kapot

Platte band

Zoals ik al zei, hebben we op weg naar het doctoraat van Q pech gehad. Een platte band meer bepaald. Nu wilde ik dolgraag nog een stukje meepikken van de vragen, dus parkeerden we de wagen met platte band foutief in het Leuvense, staken we een briefje onder de ruitenwisser met daarop de mededeling dat we platte band hadden en dat we de auto zo snel mogelijk zouden depanneren en vertrokken we te voet verder naar de doctoraatsverdediging.

Allemaal goed en wel, maar dat betekende ook dat we (een beetje tipsy van de schuimwijn) ná de doctoraatsverdediging terug moesten om die kapotte band te vervangen. Nu moet u weten, beste lezers, dat mijn vriend en ik nog nooit in ons leven een band hebben moeten verwisselen. Wel al een paar keer platte band gehad, maar er was steeds iemand die van wanten wist in de buurt om ons uit de nood te helpen. Deze keer stonden we daar moederziel alleen. De handleiding erbij gehaald, maar die bleek toch niet zo duidelijk als we wel hadden gewenst. En die vermaledijde wieldop wilde ook al niet loskomen.

Ten einde raad, er kwam maar geen schot in de zaak en de wieldop, heeft mijn vriend één van de mensen aangesproken die ons al een tijdje stonden uit te lachen wegens verregaande onhandigheid. Gelukkig had één van de aangesprokenen medelijden met ons en wilde hij wel een handje helpen bij het vervangen van de band. Hij had de krik amper onder de wagen geschoven toen een kennis van ons passeerde. Zo iemand die bol staat van de goeie raad, maar wel mooi langs de kant bleef staan kijken hoe mijn vriend en de vriendelijke vrijwilliger de band vervingen.

Enfin, eind goed al goed. Met hulp van de vrijwilliger was de band verrassend snel vervangen. ‘t Was trouwens een echte altruïst, want hij wilde geen kleine bijdrage als dank voor zijn hulp aanvaarden. En de kennis vond het allemaal bijzonder grappig. En oja, nu hij ons toch tegen het lijf was gelopen, wilden we hem misschien niet een kleine lift geven. ‘t Regende en zo. Haha, je moet het toch maar durven. Al een geluk dat ik nog steeds schuimwijn in mijn bloed had. 😉

Het onveiligheidsgevoel

Hier op het werk is aan het pieken. Een half uurtje geleden is er een paneel uit het plafond naar beneden gekomen. En dan heb ik het niet over een licht gyproc paneeltje, neen, maar wel over een ijzeren paneel met daaraan bevestigd het systeem waardoor het water voor de airco loopt. Zo’n tweeëneenhalve meter lang en loodzwaar, ik ben er zelf aan gaan voelen. Het paneel is vlak naast een collega naar beneden gekomen. Het arme mens zag lijkbleek. Als je zoiets op je hoofd krijgt, kan je alleen maar hopen dat je een dikke schedel en een goede engelbewaarder hebt.

En nu zit iedereen hier naar het plafond te kijken.

Electricity

Vandaag heeft de stroom weer uitgelegen in ons appartement. De mannen van Electrabel zijn vanochtend nog wat testjes komen doen om de oorzaak van de zichzelf opblazende apparatuur te vinden en blijkbaar zijn ze vergeten de hoofdschakelaar van ons appartement opnieuw op te zetten. Bleh.

Het goede nieuws is dat de oorzaak van de elektriciteitsproblemen gevonden zou zijn (na drie keer een reparateur langsgestuurd te hebben, mag dat ook wel). Ik ben benieuwd.

Elektriciteit of het gebrek daaraan

‘t Was dus zoals ik verwacht had: de elektriciteit heeft vandaag (opnieuw) uitgelegen in onze appartementsblok. Blijkbaar was er deze ochtend schade bij één van de buren waarop de buurman de mannen van Electrabel verwittigd heeft. Die hebben dadelijk een reparateur gestuurd en die heeft wat zitten prutsen in de hoop dat daardoor het probleem opgelost zou geraken. De reparateur zou een brug over de nulleiding geplaatst hebben (ik moet eerlijk toegeven dat ik geen flauw idee heb wat dat wil zeggen).

Bij ons was er weer geen enkel apparaat met schade. De voeding van mijn pc heeft er wel de geest aan gegeven, maar dat komt waarschijnlijk doordat de elektriciteit een tijd heeft afgestaan. ‘k Heb al wel vaker meegemaakt dat voedingen van oude pc’s die normaal continu opstaan er de brui aan geven na een stroompanne. Enfin, een nieuwe voeding gestoken en hij ronkt weer als voorheen. De andere pc’s hadden geen problemen.

