Sushi met mijn petekindje

Gisterennamiddag kwamen mijn petekindje en zijn gezin op bezoek in ons appartementje. Bedoeling was om die mooie eetstokjes uit te proberen. Al kon ik het toen puntje bij paaltje kwam toch niet over mijn hart krijgen en gebruikten we de gewone wegwerpstokjes.

We speelden samen exploding kittens en Saboteur tot het tijd was om de sushi af te halen. En jawel, Kintsugi stelde niet teleur, er werd gesmikkeld en gesmuld, terwijl de volwassenen genoten van een glaasje champagne en de heerlijke witte wijn die onze vrienden speciaal voor de gelegenheid hadden meegebracht.

Toen het bedtijd was voor de jongens namen we afscheid en dronken mijn vriend en ik nog een afzakkertje: de rum die ik voor zijn verjaardag gekocht had. Zo fijn dat ik de liefde voor sushi nu kan delen met mijn petekindje.

Sushi bij Kintsugi!

Deze avond genoten van een heerlijke sushiboot samen met de vrienden die we jaren geleden leerden kennen in de Spaanse les. Het was al even geleden dat we nog met z’n vieren rond de tafel gezeten hadden, want de vorige keren dat ik met dezelfde vrienden had afgesproken zat mijn vriend altijd in Genève.

De sushichef van Kintsugi was een beetje overbevraagd, waardoor het niet mogelijk was een boot voor vier personen voor ons te bereiden. Geen erg, met wat gyoza als voorgerecht en een boot voor drie personen hadden we zeer royaal gegeten. En die warme saké was de kers op de taart.

Reünie met onze Amerikaanse vrienden in Kessel-Lo

De laatste vrijdag van het jaar 2022 hadden mijn vriend en ik een afspraak met onze vrienden uit Philadelphia (voorheen Chicago). Niet te geloven dat het al van 2017 (!!!) geleden was dat we elkaar nog eens in het echt zagen. Hun jongste dochten hadden we zelfs nog nooit in levende lijven gezien. Echt bizar, want het voelde helemaal niet aan alsof het al zo lang geleden was. Corona heeft heel mijn tijdsbesef om zeep geholpen.

We hadden afgesproken om samen te gaan eten bij Barba, helaas overleed de grootvader van onze vriend begin deze week en moesten zijn ouders deze vrijdagavond naar de wake gaan. Geen oppas dus voor de twee dochters en met een vierjarige en een achtjarige chic gaan dineren was niet echt een optie. Plannen veranderd dus: de reservatie bij Barba geannuleerd, snel een Cambio gereserveerd (onze allereerste keer een elektrische!) en afhaalsushi bij Kintsugi besteld. En zo reden mijn vriend en ik met een hoop sushi in de wagen naar het huis van de ouders van onze vriend in Kessel-Lo. En kon onze reünie alsnog plaatsvonden.

En weten jullie, ik ben oprecht blij dat het zo gelopen is, ondanks de droevige omstandigheden van het overlijden in de familie. Het was heel fijn om te spelen met de schattige Chinees-Amerikaanse dochters van onze vrienden. Amai, wat een pittige dames en echt zo’n typisch Amerikaanse flapuiten. Maar wel flapuiten die Engels, Chinees en Nederlands spreken. Allez, de jongste haar Nederlands is (nog) niet zo goed, maar ze begrijpt het wel prima. En de sushi was ook uitstekend! Al moest ik wel wringen om nog een plekje te zoeken voor een stukje taart.

Fijn dat het nog gelukt is af te spreken vlak voor ons vertrek naar Malta!

Een fotootje van onze elektrische cambio:

Ladies who love sushi

Vanavond had ik hoog bezoek over de vloer: het Leuvense damesgroepje dat ondertussen al een paar jaar op regelmatige basis samen komt. Ik had voorgesteld om sushi te bestellen bij Kintsugi en er vervolgens een gezellige avond van te maken op mijn appartement. Ik haalde voor de gelegenheid een flesje champagne of twee uit de koelkast en de witte wijn die we onlangs kochten bij Ad Bibendum.

