Deze ochtend, terwijl ik nog zalig lag te slapen. Vervelend lawaai. Onrustbarend lawaai. Ik wou dat we een fast forward konden doen naar een half jaar verder. Dat die bouw naast ons eindelijk af was. ‘t Zou beter zijn voor mijn nacht- en mijn gemoedsrust.
lawaai
Slaap
Gisteren zijn we met een groepje vrienden gaan poolen. (Mijn poolkunsten zijn nog steeds voor grote verbetering vatbaar, al heb ik even een klein vreugdesprongetje gemaakt toen ik – bij grote uitzondering – vier ballen achter mekaar potte en daar – bij nog grotere uitzondering – geen witte of zwarte bal tussen zat.) Omdat vriend C geen kot meer had in Leuven, bleef hij bij ons slapen. Leuk om nog eens een logé te hebben. Dat stapelbed moet renderen, he!
Nadat we elkaar rond middernacht goeienacht gewenst hadden, viel ik bijna direct in slaap (het voordeel van chronische vermoeidheid). Helaas werd deze slaap enkele keren onderbroken door nachtelijke toiletbezoekjes. Blijkbaar heeft appelkers een stimulerend effect op mijn blaas. Nog meer helaas: om half zeven werden mijn vriend en ik ruw uit onze slaap gewekt door een gigantische vrachtwagen-met-betonmolen die vlak onder ons raam zijn (lawaaierig) ding stond te doen. To onzer grote frustratie.
Na tevergeefse pogingen om de slaap terug te vatten en het irritante geluid buiten te sluiten, ben ik dan maar opgestaan. We hadden afgesproken dat ik C om half acht zou wakker maken. Maar omdat ik dacht dat hij toch al lang wakker zou zijn door al dat lawaai nam ik eerst de tijd om uitgebreid te douchen. Zo rond een uur of acht, ben ik dan toch maar op de deur gaan kloppen. En wat bleek: C was nog fijn aan het slapen. Van al het lawaai buiten had hij niks gemerkt. En jaloers dat ik was.
Huisje warmen
Het feestje gisteren was de moeite. Voordat we ons richting feestvierders begaven, deden we ons te goed aan gamba’s à volonté in brasserie Ter Linde. Al een geluk dat mijn vriendje gereserveerd had, want het zat daar stampvol met zestigplussers die mekaar allemaal schenen te kennen. Heel leuk om smakelijk eten gewenst te worden door de mensen aan de aangrenzende tafeltjes. Ik voelde mij heel erg welkom. En ja, ik heb drie borden gamba’s naar binnen gespeeld en het smaakte. 😉
Na het eten vertrokken we richting Wilrijk. We kregen een professionele rondleiding van de dame des huizes en na de nodige bewonderende kreetjes uitgestoten te hebben, mengden we ons onder de aanwezigen. Heel erg leuke en vriendelijke mensen leren kennen! Aangename gesprekken gehad met een groepje dat tijdens de zomermaanden een zeilreis had ondernomen. Ik kreeg er spontaan zin van om op vakantie te vertrekken (al moet ik toegeven dat daar bij mij niet veel voor nodig is.) Deed mij terugdenken aan de legendarische groepreizen die ik vroeger gemaakt heb. Genoeg stof om jaren later nog de slappe lach van te krijgen.
Ik was heel erg goed gezind (na de gamba’s en de cava) en het klikte echt met de andere gasten, alleen spartelde mijn lichaam een beetje tegen. Na de laatste vergadering vrijdag had ik een beetje hoofdpijn (ik steek de schuld op te warme en slecht verluchte vergaderzalen), maar ik dacht dat het wel zou overgaan na gegeten te hebben. Niet dus. Het verergerde alleen maar in de loop van de avond. Daardoor zijn mijn vriendje en ik vroeger doorgegaan dan gepland. In de hoop dat een dafalgan en een goeie nachtrust het probleem zouden oplossen.
En maar goed dat we gisterenavond op tijd in bed gekropen zijn, want deze ochtend werden we om twintig na zeven ruw gewekt door de wekkerradio van de bovenbuur, die duidelijk niet thuis was en bijgevolg konden we een uur lang genieten van zijn loeiharde wekkerradio die op 4FM afgestemd stond. Beetje ergerlijk. Gelukkig was de hoofdpijn van de avond ervoor spoorloos verdwenen en kon ik zonder lichamelijke ongemakken naar de Russische les vertrekken.
