eerste- en tweedejaars studentjes Spaans in de zaal bijzonder makkelijk maakte om de tekst te volgen, zelfs al verstonden we niet elk woord.

Dit theaterstuk sluit alvast perfect aan bij ons voornemen om in onze schaarse vrijetijd eens wat meer Spaanse films te zien. Er staan nog een aantal Almodóvar-films op mijn zeker-te-zien lijstje en ons Spaans kan er maar wel bij varen.