Onthulling nieuw topstuk in M!

Yep, het blijft topstukken regenen in september. Vandaag mocht ik in M de onthulling bijwonen van een prachtig bewaarde Maria Lactans uit de vroege 13de eeuw vervaardigd in Verona, vermoedelijk door de Veronese beeldhouwer Brioloto de Balneo. Het Mariabeeld is vervaardigd uit Marmo rosso di Verona, een soort kalksteen eigen aan de Noord-Italiaanse regio. Wereldwijd zijn er slechts zes gelijkaardige beelden bekend, waarvan er drie in Italië terug te vinden zijn. Het werk dat nu een plek krijgt in M Leuven is het best bewaarde van de reeks, met resten originele polychromie.

En amai, wat een prachtig werk. De raadselachtige uitdrukking van de Madonna zuigt de aandacht naar zich toe. Waaraan denkt ze terwijl ze het kindje Jezus de borst geeft? De details van de plooien zijn magnifiek en idd, hier en daar kon ik nog sporen van kleur ontwaren. Hoe fantastisch moet dit beeld eruit gezien hebben in kleur! Alleszins een goeie reden om nog eens bij M binnen te springen.

Helaas kon ik niet blijven plakken voor een babbel achteraf, want vlak na de onthulling kreeg ik telefoon dat over een kwartier mijn aanwezigheid gewenst was op een spoedvergadering over een zeer delicaat onderwerp. Dus repte ik me in zeven haasten naar huis om stipt op tijd de Microsoft Teams vergadering op te starten.

Big Bang in M

Ik moet eerlijk toegeven dat de vorige bijeenkomst met de opdrachtgevers van het Big Bang kunstwerk in OPEK mij zo hard was tegen gevallen dat ik de daaropvolgende bijeenkomst graag liet schieten voor een fijne samenkomst op het terras van de Visbar. Deze maandag trok ik echter met hernieuwde moed naar museum M, want er was een nieuwe kunstenares aangeduid om dit stadskunstwerk vorm te geven. Een snelle googlezoektocht leverde een aantal beelden van werken op die mij zeer aanspraken. Ik had er dus een goed oog in.

De stoelen in M stonden mooi op anderhalve meter afstand en iedereen droeg braaf een mondmasker, al belemmerde dat mondmasker wel het helder vragen stellen, zeker omdat de voertaal Engels was. De vergadering startte met een uiteenzetting over de relativiteitstheorie van Einstein door één van mijn mede-opdrachtgevers. Vervolgens kwam kunstenares Félicie d’Estienne d’Orves (prachtige naam!) aan het woord. Ze vertelde wat meer over haar werken en haar grootste inspiratiebron: kosmologie en de wetenschappelijke vraagstukken rond het heelal. Ook de horizon heeft een belangrijke plek in haar werk. Perfect om een kunstwerk te creëren in het thema Big Bang. De kunstenares had alvast een klik met onze stand: ze vond Leuven een inspirerende plek omwille van het cirkelvormige grondplan en de rijke geschiedenis. Het klonk allemaal zeer veelbelovend!

Heel blij met de nieuwe wending die dit project gekregen heeft. Ik kijk alvast met veel vertrouwen uit naar de volgende vergadering waarop Félicie haar eerste ideeën voor kunstwerk en locatie zal voorstellen.

Rodin, Meunier, Minne & Leo

Eén van de eerste dingen die ik deed, toen het bericht kwam dat dat musea mochten heropenen, was twee tickets reserveren voor M Leuven. Als M-bassadeur vond ik het mijn plicht Leuven’s beste museum een hart onder de riem te steken. En daarnaast was ik natuurlijk erg benieuwd naar de nieuwe . Dat we dankzij het opgelegde parcours ook konden genieten van Alles voor de vorm (wisten jullie dat de vork een vrij recente uitvinding is die bij introductie op weerstand stuitte, want God had de mens toch vingers gegeven om te eten?), De Taal van het Lichaam en Kiluanji Kia Henda, was mooi meegenomen. Van die laatste sprak vooral het werk Mare Nostrum me aan, een helaas nog steeds zeer actueel werk over de huidige migratiecrisis die door corona en de BLM-protesten wat op de achtergrond geraakt is.

Man van Smarten – Dieric Bouts:

Beddenpan en toebehoren:

De verloren zoon – Constantin Meunier:

Resting – Ria Pacquée:

Mare Nostrum – Kiluanji Kia Henda:

Hét hoogtepunt van ons bezoek vormde toch wel de tentoonstelling Rodin, Meunier & Minne. Heel bijzonder om de parallellen tussen de werken van deze drie kunstenaars te ontdekken en tegelijkertijd te zien dat ze zich lieten inspireren door middeleeuwse kunstenaars. Zalig ook dat je door de toegewezen timeslots in alle rust van al dit moois kon genieten. Voor wie houdt van musea, biedt deze crisis de ongeziene kans om ongestoord en op je eigen tempo een tentoonstelling in je op te nemen.

