Amai, ik kan me zelfs niet meer herinneren wanneer ik voor het laatst in Brasserie Aracadi was, terwijl mijn collega’s en ik daar vroeger nochtans zeer frequent binnen sprongen. Damn you, corona! Maar hey, het lijkt effectief alsof het leven langzaamaan weer terugkeert naar normaal. Want, kijk, deze middag at ik samen met mijn collega-afdelingshoofden een heerlijk stukje quiche bij Aracadi. En de quiche smaakte nog altijd even lekker als een jaar of twee geleden!
Woensdag bezocht ik samen met mijn collega’s de overzichtstentoonstelling in Wiels gewijd aan de ‘industriële gedichten’ van Marcel Broodthaers. Kwestie van het jaar 2022 goed te beginnen met een vleugje cultuur. Ik moet eerlijk bekennen dat ik allesbehalve een kenner ben van het werk van Broodthaers, maar deze tentoonstelling wist mij alleszins te prikkelen. De gehanteerde beeldtaal is erg aantrekkelijk en stelt de uniciteit van kunstwerken in vraag. Een stevige scheut ironie is nooit veraf. Tijdens de erg boeiende rondleiding door de directeur van Wiels werd ik letterlijk overspoeld met informatie. Te veel om alles goed te capteren, maar dat neemt niet weg dat ik genoten heb!
Na de rondleiding trokken we met de collega’s naar Le Schievelavabo in Vorst voor een gezellige nieuwjaarslunch. Hoewel de volkse uitstraling van dit restaurant mij zeker kon bekoren, was het eten op de menukaart veel minder mijn ding. Er stond zo weinig spek voor mijn bek op de kaart dat ik een Vol-au-vent bestelde, gewoon omdat de menukaart vermeldde dat dit huisbereid was. En jawel het was zeker lekker, maar ook heel zwaar… Alleszins waar voor ons geld. 😉
Vandaag spoorde ik voor de laatste keer dit jaar van Leuven naar Brussel. Niet zozeer om werkredenen, thuiswerk leent zich nu eenmaal beter voor een eindeloze opeenvolging van Microsoft Teams vergaderingen, maar wel om afscheid te nemen van een collega wiens tijdelijk contract vandaag afliep. Voor deze gelegenheid gingen we met een handvol collega’s lunchen bij Balls & Glory, het favoriete restaurant van de afscheidnemende collega. Zelf ben ik minder een fan, maar voor één keertje wil ik wel eens een bal of twee eten. En ik moet eerlijk toegeven dat zowel de arancini als de kerstbal met veenbessen mij goed smaakten. De klassieke bal met kaas kon mij minder bekoren.
Na de lunch maakte ik kort een ommetje in Brussel om al die ballenoverdaad te laten zakken en wat van de kerstsfeer in onze hoofdstad op te snuiven. Vervolgens nam ik de trein terug naar Leuven om te beginnen aan de laatste werkuren van het jaar 2021. Een bijzonder pittig jaar dat voor mij in volle coronacrisis de start in een nieuwe functie betekende, ontelbaar veel overuren en (te) veel hoofdbrekens op het vlak van personeel. Maar als ik terugkijk op het werkjaar 2021, kan ik niet anders dan tevreden zijn. Zeer trots op het harde werk en de goeie resultaten die mijn afdeling heeft neergezet in moeilijke omstandigheden.
Eigenlijk moest ik vandaag niet echt op kantoor zijn (die post kon gerust nog een paar dagen langer ongeopend blijven), maar een lunchvoorstel sla ik nooit af. Uiteindelijk is het helemaal niet lang sporen tussen Leuven en Brussel en al zeker niet als je voorzien bent van een laptop en een personal hotspot. Voordat je het weet stopt de trein in Brussel-centraal.
En ik kan alvast bevestigen: samen lunchen is ideaal om de banden met de collega’s aan te halen. De gesprekken gaan zoveel vlotter als er geen scherm is dat je scheid van de andere. En ja, een lekkere portie spaghetti frutti di mare valt natuurlijk ook niet te versmaden.
Nog steeds blij dat het weer mogelijk is om samen te lunchen. Niets zo goed om de banden aan te halen met een belangrijke business partner als gezellig rond een tafel zitten onder het genot van lekker eten en een goed glas wijn. De relatie met deze partner is bij momenten nogal gespannen en zulke informele momenten zijn de ideale manier om tot meer wederzijds begrip en een betere samenwerking te komen.
