Gisteren waren mijn vriend en ik te gast bij zijn ouders voor het jaarlijkse paasfeest. Om vóór de start van het feest nog even langs de opa van mijn vriend te kunnen gaan, heb ik me na de Koreaanse les de longen uit het lijf gelopen om de trein naar Leuven te halen. Ik had geluk, want doordat de trein van 12.16 twee minuten vertraging had, was ik zelfs sneller in Leuven dan verwacht. Ik at snel snel het slaatje op dat ik tijdens de pauze in Brussel was gaan kopen en hup, de auto in voor een rit van ongeveer een uur.

Uiteraard was de opa van mijn vriend blij met dit onverwacht bezoekje. De opa van mijn vriend is nog heerlijk helder van geest, alleen spijtig dat zijn oren en ogen het steeds meer laten afweten. Door zijn slechte ogen kan hij geen boeken meer lezen, een ramp voor zo’n intelligent en belezen man, in het bezit van een mooie collectie boeken. En gesprekken met hem moeten noodgedwongen al schreeuwend gevoerd worden, in de hoop dat zijn hoorapparaat toch nog iets oppikt van wat er gezegd wordt. Ik duim van harte dat de technologie van de hoorapparaten snel verbetert, want het is frustrerend hoeveel energie het nu vergt om een gesprek gaande te houden, langs beide kanten.

Na dit korte bezoekje was het tijd om paaseieren te rapen. We leidden de kinderen eerst af met de spelletjes die mijn vriend en ik gekocht hadden en deden de gordijnen van de vensters die op de tuin uitgaven dicht, zodat ze de nep-paashazen niet aan het werk zouden zien. Ik kan me eerlijk gezegd niet herinneren dat ik als kind ooit in de paashaas geloofd heb. In Limburg waren het trouwens de paasklokken die uit Rome de eieren meebrachten, maar ook dat fabeltje heeft nooit veel indruk gemaakt op mij. Wellicht vond ik het idee van vliegende klokken gewoon te gek of zo. Al was ik altijd blij met de chocolade!

Wel grappig om te zien dat het oudste nichtje van mijn vriend ondertussen al door heeft hoe de vork in de steel zit, maar mooi meespeelt om het plezier voor de kleintjes niet te vergallen. Enfin ja, het gejoel van de kinderen toen ze zagen dat de paashaas doorheen gans de tuin paaseieren verstopt had, was genoeg om gans de buurt uit hun middagdutje te halen. Met zijn vijven stormden ze de tuin in om al dat lekkers bijeen te rapen. Om het plezier nog wat te verlengen werd zo nu en dan een eitje uit de mand gevist en stiekem terug verstopt. Hoe mooi om nog jong en goedgelovig te zijn!

Daarna genoten we van een aperitief in het zonnetje. Het deed me echt deugd om te ontspannen met een glaasje prosecco in de hand. Het zijn nogal stresserende tijden geweest, de voorbije weken, maar ik heb het gevoel dat alles nu wel op zijn pootjes aan het vallen is. Uiteraard werd er veel naar onze plannen gevraagd en ik begin nu zelf ook echt af te tellen. Fijn ook dat de ouders van mijn vriend zich ondertussen met het idee verzoend hebben.

Alleen spijtig dat ik zo dom geweest ben mijn splinternieuwe zonnebril, speciaal gekocht om in de paasvakantie op reis te gaan, in Herentals achter te laten. Hopelijk slaagt de post erin mijn zonnebril snel terug naar Leuven te brengen.