De avond begon zeer goed en de sushi was heerlijk, maar toen het gesprek kwam op een aantal beslissingen die het management (waarvan ik deel uitmaak) onlangs nam, was de fun er voor mij een beetje af. Uiteraard heb ik er geen probleem mee om beslissingen toe te lichten en ik heb veel begrip voor de omstandigheden waarmee collega’s zich dagdagelijks op de werkvloer geconfronteerd zien: veel werk dat zelfs met bergen inzet alleen maar toeneemt, omdat er onvoldoende middelen zijn om het personeelsbestand uit te breiden. Ik deed mijn best om de beslissing in een ruimer kader te plaatsen, maar dat lukte niet goed. Het gesprek werd erg emotioneel en achteraf bezien, had ik de discussie veel eerder moeten stopzetten. Want eerlijk, ik werk al zoveel en had uitgekeken naar een zorgeloze avond kletsen onder vriendinnen. Een klein beetje escapisme dus.

Een beetje dus een dubbel gevoel bij deze avond, maar wel blij dat de wijn in de smaak viel bij al die lovely ladies.

Sushi dinner with friends!

Die ene keer dat ik eens op tijd de deur van het kantoor achter mij dicht trok, stonden deze avond uiteraard alle aankondigingsborden van de NMBS in Brussel-centraal op rood. Door een ongeval in Kortenberg was er geen treinverkeer meer mogelijk tussen Zaventem en Leuven. Naar alle waarschijnlijkheid weer iemand die het niet meer zag zitten en zich van het leven beroofde. Zeer triestig. Hoog tijd dat wij als maatschappij mentale gezondheidszorg serieus nemen…

Maar goed, daarmee was ik nog niet in Leuven en even vreesde ik dat de sushidate waar ik al een tijdje naar uitkeek, niet zou kunnen doorgaan. Totdat één van mijn collega’s die via whatsapp met me meeleefde, me erop wees dat de grote baas wellicht nog op kantoor was en de grote baas komt meestal met de auto… Ik dus meteen vanuit het station gebeld: en jawel, de grote baas was nog op kantoor, maar helaas, nét vandaag was hij niet met de auto naar Brussel gekomen. Pech, dikke pech. Hij stelde voor dat ik terug naar het kantoor zou komen en samen te bekijken of we niet vanuit Brussel een taxi naar Leuven konden nemen.

Ik dus terug naar kantoor om daar te overleggen met de baas. Uiteindelijk beslisten we de trein naar de luchthaven te nemen en van daaruit een taxi naar Leuven. Dus terug naar Brussel-centraal om daar op de eerste de beste trein richting de luchthaven te springen. Om door de poortjes in de luchthaven te geraken, moest ik noodgedwongen twee diabolotoeslagen betalen. Ook dat nog… Gelukkig zaten we een paar minuten later al in een taxi richting Leuven. Een dure rit, maar betaald door de grote baas. 😉

Mijn baas en ik hadden gevraagd aan de taxichauffeur om ons aan Leuven station af te zetten. Mijn baas stond net af te rekenen, toen een jongedame met rolkoffertje opdook die vroeg of deze taxi vrij was. De taxichauffeur weigerde haar in eerste instantie als klant, want hij reed enkel vanaf de luchthaven. De jongedame in kwestie was echter op zoek naar een taxi om haar naar de luchthaven te brengen, want zij was door datzelfde ongeval gestrand in het station van Leuven, zonder treinen om haar naar de luchthaven te brengen. En zo hielpen wij deze ijongedame haar vlucht halen.

En kijk, uiteindelijk was ik rond 19.15u al in Leuven. Een kwartiertje te laat voor de afspraak met onze vrienden, die ik onderweg naar Leuven via whatsapp op de hoogte had gehouden. En dan was ik zelfs nog niet eens de laatste op de afspraak!

Na dit avontuur smaakte de sushi van Kintsugi mij alleszins dubbel zo lekker. Fijn dat deze avond met vrienden niet in het water is gevallen.

Sushi in Wijgmaal

Toen we zaterdag tijdens ons diner in HOP Gastrobar aan onze vrienden vroegen waar we hun herstellende zoon een plezier mee konden doen, kwam het antwoord heel spontaan: een sushi delivery in Wijgmaal. We zijn op dat vlak natuurlijk niet aan ons proefstuk toe, dus de afspraak was snel gemaakt: woensdag zouden mijn vriend en ik sushi aan huis brengen, om zo meteen twee werken van barmhartigheid in één klap te vervullen: de zieken bezoeken en de hongerigen spijzen. 😉

‘s Middags belde ik onze sushibestelling door naar Kintsugi, zodat mijn vriend en ik deze mooi op tijd konden afhalen om de taxi naar Wijgmaal te nemen (mijn vriend stelde nog even voor de bus te nemen, maar dat zag ik niet echt zitten). Bij onze aankomst in Wijgmaal trokken onze vrienden meteen een flesje bubbels open, om te klinken op alles waar er maar op te klinken viel. Ik was alleszins blij te horen dat hun reisplannen wellicht zullen doorgaan. Met natuurlijk een minder actief programma dan oorspronkelijk gedacht, maar eens rustig aan doen op vakantie, heeft nog nooit iemand kwaad gedaan, nietwaar?