Mij vandaag superhard gehaast om van de ene vergadering in gebouw X (gepland einduur: 11u) tijdig naar de andere vergadering in gebouw Y (gepland beginuur 11u) te geraken. Gebouw X en gebouw Y liggen 2,6 kilometer uit mekaar, toch een klein kwartier fietsen. Gelukkig ben ik een efficiënte voorzitter en slaagde ik erin de eerste vergadering een kwartier vroeger af te ronden dan gepland en kijk, zo was ik nog eerder dan mijn andere collega’s in de vergaderzaal in gebouw Y.
Na het einde van de vergadering gingen we met gans het gezelschap lunchen. Niet fancy, maar zo’n lunch is altijd een goeie gelegenheid om wat ongedwongen bij te praten en elkaar wat beter te leren kennen.
Gisterenavond had ik na het werk afgesproken met een vriendin die ik leerde kennen in de tijd dat bloggen nog hip en populair was. Ondertussen staan we allebei wat verder in onze professionele carrière en het is fijn ideeën uit te wisselen en samen te babbelen, over het werk of de vrije tijd. Heel knap hoe mij vriendin in zichzelf gelooft en onbevreesd en gestaag opklimt in het bedrijf waarvoor ze onlangs is beginnen werken. Een echte power woman!
We begonnen de avond met een drankje op het terras van La Flaque, een nieuwe Brusselse biowijnbar. Zolang het weer het nog toelaat, blijven we terrasjes doen! De schuimwijn was ok, maar de uitleg over de wijnen mocht toch iets meer zijn dan gewoon snel de druivensoort afraffelen. Maar wellicht ben ik verwend door mijn bezoekjes aan Terroir en Surlie in Leuven.
Na een glaasje wijn als aperitief wandelden we een paar meter verder naar Menma voor een lekkere portie ramen met huisgemaakte noedels. Wel jammer dat we in een gebricoleerd hokje met plastieken folie bevestigd aan een houten frame terecht kwamen. Dacht dat het ondertussen al lang duidelijk was dat die plexiglazen schermen en afgeleiden niets bijdragen om het virus af te remmen. Gelukkig smaakte de ramen uitstekend!
We sloten de avond af met een theetje en een huisgemaakte limonade in het gezellige café De Markten.
Een fijne avond die voor herhaling vatbaar is!
Yep, we houden onze traditie in stand! Binnenkort mogen we ongetwijfeld een dossier indienen bij UNESCO voor een erkenning als immaterieel cultureel erfgoed. 😉
Enfin ja, het was nog net warm genoeg om met ons drietjes een terrasje te doen bij Frank. Al stak er naar het einde van onze date toe wel een fris windje op. We wisselden vakantieverhalen uit en praatten bij over het leven en zo. Gewoon gezellig keuvelen onder vriendinnen.
Ik bestelde een pastrami sandwich, die zo groot was dat ik mijn sandwich met de beste wil van de wereld niet op kreeg. Dat gebeurt mij echt niet vaak. Waar voor mijn geld, dus! En het was nog lekker ook!
Benieuwd waar onze volgende date ons zal brengen.
Genoten van een heerlijke lunch met mijn collega’s op het dakterras van restaurant albert (met kleine a). En ja, met het weekend in zicht hoorde daar een glaasje witte wijn. Kwestie van die twee laatste vergaderingen van de week wat makkelijker verteerbaar te maken. 😉
Calamar met zwarte pens, ramiro paprika en saffraanrijst:
Eendenborst op zout en exotische peper, rijst en jasmijn emulsie, witte perzik en courgette:
Geroosterde pruim, Thaise basilicum pannenkoek, karamel en zwarte bessengel:
Ik liep vrijdagavond over het Ladeuzeplein waar de Leuvense kermis staat opgesteld. En alhoewel ik altijd een grote fan ben geweest van de meer spectaculaire attracties in pretparken, denk ik dat ik deze toch maar aan mij laat voorbij gaan.
Heftig dagje vandaag op het werk (ik had best wel wat stress voor een heel belangrijke vergadering die ik moest voorzitten en de vijfde en laatste vergadering duurde maar liefst tot 19u), maar blij om nog eens in Brussel te zijn.
