Deze middag besloten mijn vriend en ik te gaan lunchen op de Leuvense kerstmarkt, die mij dit jaar jammer genoeg niet echt aansprak. Ik ben geen grote fan van de tenten waarin de kraampjes zijn ondergebracht en het middelste gedeelte op het Ladeuzeplein was naar mijn aanvoelen veel minder mooi versierd als andere jaren en dat voor een jubileumeditie! Naar goede gewoonte brandden we een kaarsje voor het goede doel. Mijn vriend at een hartige pannenkoek en een werkelijk geweldige burger (waarvan ik ook een paar happen mocht mee-eten) en ik ging voor typisch winters kerstvoedsel: een arancini. 😉 Als dessertje at ik een chocoladezoen.
Verder kocht ik drie open plooiende sierkaarsen om voor wat gezelligheid in ons appartement te zorgen en een beertje om op te warmen in de oven, zodat ik het nooit meer koud in bed heb.
‘s Avonds maakten we een avondwandeling langs de kunstwerken van het lichtfestival (un)Holy Light. Ondertussen een jaarlijkse traditie in het Leuvense. Mijn favoriete kunstwerk was zonder twijfel ‘Moonlightwalk’ van Yvonne Goulbier in de Sint-Jacobskerk, met Nebula van het Franse kunstcollectief Lab 212 als goeie tweede.
‘Pézize’ van Dynamorphe op het binnenplein van Tweebronnen:
En ja, natuurlijk belandden we tijdens onze wandeling opnieuw op de kerstmarkt, alwaar ik een gloeiend heet erwtensoepje dronk en mijn vriend een er nogal vettig uitziend broodje met Braziliaans gebak verorberde. Helaas, waren we door deze ongeplande tussenstop te laat om de twee kunstwerken in de Bondgenotenlaan te bewonderen. Volgend jaar iets vroeger vertrekken!
Zaterdag hadden we afgesproken met onze vrienden uit Kampenhout. Onze vriendin uit Trinidad wilde heel graag een keertje Korean barbecue doen en daarom had ik voorgesteld om met z’n vieren bij Oh, my kimchi! te gaan eten. Om al wat in de kerstsfeer te komen, maakten we een kleine wandeling door het Groot Begijnhof dat feestelijk versierd was met kaarslicht. Al moet ik toegeven dat deze editie mij wat tegenviel. Te veel volk op sommige plekken, waardoor er opstroppingen ontstonden en gewoon niet genoeg kaarsjes om echt een feëeriek effect te creëren. Ik had de indruk dat onze vrienden er ook niet veel aan vonden.
Gelukkig was het diner bij Oh, my kimchi! wel een schot in de roos. Onze kameraad ontpopte zich tot een ware chefkok aan onze tafel en we genoten samen van het heerlijke vlees, terwijl we babbelden over de dingen des levens.
Na het diner wandelden we samen over de kerstmarkt, kwestie van de avond sfeervol af te sluiten. Al wilde onze vriendin het liefst van al zo snel mogelijk naar huis om in de auto nog het laatste stuk van de WK-match tussen Engeland en Frankrijk mee te pikken. Duidelijk gebeten door de sport sinds ze sportpsychologe is van een voetbalclub. 😉
Opgestaan met een lichte kater. Nochtans niet overdreven veel gedronken de avond voordien. De drie cocktails die ik dronk in Le Scandale moeten echt stevig wat alcohol bevat hebben, want dat glas wijn in de bar van ons hotel zal het zeker niet geweest zijn. Waar voor ons geld, zullen we maar denken!
Heel fijn dat we in hotel Ibis Genève Centre Lac, in tegenstelling tot het vorige Ibis hotel waar we verbleven, konden genieten van een ontbijtbuffet. Ok, niet het meest uitgebreide buffet ter wereld, Ibis is nu eenmaal een budgetketen, maar wel fijn om te kunnen kiezen wat je eet en hoeveel je eet. Daar doen we graag een paar plastic handschoenen voor aan! Na het ontbijt was het katergevoel al bijna helemaal verdwenen. Perfect want we hadden een uitstap naar de mooie kerstmark van Montreux gepland.
Een vlotte treinrit later stapten we uit in het station van Montreux en daalden we rechtstreeks af naar het Eurotel hotel, waar we in 2019 in de zomer ook al verbleven. Ik herinnerde mij van het hotel vooral het prachtige uitzicht op het meer, de mooie lobby en het heerlijke ontbijtbuffet. Duimen dat we ook tijdens dit verblijf op een coronaveilige manier van dat heerlijke buffet zouden kunnen genieten.