Zeer bijzondere wijnkoeler (ja, dat is een massieve blok ijs):

Het werd, naar goede gewoonte, een enorm gezellig avond. Een avond die we afsloten met een glaasje vermouth (of misschien wel twee) van Convento Wines. Heerlijk!

Sushi at Goofball’s!

Samen klinken op de verjaardag van mijn vriend met een glaasje champagne en vervolgens genieten van de heerlijke sushi van Kintsugi. Bij Goofball and friends is het altijd een gezellige boel! Enige faux pas van de avond: helemaal vergeten Exploding Kittens mee te brengen! Sorry, Beertje!

Op babybezoek in Meise

Letterlijk een verhaal van zeven kleine negertjes (excuseer voor dit raciaal geladen woord):

Eentje viel af wegens besmet met het Rotavirus.
Eentje viel af wegens een dringende deadline op het werk.
Eentje viel af wegens COVID-19 symptomen (en testte nadien ook daadwerkelijk positief).
En de laatste viel af wegens het veranderen van de plannen na het babybezoek.

Gelukkig vonden we één vriendin bereid om als chauffeur in te springen (onze oorspronkelijke chauffeur had afgehaakt met COVID-19 symptomen) en konden we dankzij haar en de bedrijfswagen van haar man alsnog met ons drietjes in Meise (bijzonder slecht bereikbaar met het openbaar vervoer) geraken. Onze chauffeur wilde wel liever na het babybezoek samen in Leuven eten en niet in Meise. Dus annuleerde ik mijn reservatie bij een restaurant in Meise, waardoor vervolgens ook onze vierde vriendin afhaakte. Die vriendin woont in Brussel woont en zag het niet zitten om na het babybezoek nog naar Leuven mee te reizen.

Maar toch blij dat we alsnog op babybezoek gegaan zijn bij onze lieve vriendin en haar pasgeboren dochter konden bewonderen. En amai, wat een dotje was die baby! Tijdens ons hele bezoek heeft ze (zes weken oud) geen kik gegeven. Zelden twee ouders van een pasgeboren baby (hun eerste dan nog wel) er zo ontspannen bij zien zitten. Goed voor hen, uiteraard! Die doopsuiker houden we nog wel te goed. 😉

Blijgezind reden we terug naar Leuven om daar sushi te gaan eten bij Kintsugi. Terwijl onze chauffeur de wagen ging wegzetten, gingen mijn andere vriendin en ik al een tafeltje inpalmen in het sushirestaurant. Het was ondertussen al 21u en helaas, wegens te weinig klanten op deze werkdagavond, was Kintsugi al aan het sluiten. Gelukkig ben ik een goeie klant daar en was het personeel bereid om take-away klaar te maken. Dankjewel!!

En zo kwam het dat ik onverwacht op een weekavond met gasten zat op mijn appartement. Gelukkig lag het er niet al te wanordelijk bij. En dat wasrek dat een beetje in de weg stond, tja, iedereen moet de was doen, nietwaar?

De sushi smaakte ons alvast dubbel en dik!

Sushi at Kintsugi

Toen mijn vriend en ik Antwerpen aan het verkennen waren, kregen we bericht dat onze vrienden op 1 november naar Leuven kwamen voor het schaaktornooi van hun zoon. En of we geen zin hadden om na de schaakwedstrijden samen sushi te gaan eten? Euh, ja? Zoiets moet je ons natuurlijk geen twee keer vragen. There is always room for sushi!

Dus sloten mijn vriend en ik mijn verjaardagsweekend af in goed gezelschap rond een heerlijke sushiboot van Kintsugi!

Sushi at Goofball’s

Ik denk dat we ondertussen van een echte sushi-traditie mogen spreken, daar in de tuin van Goofball and friends! De zon zorgde voor een zalig nazomerweertje. Dé ideale gelegenheid om de magnum fles rosé boven te halen die mijn vriend en ik een tijdje geleden cadeau hadden gekregen. En óf dat wijntje vlotjes binnen ging! De ideale combinatie met de sushi van Kintsugi!

Yet Another Blog

Life on my side

kintsugi