De verwarming is kapot op ‘t werk. Een perfecte timing om zo iedereen aan te zetten om mee te doen aan dikke truiendag. Op dit moment zit ik dus met een dikke fleece al bibberend mijn mails te beantwoorden. Niet echt bevorderlijk voor mijn productiviteit, alleszins, want ik moet om de haverklap stoppen met typen om de bloeddoorstroming in mijn vingers terug op gang te brengen. Ik denk dat ik vandaag maar eens vroeg naar huis ga. Ik kan thuis ook mails beantwoorden en daar is de temperatuur draaglijker.
koud
K k k koud
Eergisteren zijn de mannen van de verwarming en het sanitair langsgeweest om een probleem met onze verwarmingsketel te fixen. Het ding verwarmde een beetje te enthousiast waardoor de temperaturen in ons flatje meestal tropisch te noemen waren. Er was blijkbaar een communicatieprobleem tussen de thermostaat en de ketel waardoor de ketel maar bleef verwarmen terwijl het eigenlijk al warm genoeg was, maar geen erg, het was zo gefixt. En salut en graag gedaan.
En nu zitten we al twee dagen kou te lijden. De radiatoren blijven ijskoud en dat terwijl de thermostaat mooi op 22 graden staat. Geef mij dan maar de tropische temperaturen van weleer… Al een geluk dat we nog warm water hebben en we ons kunnen troosten met een lekker warm bad.
Een schitterende ochtend
Toen ik deze ochtend opstond, werd ik vrolijk goeiemorgen gewenst door vrienden L en U die een nachtje bij ons logeerden. De ochtendzon scheen rozerood op de daken van de stad. De vrieskoublauwe lucht was doorschoten met witte uitwaaierende strepen van de vele vliegtuigen die over Leuven vliegen. Op sommige platte daken lag nog een beetje rijp. Ik rekte me nog eens uit, wenste L en U een goeiemorgen terug, nam een lekkere warme douche, duffelde me warm in (handschoen en sjaal niet vergeten) en vertrok met de trein richting Brussel.
Een zonnige, koude winterochtend, zo heb ik het graag.
Bekentenis
Eergisteren hebben wij op ons appartement voor het eerst de chauffage aangezet. Ik kon mijn vriend niet meer verstaan, zo hard waren mijn tanden aan het klapperen. Neen, ik ben geen ijsbeer.
Gentse Feesten
Straks gaan we naar de Gentse Feesten. Maar als ik hier nu uit het raam naar buiten kijk, heb ik er niet zoveel zin meer in. Nattigheid en koude, niet mijn favoriete element. Bovendien ben ik er gisteren in geslaagd mijn mooie rode fleece te vergeten op de trein en heb ik dus niks om mij vanavond warm te houden. 
Stupid me.
Koude billen
Om de één of andere onverklaarbare reden is het op het werk altijd ijskoud in de vrouwentoiletten. En dan bedoel ik dus écht ijskoud. Het gevoel alsof je een industriële frigo binnenstapt, zo koud. Mijn billen schrikken zich elke keer een hoedje als ze in contact komen met de frisse toiletbril. Stiekem vermoed ik dat dit gewoon een manier is om te zorgen dat er niet te veel gekletst wordt in de toiletruimte.
Nu heeft één van mijn pientere vrouwelijke collega’s er niet beter op gevonden dan de deur naar de toiletruimte te blokkeren in de stand “open” (waar die wegwerpemmer voor papieren handdoekjes al niet nuttig voor is). Dit om te proberen de ruimte op iets aangenamere temperatuur te brengen. Tot grote hilariteit van de mannen, natuurlijk. Met flauwe grapjes als “‘t Is opendeurdag bij de vrouwen.” tot gevolg.
Pfft, zij hebben makkelijk praten, hun toilet is wél lekker warm!