Geleerd uit ons vorige bezoek aan de kerstmarkt reserveerden we bij aankomst meteen een tafel in de doorschijnende Fondue Tube op het terras van ons hotel. Kwestie van ‘s avonds geen tijd te verliezen met een zoektocht naar restaurant dat nog een plekje vrij heeft om kaasfondue te eten.
Tot onze vreugde mochten we meteen al op de kamer (we waren er rond de middag en de check-in was voorzien om 15u). We kregen zelfs een upgrade naar een kamer met een balkon. Meteen een goed begin van onze verblijf in Montreux.
We dropten onze bagage af en begaven ons naar de kerstmarkt. Wat deze kerstmarkt voor mij zo bijzonder maakt, is de ligging aan de oever van het meer. Met mooie houten kraampjes, heel veel eetstandjes en grote blokhutten waar je kaasfondue kan eten. Natuurlijk startten we ons bezoek met een pannenkoekje. Dat gaat er altijd vlotjes in. We genoten van de kerstsfeer en maakten een mooie wandeling langs de kraampjes en het meer. Hoewel ik het fijn vind naar al die snuisterijen te kijken, koop ik zelden tot nooit iets op een kerstmarkt. Ik houd eerder van het culinaire aspect. Dit jaar was er zelfs een stand met oesters en champagne! Continue reading →
Geen kerstmarkt in Montreux voor ons dit jaar, maar die van Leuven is ook gezellig, zij het iets minder spectaculair. Ik had dit weekend expres geen plannen gemaakt, omdat ik wat wilde bekomen van de laatste heftige werkweken. Dus hadden mijn vriend en ik tijd om zaterdagavond naar de kerstmarkt te gaan en wat kerstkitsch op te snuiven. Ditmaal liet ik me zelfs overtuigen om iets te kopen: warmies, fully microwavable boots! Ideaal om mijn koude voeten warm te houden! En die dingen ruiken naar lavendel!
Verder hielden we het bij onze favoriete kerstmarktactiviteiten: iets lekker eten en drinken. We dronken een glaasje prosecco als aperitief, aten een bakharing met een glaasje cava en deelden vervolgens een bakje karakollen. Mijn vriend had daarna nog plek voor een hamburger, ik hield het gewoon bij een lekkere pannenkoek met chocolade als aperitief. Geen bijzonder gedenkwaardige avond, maar daar hadden we allebei momenteel niet echt behoefte aan. De kerstvakantie belooft druk genoeg te worden. De stilte voor de storm, als het ware.
De vorige keer dat ik in Zwitserland was, zagen mijn vriend en ik tijdens ons blitzbezoek aan Montreux de kerstmarkt in opbouw. Die opbouw deed vermoeden dat de kerstmarkt van Montreux absoluut de moeite zou, met mooie houten kraampjes langs het meer. Ik nam me toen voor om terug te komen voor die kerstmarkt. Het was aan mijn vriend om uit te maken of hij me zou willen vergezellen voor deze uitstap of niet.
Toen ik de dag voordien landde, stond hij me op te wachten op de luchthaven van Genève en het weerzien was een pak hartelijker dan de vorige keer. Ik had hetzelfde hotel geboekt als het vorige weekend, voor het geval we slaande ruzie zouden krijgen. Dat gebeurde gelukkig niet en hij bleef de nacht van vrijdag op zaterdag overnachten bij mij in het hotel.
Zaterdag sliepen we uit en ontbeten we op het gemak. Montreux is niet zover van Genève en een ganse dag kerstmarkt is een beetje van het goede te veel. We mikten dus op een aankomst iets na het middaguur. De trein bracht ons zonder problemen tot in hartje Montreux, alwaar de organisatie van de kerstmarkt een aantal klaar-overs had ingeschakeld om iedereen veilig te laten oversteken. Duidelijk een goed georganiseerd evenement!
We zetten ons bezoek meteen in met een lekker pannenkoekje vergezeld van, hoe kan het ook anders, een glühwein. En jawel de kerstmarkt was even charmant als ik me had voorgesteld toen ik de kraampjes in opbouw zag. Zeer mooie stalletjes met als achtergrond het meer en de bergen. Jammer dat het weer wat grauw was, maar gelukkig bleef het droog. Dat is het voornaamste bij zo’n bezoek aan de kerstmarkt. We slenterden langs de kraampjes die de normale kerstprullaria uitstalden, met hier en daar een iets origineler aanbod (ik kocht me bijna een prachtig 3D-model van een trein in hout). We spotten zelfs een kraam met authentieke Brusselse wafels. De kraam noemde heel toepasselijk ‘Manneke Kris‘ en zag eruit als drie Brugse rijhuizen. Slimme marketing en aan het volk te zien, konden de Zwitsers deze Belgisch specialiteit wel smaken.
