Lunch bij Ter Bogaerde

Deze zondag had ik afgesproken om te gaan wandelen met vrienden in Zichem en omgeving. Helaas zagen de weersvoorspellingen er ‘s ochtends eerder desastreus uit. Als in: onweer, hevige regenbuiten tot zelfs hagel. Een licht regenbuitje tijdens een wandeling tot daar aan toen, maar het risico lopen om in the middle of nowhere door een stevige regenbui overvallen te worden, neen, dat zagen mijn vriendin en ik na wat heen- en weer gewhatsapp niet bepaald zitten. We besloten het risico niet te nemen en een plan B uit te dokteren. Helaas, alle musea in de verre omtrek waren volgeboekt. Aja, slecht weer, dan gaat iedereen op zoek naar een culturele invulling voor zijn of haar zondagnamiddag, nietwaar?

Uiteindelijk kwam mijn vriendin op het geniale idee om de oorspronkelijk geplande reservatie voor zondagavond te verzetten naar zondagmiddag en er gewoon een zalig lange lunch van te maken met haar en haar gezin. Zo gezegd, zo gedaan. Onze vrienden kwamen me rond kwart oor één ophalen aan het station van Aarschot en van daar reden we met z’n vijven naar Bistro Ter Bogaerde. Door de lockdown was het een hele tijd geleden dat ik de zoon en dochter van onze vrienden nog eens gezien had en amai: die waren groot geworden! De dochter van onze vriendin was al een hele jongedame, met een vrouwelijk figuur, een hippe crop top en een brandende liefde voor BTS. Help, kan iemand de tijd stoppen, aub?

We kregen een tafel toegewezen op het mooie terras aan de oever van de Motte met uitzicht op het rad van de oude watermolen. Heel gezellig! Ondanks de dreigende wolkenhemel hielden we het de ganse lunch droog. We namen de tijd voor een aperitiefje, gevolgd door een heerlijk voor-, hoofd- en nagerecht. Ondertussen gezellig keuvelend over de dingen des levens.

Carpaccio van St.-Jacobsnootjes / crème van bloemkool / haringkaviaar:

IMG_9808

Griet met warme groenten en puree:

IMG_9810

IMG_9812

IJsgekoelde sabayon:

IMG_9817

Echt om duimen en vingers af te likken!

Dat onze timing perfect was, mocht blijken uit het feit dat net op het moment dat ik in de wagen van onze vrienden stapte de eerste druppels uit de grauwe regenwolken vielen. Mijn vrienden zorgden ervoor dat ik stipt op tijd in het station van Aarschot was voor de trein van 15.35u. Tijdens de korte rit wisselde ik het regenachtige Aarschot in voor het nog steeds droge Leuven. Tot mijn droge verbazing viel er de rest van de zondag geen druppel regen in Leuven. Bizar hoe plaatselijk die onweersbuien kunnen zijn.