Ik heb zo het gevoel dat het einde van de elektriciteitsproblemen nog niet in zicht is.

Probleempjes

Jullie zullen al wel gemerkt hebben dat yab.be momenteel niet bereikbaar is. Dit wil hoogstwaarschijnlijk zeggen dat er ofwel weer elektriciteitsproblemen in ons appartementsgebouw zijn ofwel dat we de problemen aan het oplossen zijn. Dat zal ons leren geen backup-dns te voorzien. :-( Maar goed, het probleem zal dus pas tegen vanavond opgelost zijn. Sorry aan iedereen die wilde reageren op mijn laatste berichtje. Alle marketingmensen zullen hun woede over mijn heiligschennende woorden nog even moeten opkroppen. 😉

Het elektriciteitsmysterie

Ons appartement en bij uitbreiding het hele gebouw, het blijft een bron van zorgen. Toen mijn vriend en ik vorige zaterdagavond druk aan het schilderen waren (de schoonfamilie was al naar huis), kwam de vader van de bovenbuurman aanbellen. Of onze elektriciteit nog werkte. Wij: “Euh ja, zoals je ziet.” Alle pc’s stonden op, alle lichten brandden, de microgolf had nog maar net aangestaan en de frigo deed zijn best om al die pintjes op temperatuur te houden. Bij de bovenbuurman werkte echter zo goed als niks meer: de lichten brandden op halve kracht en alleen de frigo gaf nog een teken van leven.

Aangezien wij de ganse dag geschilderd hadden en geen enkel probleem hadden ondervonden, gingen wij ervan uit dat er ergens een apparaat bij onze bovenbuur voor kortsluiting zorgde. Wel sneu voor de bovenbuur, dus stelden we voor een kabel van bij ons tot bij hem te trekken zodat hij toch nog wat op zijn pc kon werken. De buurman verkoos echter andere oorden op te zoeken. Ik kon hem geen ongelijk geven. 😉

Deze week kwamen we hem tegen in de trappenhal. En wat bleek: blijkbaar had Electrabel “ergens iets verkeerd gedaan” met als gevolg dat ongeveer al zijn apparaten die aan het elektriciteitsnet hingen, gefrituurd waren: kapotte pc, kapotte verwarmingsketel, kapotte microgolf,… Electrabel had toegegeven dat ze een fout gemaakt hadden en de schade zou door hen vergoed worden. Ze wisten wel niet goed wát ze fout hadden gedaan en eigenlijk hadden ze ook niks veranderd maar de schade zouden ze wel betalen. Klinkt u dat ook niet een beetje bizar in de oren, beste lezer? Toegeven dat je een fout hebt gemaakt, maar niet weten wat die fout is…

En het wordt nog vreemder: in de andere, nog onbewoonde appartementen, was er ook schade. Op verschillende appartementen was de bewegingssensor voor de lichten in het halletje doorgebrand. Zwartgeblakerd, naar het schijnt (ik heb het zelf niet gezien, dit zijn de woorden van de overbuur). Enkel ons appartement was gespaard gebleven. Geen enkel apparaat heeft schade ondervonden. Blijkbaar hebben wij ergens een speciale beschermengel die onze apparaten en computers voor schade behoed heeft. Bijzonder bizar.

Nu maar hopen dat het bij deze ene anomalie blijft, want aangezien Elektrabel niets gerepareerd heeft, kan het zijn dat dit probleem zich opnieuw voordoet. En misschien blijven wij dan niet gespaard…

En toen was er licht!

Dat wil zeggen dat we na ongeveer twee weken in het donker gezeten te hebben, hier op de kamer van nonkel K, eindelijk de moed en het doorzettingsvermogen gevonden hebben om het gesprongen peertje in de lamp aan het plafond te vervangen.

En voor u ons uitlacht: dat was dus niet evident, he! Mijn vriendje stond te balanceren op het bed, terwijl ik voor enige ondersteuning zorgde (en ook een beetje misbruik van de situatie maakte, hihi). De lamp in kwestie was trouwens zo’n papieren bol, populair in de jaren zestig en zeventig. Heel fragiel. Moesten we nog opletten dat we dat ding niet scheurden.

Nuja, eind goed, al goed. The end of a dark affair.