Na ons bezoek hadden mijn vriend en ik een klein hongertje weg te werken. Dat deden we bij door bij Leo Pancakes de heerlijke Hungry Neighbours pancakes (roerei met jalapeños en cheddar, spek, esdoornsiroop) te delen. Het moge duidelijk zijn dat ik honger had, want ben helemaal vergeten een fotootje te maken van onze late lunch!

M is tien jaar!

Donderdagavond woonde ik samen met een Leuvense collega het verjaardagsfeestje van M bij ter gelegenheid van hun tienjarig bestaan. Dit feestje viel samen met de opening van twee gloednieuwe tentoonstellingen: Borman en Zonen en Béatrice Balcou. Twee tentoonstellingen die amper meer verschillend konden zijn: het contrast tussen de simpele vormentaal van Balcou en de rijkelijke versierde religieuze beelden en retabels van vier generaties houtsnijders uit de Borman familie kon amper groter zijn. Dat de stamvader, Jan Borman, een Leuvenaar was, geeft deze tentoonstelling nog wat extra glans. Leuven mag terecht trots zijn op het meesterschap van de familie Borman. De beelden en retabels verbazen door hun levendigheid en oog voor details. De tentoongestelde houtwerken zijn van absolute topkwaliteit en het is volledig terecht dat M de spots richt op deze relatief onbekende kunstenaars. De Standaard gaf deze tentoonstelling vijf sterren en ik doe daar graag nog eens vijf sterren bovenop. 😉

De kunstwerken van Borman en zonen:

De eenvoud van Balcou:

En oja, dat taartje van Zuut ter gelegenheid van het tienjarig bestaan van M heb ik met veel plezier opgesmikkeld. Mijn collega en ik eindigden de avond in Chapter Four om met een cocktail te klinken op de verjaardag van M. Dat er nog vele toptentoonstellingen mogen volgen!

De Waanzin en Pieter Vermeersch

Aangezien ik nog moe was van mijn uitstapje de dag voordien, twijfelde ik even of ik me wel naar Museum M zou begeven voor de vernissage van de tentoonstelling van Pieter Vermeersch. Maar hey, het was alweer een tijd geleden dat ik nog in M was en uiteindelijk kon ik altijd vroeger terugkeren als de kunst mij niet aansprak.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik nog nooit van Pieter Vermeersch gehoord had. Ik was dan ook aangenaam verrast door de verfijnde subtiliteit van zijn werk. Vooral de grootse (jawel, da’s hier de juiste term) dégradés speciaal op maat van M gemaakt, konden mij bekoren. Maar ook de werken op marmer vond ik prachtig om naar te kijken. De manier waarop Pieter Vermeersch zich verhoudt tot kunst, spreekt me enorm aan. Tijdens de kleine privé-rondleiding voor M-bassadeurs, bleek hij ook nog eens een zeer bescheiden en aimabel man te zijn, wat me zeer charmeerde.

Na de kennismaking met het werk van Vermeersch trok ik naar de tentoonstelling Waanzin, in elkaar gebokst door een aantal studenten van de KU Leuven die hun favoriete werk uit de collectie van M van tekst en uitleg voorzagen. De rode draad die doorheen deze kleine, maar fijne tentoonstelling liep was, de titel zegt het zelf, de ‘waanzin’ in al haar vormen. Zeer knap om te zien hoe de studenten dit elk op hun manier interpreteerden. Wel opvallend: de vrouwen waren overduidelijk in de meerderheid (gelukkig was er één mannelijke student om de mannelijke eer hoog te houden) en in hun midden bevond zich geen enkele exacte of toegepaste wetenschapper. Jammer, want dit zou misschien tot interessante contrasten geleid hebben. Onder de indruk trouwens van de welbespraakte en doordachte toelichtingen van de studentes. Ik weet niet of ik op hun leeftijd rijp genoeg was om tot zulke diepe en interessante inzichten te komen.

Na deze kleine preview volgden een aantal toespraken, droegen de studenten een prachtig gedicht voor en klonken we met een glaasje op de opening.

Heropening M

Dit weekend was het dan eindelijk zo ver: de lang verwachte heropening van Leuvense trots, Museum M. Stiekem had ik gehoopt dat ze van de gelegenheid gebruik gemaakt zouden hebben om de klimaatregeling in de inkomhal beter af te stellen, maar neen, het was er nog altijd even warm als voordien. Er was dan ook massaal veel volk komen opdagen voor deze heropening.

