schade

Holy shit!

Holy fucking shit! Sorry voor mijn taalgebruik, maar een paar krachttermen zijn op dit moment zeker op zijn plaats. Deze nacht, rond een uur of half vier worden mijn vriend en ik ruw uit onze slaap gerukt door een donderend geraas. Het eerste wat door ons hoofd schiet: d’r is iets naar beneden gekomen op de bouwwerf naast ons. Mijn vriend gaat kijken op ons balkon en ik lig nog een minuut of wat half versuft in bed. Tot mijn vriend roept: “Shit, shit, shit, da’s aan ons gebouw. Schade aan ons gebouw.” Twee tellen later ben ik uit bed en sta ik in pyama al klappertandend op het balkon te staren naar het gigantische stuk gevel dat vlak boven onze hoofden los hangt. Eerste reflex bij bouwperikelen: fotografisch bewijsmateriaal verzamelen. Tweede reflex: in het gebouw rondlopen om te zien wie er zo nog al wakker is en de brandweer bellen.

Blijkbaar had iemand van de huurders in het gebouw al de politie en de brandweer gewaarschuwd. Restte ons niet veel anders dan wachten en bidden dat de boel niet zou instorten. De politie van Leuven stond er ongelooflijk snel. Samen (ik nog steeds in pyama met ondertussen wel een jas erboven) met de politie en de overige bewoners die wakker waren de schade vanaf het dak van de garages opgenomen. Eerste verdict (voor zo goed als mogelijk vastgesteld met zaklampen): geen structurele schade, alleen schade aan de gevelsteen. Tweede verdict: holy fucking shit, hebben we nu nog niet genoeg miserie gehad met die bouw hier?

Bellen naar de eigenaars van het appartement boven ons, waar de grootste schade is, levert niets op. Bellen naar de bouwfirma die verantwoordelijk is voor onze bouw ook niet. De aannemer van de bouw naast ons (een stuk van de gemeenschappelijke muur is ook geraakt) neemt ook niet op. De brandweer wil op het balkon van het derde verdiep geraken om het nog los hangende stuk gevelsteen dat een gevaar vormt, te verwijderen. De huurders van het derde verdiep zijn niet thuis. De eigenaars van het derde verdiep nemen na wat rondbellen de telefoon op, maar hebben geen sleutel en zijn blijkbaar een beetje achterlijk of zo, want kunnen ons niet eens een gsmnummer van de huurders bezorgen.

En daar stonden we. Midden in de nacht, op straat, zielig te wezen. Samen met de Leuvense politie en de brandweer. Ik heb gezelligere nachten doorgebracht…

Het bewijsmateriaal:

Bouwperikelen

Gisterenavond stond de vergadering met de eigenaars van de andere appartementen in ons gebouw op het programma. De vergadering was een succes: al de eigenaars, uitgezonderd één, waren aanwezig. Het was niet zo eenvoudig om de vergadering in goede banen te leiden, iedereen wilde zijn of haar verhaal kwijt en er werd druk door mekaar heen getaterd. Ik heb toch wel een paar keer mijn stem moeten verheffen om de boel wat stil te krijgen. Nuja, ik kan het ze moeilijk kwalijk nemen, iedereen wilde zijn of haar hart luchten.

Het eindresultaat van de vergadering is positief. Al de eigenaars zitten op dezelfde lijn en we gaan nu (eindelijk!) de bouwfirma gezamelijk onder druk zetten om de gemeenschappelijk delen af te werken en de gebreken zo snel mogelijk te herstellen. Hopelijk is de bouwfirma onder de indruk van een aangetekend schrijven ondertekend door al de eigenaars. (Alhoewel, ze zijn daar niet snel onder de indruk.)

Uit de gesprekken bleek dat er nog gebreken zijn waarvan we niet op de hoogte waren. Het dak lekt doordat er een paar sluitstenen ontbreken en de kokers op het dak zijn niet goed afgedicht, waardoor de mensen van de hoogste verdiepingen vochtige muren hebben. Vocht in een gebouw is echt wel iets wat je ten alle tijden moet vermijden. Voor mij is het zorgen dat het vochtprobleem opgelost raakt, alvast prioriteit nummer één.

Ik ben blij dat mijn vriend en ik het initiatief genomen hebben voor deze vergadering. Eerlijk, dit hadden we al eerder moeten doen. Samen sterk en zo. Het heeft duidelijk geen zin om te wachten tot een ander iets doet, want dan blijft iedereen op elkaar zitten wachten. Ik snap alleen niet dat er eigenaars in het gebouw zijn waarvan het appartement nog steeds niet klaar is, die de bouwfirma níet in gebreke gesteld hebben. Eén jaar en drie maanden vertraging, dat laat je toch niet zomaar over je heen gaan? Wij gaan deze mensen nu een ontwerp voor ingebrekestelling opsturen. Naar de schadevergoeding voor de voorbije maanden kunnen ze natuurlijk fluiten, maar beter laat, dan nooit, nietwaar?

Het elektriciteitsmysterie

Ons appartement en bij uitbreiding het hele gebouw, het blijft een bron van zorgen. Toen mijn vriend en ik vorige zaterdagavond druk aan het schilderen waren (de schoonfamilie was al naar huis), kwam de vader van de bovenbuurman aanbellen. Of onze elektriciteit nog werkte. Wij: “Euh ja, zoals je ziet.” Alle pc’s stonden op, alle lichten brandden, de microgolf had nog maar net aangestaan en de frigo deed zijn best om al die pintjes op temperatuur te houden. Bij de bovenbuurman werkte echter zo goed als niks meer: de lichten brandden op halve kracht en alleen de frigo gaf nog een teken van leven.

Aangezien wij de ganse dag geschilderd hadden en geen enkel probleem hadden ondervonden, gingen wij ervan uit dat er ergens een apparaat bij onze bovenbuur voor kortsluiting zorgde. Wel sneu voor de bovenbuur, dus stelden we voor een kabel van bij ons tot bij hem te trekken zodat hij toch nog wat op zijn pc kon werken. De buurman verkoos echter andere oorden op te zoeken. Ik kon hem geen ongelijk geven. 😉

Deze week kwamen we hem tegen in de trappenhal. En wat bleek: blijkbaar had Electrabel “ergens iets verkeerd gedaan” met als gevolg dat ongeveer al zijn apparaten die aan het elektriciteitsnet hingen, gefrituurd waren: kapotte pc, kapotte verwarmingsketel, kapotte microgolf,… Electrabel had toegegeven dat ze een fout gemaakt hadden en de schade zou door hen vergoed worden. Ze wisten wel niet goed wát ze fout hadden gedaan en eigenlijk hadden ze ook niks veranderd maar de schade zouden ze wel betalen. Klinkt u dat ook niet een beetje bizar in de oren, beste lezer? Toegeven dat je een fout hebt gemaakt, maar niet weten wat die fout is…

En het wordt nog vreemder: in de andere, nog onbewoonde appartementen, was er ook schade. Op verschillende appartementen was de bewegingssensor voor de lichten in het halletje doorgebrand. Zwartgeblakerd, naar het schijnt (ik heb het zelf niet gezien, dit zijn de woorden van de overbuur). Enkel ons appartement was gespaard gebleven. Geen enkel apparaat heeft schade ondervonden. Blijkbaar hebben wij ergens een speciale beschermengel die onze apparaten en computers voor schade behoed heeft. Bijzonder bizar.

Nu maar hopen dat het bij deze ene anomalie blijft, want aangezien Elektrabel niets gerepareerd heeft, kan het zijn dat dit probleem zich opnieuw voordoet. En misschien blijven wij dan niet gespaard…