blue bike

Met de fiets naar Nieuwrode

Allez, niet helemaal. Van Leuven tot Aarschot namen we de trein, alweer we overstapten op de blue-bike. Volgens googlemaps was het vanaf het station van Aarschot een kleine twintig minuten fietsen naar het huis van onze vriendin in Nieuwrode. Ondanks het wisselvallig weer besloten we het erop te wagen met de fiets te gaan. Helaas had ik over het hoofd gezien dat de omgeving rondom Aarschot nogal heuvelachtig is en die zware blue-bikes alles behalve geschikt zijn om heuvels te beklimmen. In de eerste heuvel die we over fietsten, moest ik dan ook deemoedig mijn meerdere erkennen. Ik stapte af en overwon de heuvel te voet, inwendig (en uitwendig) vloekend dat ik akkoord gegaan was met het voorstel van mijn vriend om met de fiets te gaan vanaf het station van Aarschot.

Gelukkig zat het venijn ditmaal niet in de staart. De andere heuvels overwon ik met meer gemak, zij het dat mijn hoofd toch flink rood zag bij aankomst bij het huis van onze vriendin in Nieuwrode. Omdat het nogal kwakkelweer was, sloegen we ditmaal de jacuzzi over, maar we durfden het wel aan om buiten te aperitieven. Echt, lang geleden dat we nog zo’n slecht voorjaar meegemaakt hebben. Wanneer breekt de zomer waar iedereen al zo lang naar snakt nu echt door?

IMG_0367

Naar goede gewoonte had onze vriendin haar best gedaan om iets lekkers voor ons op tafel te toveren. Omdat ze de zaterdag zelf nog examens had moeten afnemen van haar studenten, had ze op voorhand een ovenschotel klaargemaakt. Ik moet eerlijk zeggen dat de ovenschotel niet helemaal mijn ding was, maar het fantastische gezelschap en de lekkere wijntjes maakten veel goed.

IMG_0369

Mijn vriend en ik maakten het niet te laat, want we moesten nog dat hele stuk terug fietsen naar het station van Aarschot om de laatste trein naar Leuven te halen. En ja, ook nu startte de fietstocht opnieuw met een pittige klim, maar daarna was het bijna de ganse tijd bergaf. Wat een verademing ten opzichte van de heenrit. De terugrit viel zelfs zo goed mee dat ik overweeg om de volgende keer opnieuw de fiets te nemen!

Party @Dumon!

Na het bijzonder fantastische feestje vorig jaar sprak ik het voornemen uit om over te vliegen vanuit Genève voor de volgende editie. Toen had ik er uiteraard nog geen vermoeden van dat mijn avontuur in Genève op een mislukking zou uitdraaien. Maar hey, Antwerpen is een pak minder ver dan Genève. 😉

Geleerd uit mijn ervaringen vorig jaar, zorgde ik dat ik een hotelkamer in Leuven gereserveerd had en nam ik de voormiddag vrijaf, kwestie van letterlijk tot ‘s middags in mijn bed te kunnen liggen. En dat bleek een uitstekende beslissing te zijn, want uiteindelijk lag ik pas rond vier uur in bed.

IMG_8389

IMG_8390

Samen met mijn collega fietste ik van het station van Leuven naar restaurant Dumon in Wakkerzeel. Lang leve mijn blue bike abonnement!

En jawel, het werd zoals verwacht een memorabele avond. Al dreigde de nakende uitschakeling van de Rode Duivels heel even roet in het eten te gooien. Je voelde de gemoedsbarometer van de aanwezigen met de minuut dalen. De gelaatsuitdrukking op het gezicht van de broer van Dries Mertens, die naast mij zat, kan ik niet anders omschrijven dan als gepijnigd. Gelukkig tartten de laatste twintig minuten van de match alle verbeelden en kwamen de Rode Duivels terug vanuit een quasi verloren positie. Goed gespeeld jongens, bedankt om de avond te redden!