Alle muren kregen een nieuw laagje verf en de opstelling was radicaal gewijzigd. De nieuwe opstelling was niet van die aard dat ik werd meteen door weggeblazen werd. Ik vermoed dat ik nog eens terug zal moeten gaan om de opstelling met een audioguide te bekijken, want nu had ik vaak het gevoel dat ik bepaalde associaties niet kon leggen. Het was gewoon ook veel te druk om de tentoonstellingen echt tot me te laten doordringen.

Wel bijzonder fijn: tijdens de openingsavond kwam ik heel veel bekenden tegen. Ik zal maar meteen open kaart spelen: ik heb eigenlijk meer gebabbeld met de andere genodigden dan van de kunst genoten. Mijn favoriete homokoppel was er ook en nadat we besloten hadden dat kunst op een lege maag ook maar niks is, besloten we met z’n drieën samen iets te gaan eten. Dat had nog redelijk wat voeten in de aarde, want om half tien ‘s avonds zijn er blijkbaar niet al te veel restaurants in Leuven meer die je willen bedienen. De keuken van het M-café sluit blijkbaar al om 20u en bij La Divina Commedia hadden ze problemen in de keuken. Uiteindelijk gingen we voor de gemakkelijkste oplossing: we ploften ons neer op het eerste het beste terras in de Tiensestraat waar er een tafeltje voor drie vrij was en bestelden een burger. Jullie weten ongetwijfeld dat ik niet zo’n grote fan van burgers ben, maar de zalmburger vond ik best wel ok. De portie coleslaw daarentegen was echt veel te groot. De helft was al meer dan voldoende geweest om mijn honger te stillen.

We hadden een heel fijne avond en veel fijne babbels, daar op het terras. Zalig, zo’n warme lente-avond die doet vermoeden dat het een hete zomer zal worden.

7 jaar M!

My god, de tijd vliegt. Het lijkt pas gisteren dat ik bij de opening aanwezig was en foto’s maakte van de (toen nog) prinsessen Maxima en Mathilda. Proficiat, M Leuven!

2 x kunst

Op donderdagavond liet ik me rondleiden door de tentoonstelling Hendrick De Clerk, spindoctor van Albrecht en Isabella in M en vrijdagavond volgde ik een gegidste rondleiding door de Artefact expo in STUK. Het contrast tussen oud en nieuw had amper groter kunnen zijn. Beide tentoonstellingen spraken me aan op een volledig andere manier, dus moeilijk om te zeggen welke tentoonstelling ik het ‘beste’ vond. Al denk ik dat Artefact wint op punten, wegens de opstelling met de tornado. Spektakel doet het hem altijd.

Crappy iphone foto:

Iets minder crappy Canon EOS 6D foto’s:

Muziek verzacht de zeden.

Het was ondertussen alweer een tijdje geleden dat ik nog eens naar een klassiek concert ging, maar als het er dan eens van komt, doet het mij altijd deugd. Ik heb vanavond dan ook oprecht genoten van het strijkersconcert in M. Heerlijk om mijn gedachten vrij te laten ronddwalen na al dat studeerwerk van de voorbije weken en gewoon te luisteren naar de talentvolle leerlingen van de LUCA School of Arts, me te laten meevoeren op de tonen van de muziek. Fijn om al die jonge mensen samen zien te genieten van het muziek maken.

Toevallig hadden we deze middag op het afscheidsetentje van mijn collega nog over het zelf muziek spelen. En hoe jammer dat het is dat mijn dwarsfluit ergens in een hoekje ligt te verkommeren. Ik heb altijd gezegd dat ik mijn instrument in de toekomst terug vanonder het stof zou halen of misschien zelfs een nieuw instrument zou aanleren. Maar ik besef dat mezelf opnieuw inschrijven in de muziekschool betekent dat er wat andere hobby’s zullen moeten sneuvelen. En zo’n groot muzikaal talent ben ik nooit geweest. Ok, ik ben wel afgestudeerd met grote onderscheiding, maar dat is louter en alleen te danken aan het feit dat ik dat laatste jaar elke dag twee uur fluit speelde. Elke dag! Ik denk eerlijk gezegd niet dat ik het nu nog zou kunnen opbrengen. Mijn jonge ik was een ongelooflijke doorzetter. Ik wou dat ik nu nog over diezelfde onuitputtelijke energie beschikte.

Sarah Morris in M!

Gaat dat zien! Fantastische tentoonstelling!

En als bonus gooi ik er nog wat Michael Van den Abeele bij!

Yet Another Blog

Life on my side

m