Na een fietstocht van 50 km vorig jaar, deden mijn team en ik het dit jaar een beetje rustiger aan. Een wandeling van 12 km, fluitje van een cent! Dit jaar stond de wandeling in het teken van street art. De vijf personen die deze blog lezen, weten ongetwijfeld dat ik een boontje heb voor kunstige graffiti in de straten. Bovendien scheen de zon volop. Ideaal weer voor een fikse wandeling.
Dat Brussel meer street art heeft dan verwacht, bleek uit het bijzonder lage tempo dat onze groep van meer dan tien personen er de eerste kilometers op nahield. We stond meer stil dan dat we wandelden, want ja, we moesten toch tijd nemen om al die kunstwerken in ons op te nemen. Tot we beseften dat we aan dat tempo onmogelijk onze lunchreservatie konden halen. En meteen schakelden we een versnelling hoger. Niemand lijdt graag honger. 😉
Na een tijdje volle gas geven, kwamen we mooi op tijd aan in restaurant Volle Gas (haha). Het restaurant ademde de sfeer van een klassieke brasserie uit, maar het personeel was echt onvriendelijk. Heel bizar, voor een groep van 13 personen kan je toch een beetje moeite doen, nietwaar? Helaas waren er, naar slechte gewoonte, weer twee personen die een kwartier langer op hun eten moesten wachten dan de rest. Het lijkt wel een traditie op dit soort van teambuilding momenten. Er gaat altijd iets mis met de lunch. Eén ding is zeker: ze zullen mij niet gauw terug zien in restaurant Volle Gas.
Het laatste stuk van de wandeling was in een wip voorbij. Genoten van de mooie kunst en het fabuleuze gezelschap, matig enthousiast over de mosselen ‘s middags.