IMG_8399

IMG_8400

En oja, het eten was ook lekker, al ging de meeste aandacht helaas naar dat tv-scherm om de match te volgen. 😉

En naar goede gewoonte sprong ik in het zwembad. De collega waarmee ik vorig jaar in het zwembad sprong, wilde dit jaar haar kapsel sparen, gelukkig vond ik een andere collega bereid met mij het ruime sop te kiezen. 😉

Na mijn verfrissende zwembadduik worden de herinneringen ietwat vager. We hebben gedanst, geapplaudisseerd voor mijn geweldig collega die zo mooi kan zingen en heel veel (te veel) wijn gedronken. Hoe ik erin geslaagd ben die blue bike terug in het station af te leveren, het is mij eerlijk gezegd een raadsel, maar ik zag de dag nadien bij het uitchecken van het hotel nergens een verfrommelde blue bike liggen, dus ik neem aan dat hij veilig naar zijn standplaats is terug gekeerd.

Misschien de volgende keer toch maar een taxi terug nemen. 😉

Afscheidsfeestje

Vrijdag nam ik na het werk de trein naar Leuven voor het afscheidsfeestje van een vriend die (surprise!) naar de USA verhuist. Ik was eigenlijk van plan vroeger te vertrekken, maar ik wilde per sé de hoeveelheid ongelezen mails in mijn mailbox naar een aanvaardbaar niveau terug brengen. Gelukkig was ik zo slim geweest om op voorhand een blue bike abonnement te nemen, waardoor ik twee codes bij de hand had om bij het Fietspunt aan het station een fiets uit het rek te halen. Best wel handig!

Aangezien ik al wat laat was voor het feestje, fietste ik in volle vaart naar mijn favoriete overnachtingsplek Chez Goofball and friends. Alwaar ik snel snel mijn spullen af dropte, over de jongens hun bolletje aaide en alweer weg was. Onbeleefd van mij, ik weet het. Maar ik maak dit zeker goed op een later moment, beloofd!

Ik was echt aan de late kant voor het feestje, dat al om 18u begonnen was. Veel vrije stoelen waren er niet meer te vinden op de bovenverdieping van de Werf (eerst zou het feestje plaatsvinden in Café Entrepot, maar die weigerden ons gezelschap wegens te groot), dus zette ik me noodgedwongen tegenover mijn collega, toevallig ook een kameraad van het feestvarken. Niet dat ik iets tegen die collega in kwestie heb, integendeel, maar ik ben al zoveel met mijn werk bezig tegenwoordig dat ik echt behoefte had om eens een ander onderwerp aan te snijden. Helaas, voordat ik er goed en wel erg in had, was het onderwerp van het gesprek opnieuw de recente reorganisatie. ‘t Wordt tijd dat ik opnieuw wat hobby’s oppik…

Aangezien ik nog geen avondmaal gegeten had, bestelde ik mij een stukje quiche. Niet echt memorabel, maar ik had er wel mee gegeten. Gelukkig was de cava lekker (en goedkoop).

IMG_6823[1]

Tot mijn grote verbazing begonnen rond 21.00u (!) de eerste mensen naar huis te gaan. Ok, sommige feestvierders hadden een baby bij en ik begrijp best dat mensen met kinderen het niet graag al te laat willen maken, maar 21.00u dat is nu toch wel heel vroeg om het feestje te verlaten van iemand die je wellicht de komende maanden/jaren niet meer zal zien. Om 21.30u bleven we nog met z’n vieren over: drie vrouwen en het feestvarken. Aangezien de Werf vroeg sloot wegens de blok, verhuisden we naar de Irish Pub iets verderop.

Het was er druk, maar we konden bij twee meisjes aanschuiven die toevallig iemand uit ons gezelschap kenden. Zo leer ik nog eens andere mensen kennen! Op zich was ik er niet rouwig om dat ons gezelschap sterk was gekrompen. Meer tijd om te informeren naar de toekomstplannen van onze vriend die België inruilt voor het zonnige Californië. De kans dat hij net als ik van een kale reis zal terugkeren is echter quasi onbestaande. Zijn bedrijf heeft hem gevraagd te verhuizen en zal het nodige doen om het hem ginder comfortabel te maken. En aangezien hij vrijgezel is, is er niets dat hem hier houdt. Ik toastte op het welslagen van zijn avontuur met een lekkere (Schotse!) whisky. Al moet ik toegeven dat ik een steek van jaloezie voelde toen ik het nieuws van zijn vertrek vernam.

Wat mij eraan doet denken. Moet ik een “Hoera, ik ben terug in België” feestje houden?