Eregast was het land Bosnië-Herzegovina, dat jammer genoeg een plaatsje toebedeeld kreeg helemaal op het einde van de kerstboulevard. Als je echt een land in de kijker wil zetten, lijkt me een meer centrale plaats aangeraden. Jammer dat we op dat moment nog vol pannenkoek zaten, want de specialiteiten uit Bosnië-Herzegovina zagen er heerlijk uit.
Voor het vieruurtje lasten we een stop in bij een soort iglo waar binnen een nephaardvuur brandde. We dronken allebei een (helaas voorgemengde) cocktail, die eigenlijk best wel te pruimen viel. Omdat we onze zinnen gezet hadden op kaasfondue ‘s avonds, probeerden we een reservatie te versieren in één van de mooie blokhutten die speciaal voor de gelegenheid gebouwd waren. Helaas, alles zat stampvol. Dan maar via tripadvisor gereserveerd in restaurant Le Museum, dat iets verder van de kerstmarkt lag. Gelukkig hadden ze daar wel plaats!
Bij valavond stak er een stevige wind op die voor hoge golven op het meer zorgde. Dat hield ons echter niet tegen om in het reuzenrad te gaan. We hadden het perfecte tijdstip uitgekozen, want net toen wij in het reuzenrad zaten, zagen we de kerstman in zijn slee voorbij vliegen! Die Zwitsers sparen kosten nog moeite om de bezoekers in de kerstsfeer te brengen.
Voordat we naar het restaurant gingen, verorberde ik nog snel een negerzoen van één van de kraampjes in de overdekte markt. Klein voorgerechtje. 😉
En dan was het tijd voor kaasfondue met truffel! De beste kaasfondue die ik tot nu toe gegeten heb! Heerlijk.
Om ons bezoek af te ronden, pikten we nog het Spectacle Lumineux mee. Echt onder de indruk waren we niet, maar het duurde niet lang en het was een fijne afsluiter van een geslaagde kennismaking met mijn eerste Zwitserse kerstmarkt.
Ok, de timing was niet optimaal. Mijn ganse team was tegen de sterren op aan het werken om alle dossiers tijdig af te ronden vóór het eind van het jaar, maar hey, een klein verzetje zou ons ongetwijfeld deugd doen. Oorspronkelijk waren we van plan om rond 16u te vertrekken, maar dat bleek al snel niet haalbaar, dus werd het 17u. Een beetje jammer wel, ook omdat we dit uitstapje gepland hadden als afscheidsmoment voor onze collega.
We startten met een glaasje prosecco op het Sint-Katelijneplein en overhandigden daar onze afscheidscadeautjes: een paar mooie oorbellen en een boek (enfin, ja, de print van de cover, want het boek zat nog in de post). Ze was er heel blij mee. Wel jammer dat ze niet zo lang kon blijven, wegens nog een andere afspraak diezelfde avond. Een beetje een afscheid in mineur vond ik, maar ze scheen het zelf niet zo erg te vinden.
Verder naar de Vismarkt, waar ik kennismaakte met een Portugees eenpansgerecht dat ik nog niet kende: Arroz de Bacalhau. Verrassend lekker en ongetwijfeld gezonder dan de normale brol die je op een kerstmarkt vindt. Uiteraard dronken we ook een glaasje gluhwein, dat kerstmarkt cliché kan ik moeilijk aan mij laten voorbij gaan. Er is iets aan warme wijn met kanaal en een scheutje rum dat mij warm maakt vanbinnen. 😉
Alvorens de trein naar onze respectieve woonplaatsen te nemen, sloten we ons bezoekje af met een jenevertje. Morgen wachtte ons immers een nieuwe pittige werkdag. Schol!
Jaja, het is weer zover. We worden om de oren geslagen met melige kerstliedjes, de kerstverlichting flikkert stroboscopisch, mannen met witte baarden duiken te pas en te onpas op, rode hoofdtooien met witte accenten lijken de nieuwe rage en de geur van glühwein overheerst. Kerstmarktentijd!
En weten jullie wat? I like it! Bijgevolg was ik vanavond te vinden op de Leuvense kerstmarkt. De kraampjes waren nog maar pas open en de grote massa was er nog niet. Alle tijd om zonder dringen de kerstkitsch in ogenschouw te nemen, een overheerlijke geflambeerde Bretonse pannenkoek met warme gekaramelliseerde appeltjes en vanille-ijs te verorberen en zomaar wat rond te lopen.