Uit mijn bed gedrild deze ochtend
En er het bijhorende ochtendhumeur aan overgehouden. En dan te bedenken dat ze op de bouwwerf naast ons nog altijd maar bezig zijn aan de kelder. 
Geluidsoverlast
Maandagavond hoorden we het voor de eerste keer. ‘s Nachts rond een uur of twee. Een monotone vrouwenstem die klonk alsof ze het nieuws aan het voorlezen was. Maar dan een heel lang en heel saai nieuwsbericht. Een redelijk vervelend geluid, maar goed, om twee uur ‘s nachts trekt een mens niet meer op onderzoek uit. Je trekt het donsdeken over je oren en hoopt dat het snel ophoudt.
De volgende nacht weer van hetzelfde. Rond een uur of één (ik was nog aan het werken) stond mijn vriend terug in de leefruimte. Wakker geworden van een monotone vrouwenstem die ik weet niet wat aan het vertellen was. Mijn vriend was lichtelijk geïrriteerd dat zijn slaap twee nachten op rij onderbroken werd. Dus besloot hij op onderzoek te gaan. Het geluid was alleen maar duidelijk waarneembaar in onze slaapkamer en het leek van boven ons te komen. Na een luistertest in de trappenhal bleek echter dat de schuldige de huurder onder ons was.
En toen viel onze frank (euro). Het monotone geluid dat we eerst voor een depressieve nieuwslezeres hadden aanzien (aanhoord?) was een screenreader. Blijkbaar had onze onderbuur, die blind is en we nog van vroeger kennen, de gewoonte om ‘s nachts in zijn bed nog wat te lezen of beter gezegd om zich te laten voorlezen. Een klein mailtje met een vriendelijke vraag om ‘s nachts niet vlak onder onze slaapkamer die screenreader te gebruiker en de volgende nacht was het probleem van de baan.
En daarmee is dat mysterie ook alweer opgelost.
Decibels
Amai, drie kindjes kunnen verdorie veel lawaai produceren. ‘t Was plezant om met het klein grut te spelen, maar ‘k was toch blij toen ze in hun bedjes lagen en we op ons gemak konden bijpraten met de papa’s en de mama’s. Hun aanwezigheid heeft wel voor een unicum gezorgd in ons appartementje. Voor het eerst heeft er iemand in de badkamer geslapen. Tja, als je maar twee slaapkamers hebt en de kindjes laten mekaar niet slapen, dan moeten er drastischere middelen gezocht worden. 😉
Knock, knock
Who’s there? Iemand met een klopboor die op een ontieglijk vroeg uur op een paar meter van het hoofdeinde van ons bed nog wat overtollige stenen aan het loskloppen is van de scheidingsmuur. Not funny.
Geboor
‘s Ochtends. Vroeg. Héél vroeg. Reutel.
Leuke vooruitzichten
Deze ochtend stond er een grote vrachtwagen vlak voor onze deur. De vrachtwagen stond zó dicht bij de deur dat ik me tussen vrachtwagen en muur moest wringen om op het voetpad te geraken. Deze avond stonden bordjes “verboden te parkeren” op de parkeerplaatsen voor onze appartementsblok én voor het bouwvallige huis naast ons.
Dat wil zeggen dat we binnenkort kunnen genieten van de afbraakwerken van het huis naast ons. Het huis dat rechtstreeks grenst aan onze slaapkamer en in de plaats waarvan binnen een jaartje een gloednieuwe appartementsblok zal verrijzen. Een jaartje wakker worden met geboor en geklop (iedereen weet dat het favoriete lawaaiproduceertijdstip van bouwvakkers half zeven ‘s ochtends is, de rest van de dag is het schaft). Ik kijk er al naar uit!
Reutel
Deze ochtend ben ik om half zeven (!) wakker geworden door zeer luid geboor in één van de appartementen boven ons. In eerste instantie probeerde ik het lawaai te negeren, maar na tien minuten heb ik het opgegeven en ben ik maar van ellende opgestaan. Met als gevolg dat ik een uur vroeger dan normaal op mijn werk ben. En de werkweek al met een serieuze slaapachterstand kan beginnen.