aarschot

Lunch bij Ter Bogaerde

Deze zondag had ik afgesproken om te gaan wandelen met vrienden in Zichem en omgeving. Helaas zagen de weersvoorspellingen er ‘s ochtends eerder desastreus uit. Als in: onweer, hevige regenbuiten tot zelfs hagel. Een licht regenbuitje tijdens een wandeling tot daar aan toen, maar het risico lopen om in the middle of nowhere door een stevige regenbui overvallen te worden, neen, dat zagen mijn vriendin en ik na wat heen- en weer gewhatsapp niet bepaald zitten. We besloten het risico niet te nemen en een plan B uit te dokteren. Helaas, alle musea in de verre omtrek waren volgeboekt. Aja, slecht weer, dan gaat iedereen op zoek naar een culturele invulling voor zijn of haar zondagnamiddag, nietwaar?

Uiteindelijk kwam mijn vriendin op het geniale idee om de oorspronkelijk geplande reservatie voor zondagavond te verzetten naar zondagmiddag en er gewoon een zalig lange lunch van te maken met haar en haar gezin. Zo gezegd, zo gedaan. Onze vrienden kwamen me rond kwart oor één ophalen aan het station van Aarschot en van daar reden we met z’n vijven naar Bistro Ter Bogaerde. Door de lockdown was het een hele tijd geleden dat ik de zoon en dochter van onze vrienden nog eens gezien had en amai: die waren groot geworden! De dochter van onze vriendin was al een hele jongedame, met een vrouwelijk figuur, een hippe crop top en een brandende liefde voor BTS. Help, kan iemand de tijd stoppen, aub?

We kregen een tafel toegewezen op het mooie terras aan de oever van de Motte met uitzicht op het rad van de oude watermolen. Heel gezellig! Ondanks de dreigende wolkenhemel hielden we het de ganse lunch droog. We namen de tijd voor een aperitiefje, gevolgd door een heerlijk voor-, hoofd- en nagerecht. Ondertussen gezellig keuvelend over de dingen des levens.

Carpaccio van St.-Jacobsnootjes / crème van bloemkool / haringkaviaar:

IMG_9808

Griet met warme groenten en puree:

IMG_9810

IMG_9812

IJsgekoelde sabayon:

IMG_9817

Echt om duimen en vingers af te likken!

Dat onze timing perfect was, mocht blijken uit het feit dat net op het moment dat ik in de wagen van onze vrienden stapte de eerste druppels uit de grauwe regenwolken vielen. Mijn vrienden zorgden ervoor dat ik stipt op tijd in het station van Aarschot was voor de trein van 15.35u. Tijdens de korte rit wisselde ik het regenachtige Aarschot in voor het nog steeds droge Leuven. Tot mijn droge verbazing viel er de rest van de zondag geen druppel regen in Leuven. Bizar hoe plaatselijk die onweersbuien kunnen zijn.

Treinproblemen

Problemen tussen Aarschot en Leuven tijdens de vrijdagavondspits. Een vernielde spoorwissel en een hoop ellende voor de treinreizigers. Mijn trein had een achttal minuten vertraging. Niets om van wakker te liggen. In het station van Leuven was het daarentegen chaos troef. Afgeschafte treinen, gestrande studenten met grote rugzakken, gepakt en gezakt voor het weekend, ‘t was me wat. Alleen de Panos kon zich in de handen wrijven, want veel van die uitgehongerde studentjes hadden wel zin in een broodje of een koffiekoek.

Mijn vriend, die uit de richting van Antwerpen komt, zat ook vast in Aarschot. Beetje vervelend, want we hadden afgesproken om vanavond gezellig te gaan dineren in restaurant Himalaya. Gelukkig kreeg ik al snel een berichtje van hem dat er extra bussen ingelegd werden tussen Leuven en Aarschot. Dus maakte ik van de gelegenheid gebruik om wat tussen de sms’ende en bellende studentjes rond te lopen en de vooruitgang van de eeuwigdurende werken aan de overkapping van Leuven station te inspecteren. Niemand van de gestrande reizigers scheen écht zwaar te tillen aan het ongemak, want ook hier kwam snel het bericht dat er bussen ingelegd werden naar Aarschot.

Mijn vriend was al bij al maar een half uurtje later thuis dan gewoonlijk, waardoor we een klein beetje meer honger hadden en het eten nog dubbel zo hard smaakte. (Wonton soep en Himalaya Thali, mmm.)

Een pluim voor de snelle reactie van de NMBS.