Als je zomaar wat rondloopt, kom je vaak onverwacht leuke dingen tegen die het moeilijk maken de knip op de portemonnée te houden. Na het traditionele kaarsje voor het goeie doel, kochten we drie quiches, twee paar handschoenen met zo’n hoedje dat ze van vingerloze handschoenen omtovert tot wanten en een soort wonderkaarsjes die eeuwig zullen branden met behulp van slaolie en keukenpapier. Ja, gladpratende Hollanders, ik heb er een zwak voor. Dat en het feit dat de pyromaan in mij gilde: “hebben, hebben, hebben”. 😉
Morgen volgen foto’s van onze nieuwe vurige aankoop. Eerst slaolie kopen. 😉
Koud weertje gisterenavond. Ideaal om je lekker warm in te duffelen (extra onderlijfje, handschoenen, fleece sjaal, dikke sokken) en naar de kerstmarkt te trekken. ‘k Had afgesproken met vriendin J, die helemaal uit Antwerpen was gekomen voor de Leuvense kerstmarkt. Al gauw werd ons duo een kwartet en gevieren trokken we rond tussen de kraampjes. Om zeven uur viel de hoeveelheid volk nog goed mee, om negen uur was er vooral op het Hooverplein sprake van filevorming.
De kraampjes op de Leuvense kerstmarkt ken ik, na jaren trouw bezoek, zo onderhand wel. Veel prullaria die naar mijn mening overprijsd zijn. Mijn interesse gaat eerder uit naar het culinaire aspect van de kerstmarkt. In de koude staan babbelen met je handen rond een dampend glas warme wijn, blazend tot de wijn op drinktemperatuur is, niets beters om in de kerstsfeer te komen.
Een klein overzicht van de culinaire geneugten die wij vanavond tot ons namen: een kroketje met zalm en dille en een kroketje met zongedroogde tomaatjes (dat laatste was duidelijk favoriet) vergezeld van een glaasje roze cava (heerlijk!). Daarna waagden we ons aan een pannenkoek met cointreau. Zeer lekker, maar ook straffer dan verwacht, want er werd door de uitbaters van het kraampje niet echt zuinig omgesprongen met de cointreau. Daarna aten we nog een miniloempia en een kippensaté in de kraam van de Ming Dynasty. En toen was ik echt wel voldaan. Jammer van de appeltjes in kaneel, want die roken overheerlijk, maar daar vond ik echt geen plekje meer voor. De heren in ons gezelschap vonden echter nog een plaats voor een Breydelbroodje. Maar daar konden ze mij echt niet mee verleiden. Te veel vlees, te weinig groeten.
Nicole en Hugo zorgden voor de muzikale achtergrond op de kerstmarkt. Sympathiek mensen te oordelen aan de uitstraling die ze hebben op het podium. Hun muziek is niet echt mijn genre, maar ik bewonder het enthousiasme waarmee ze hun act brengen en vooral het feit dat ze na al die jaren duidelijk nog steeds verliefd op elkaar zijn. Mooi, zo samen oud worden. Hopelijk is ons dat ook gegeven.
Naar goeie gewoonte kwam ik weer veel bekend volk tegen. Een dikke dankjewel aan de jongen die ons de cointreaupannenkoeken aanraadde. Je had overschot van gelijk.
Een tijdje geleden hadden we met twee bevriende koppels afgesproken op de kerstmarkt van Leuven. Na de wandeling langs kraampjes met prullaria allerhande, kwam achteraf bij een troostend glas rode wijn weer de never-ending-story van ons appartement ter sprake.
Er werd toen afgesproken dat, als we niet vóór 20 januari in ons appartementje zaten, mijn vriend en ik op een uitgebreid diner getrakteerd zouden worden door L en U (waarschijnlijk uit puur medelijden). Als we daarentegen wel vóór 20 januari in ons appartement zaten, moesten wij trakteren op een diner in ons kakelverse appartement.
Ik begin er een beetje voor te vrezen dat L en U zullen mogen opdraaien voor dat diner…
Omdat alle goeie dingen uit drie bestaan en ik zin had in een lange middagpauze, ben ik vandaag de enige echte kerstmarkt van Brussel gaan bewonderen. Naast de obligate drank- en eetstalletjes (veruit het populairst op zo’n kerstmarkt), stonden er weer hopen standjes met prullaria. En hoewel sommige van de aangeprijsde artikelen mij beslist konden bekoren (ik ben dol op kunstwerkjes uit glas en hout), ben ik weer maar eens met lege handen wedergekeerd.
Het probleem zit hem in het feit dat ik ten eerste vermoed dat de aangeboden artikelen schandelijk overprijsd zijn en ten tweede in de loop der jaren al zoveel dingen om op de kast te zetten bijeen gekregen heb, dat ik nog amper weet wat ermee aan te vangen. Ik ben dan ook zo’n sentimenteel geval dat er niet in slaagt iets weg te gooien, waardoor ik nu al kan zeggen dat de decoratie in ons toekomstig appartement uit een vrolijk allegaartje van totaal niet bij elkaar passende spullen zal bestaan. Leve de chaos!
