bouw

Gemiste afspraak

Nu we het toch hebben over dingen waar ik een hekel aan heb: mensen die zich niet aan afspraken houden, staan op mijn lijstje nog boven banken en geldzaken.

Wij stonden vandaag om half zes met de raad van beheer en de syndicus te wachten op de bouwheer. Bedoeling was met de bouwheer het ganse gebouw door te lopen en te bespreken welke gebreken nog dienen opgelost te worden voordat er overgegaan kan worden tot de voorlopige oplevering. Drie kwartier hebben we gewacht. Geen spoor te bekennen van de bouwheer. Zijn gsm stond naar goeie gewoonte af en zijn voicemail kon geen bijkomende berichten meer verwerken. We zijn dan maar zonder hem het gebouw rondgegaan. De lijst met gebreken zal hij via een administratieve tussenpersoon van ons ontvangen. Ik ben ondertussen de tel kwijt geraakt hoe vaak we hem deze lijst al bezorgd hebben.

En heb ergste is dat ik mij nog zo gehaast heb om op tijd terug te zijn uit de cursus. En dat terwijl ik diep van binnen wést dat de bouwheer niet zou komen opdagen. Mensen die zich niet aan afspraken houden zijn in de bouwsector enorm goed vertegenwoordigd.

‘t Zijn lappen

Voor niks beschaamd, de heren van onze bouwfirma. Op de vorige algemene vergadering (waarbij ik tot mijn groot verdriet tot voorzitter van de raad van beheer werd gekozen) brachten we hen voor de zoveelste keer de uitgebreide lijst van nog te voltooien zaken onder de aandacht. Twee maanden lang hebben die mannen niks aan die lijst gedaan. Gewoon naast zich neergelegd. Tot er vanochtend (terwijl ik in de Russische les zat) plots wat Polen voor de deur stonden die het ontbrekende kastje in de berging kwamen monteren (twee planken en de klus was geklaard, een mens snapt niet waarom we daar zo lang op hebben moeten wachten). Qua timing kan het tellen, zo twee dagen voor de volgende algemene vergadering. ‘t Zijn sluwe vossen, de heren van de bouwfirma. Maar ‘t zal niet pakken.

Vergadering

Vanavond om half zeven. Neen, dit keer niet voor mijn werk. Vanavond is het de allereerste keer dat de heren van de bouwfirma en alle appartementeigenaars van het gebouw in één en dezelfde ruimte aanwezig zullen zijn. Ik verwacht mij aan veel verhitte discussies. Hopelijk ontaardt de boel niet in een vechtpartij, want er zijn veel misnoegde eigenaars in ons gebouw. Al een geluk dat ik niet geloof in het gebruik van geweld. 😉

Werkongeval

Eergisteren hebben we vernomen dat er vorige week op de werf naast ons een arbeidsongeval gebeurd is. Dat verklaart meteen waarom de werf met een politielint is afgezet en er al een week niet meer verder gewerkt is aan de herstellingen. Meteen kunnen we ook de harde bonk en de luide schreeuw die we vorige week op een ontieglijk vroeg uur hoorden, plaatsen. Je hoopt natuurlijk altijd dat je je vergist hebt en dat er gewoon een werkman op zijn vinger heeft geklopt. Dat was het dus niet. We weten niet hoe ernstig het ongeval was, hopelijk valt het al bij al nog mee en is de persoon in kwestie snel weer op de been.

Ik begin zowaar te geloven dat er een vloek op de werf naast ons ligt. Kent er iemand een duiveluitdrijver?

Holy shit!

Holy fucking shit! Sorry voor mijn taalgebruik, maar een paar krachttermen zijn op dit moment zeker op zijn plaats. Deze nacht, rond een uur of half vier worden mijn vriend en ik ruw uit onze slaap gerukt door een donderend geraas. Het eerste wat door ons hoofd schiet: d’r is iets naar beneden gekomen op de bouwwerf naast ons. Mijn vriend gaat kijken op ons balkon en ik lig nog een minuut of wat half versuft in bed. Tot mijn vriend roept: “Shit, shit, shit, da’s aan ons gebouw. Schade aan ons gebouw.” Twee tellen later ben ik uit bed en sta ik in pyama al klappertandend op het balkon te staren naar het gigantische stuk gevel dat vlak boven onze hoofden los hangt. Eerste reflex bij bouwperikelen: fotografisch bewijsmateriaal verzamelen. Tweede reflex: in het gebouw rondlopen om te zien wie er zo nog al wakker is en de brandweer bellen.

Blijkbaar had iemand van de huurders in het gebouw al de politie en de brandweer gewaarschuwd. Restte ons niet veel anders dan wachten en bidden dat de boel niet zou instorten. De politie van Leuven stond er ongelooflijk snel. Samen (ik nog steeds in pyama met ondertussen wel een jas erboven) met de politie en de overige bewoners die wakker waren de schade vanaf het dak van de garages opgenomen. Eerste verdict (voor zo goed als mogelijk vastgesteld met zaklampen): geen structurele schade, alleen schade aan de gevelsteen. Tweede verdict: holy fucking shit, hebben we nu nog niet genoeg miserie gehad met die bouw hier?

Bellen naar de eigenaars van het appartement boven ons, waar de grootste schade is, levert niets op. Bellen naar de bouwfirma die verantwoordelijk is voor onze bouw ook niet. De aannemer van de bouw naast ons (een stuk van de gemeenschappelijke muur is ook geraakt) neemt ook niet op. De brandweer wil op het balkon van het derde verdiep geraken om het nog los hangende stuk gevelsteen dat een gevaar vormt, te verwijderen. De huurders van het derde verdiep zijn niet thuis. De eigenaars van het derde verdiep nemen na wat rondbellen de telefoon op, maar hebben geen sleutel en zijn blijkbaar een beetje achterlijk of zo, want kunnen ons niet eens een gsmnummer van de huurders bezorgen.

En daar stonden we. Midden in de nacht, op straat, zielig te wezen. Samen met de Leuvense politie en de brandweer. Ik heb gezelligere nachten doorgebracht…

Het bewijsmateriaal: