We zijn nog steeds niet verhuisd naar ons al-niet-meer-zo-nieuwe appartement. Zoals het er nu uitziet kunnen we binnenkort de mijlpaal al één jaar NIET in ons appartement vieren. Hoera!
Bont en blauw
Ik zit in mijn onhandige periode, de laatste tijd. En dat is eraan te zien. Mijn benen en armen worden ontsierd door blauwe plekken. Niet sexy. Ik ben verschrikkelijk blauweplekgevoelig. Mijn bloed stolt wat trager dan bij de gemiddelde mens waardoor een klein stootje al genoeg is om een prachtige blauw-paars-groen-gele verkleuring op te leveren. En met al die kasten, stoelen en bureaus die zomaar in mijn weg lopen… Tja.
Swingen
Jaja, vanavond een historisch moment meegemaakt: ik kende de danspasjes van de Club Swing zowaar beter dan de juffrouw! (De eerlijkheid gebied mij wel te zeggen dat het hier om een reserverjuffrouw ging, die niet genoeg tijd had om de pasjes in te studeren.) Maar toch!
Ongelooflijk
Gisteren ben ik op bezoek geweest bij vriendin M die twee weken geleden bevallen is van een wolk van een zoon. Als ik niet met eigen ogen de zwangere buik van M (en het resultaat) had mogen aanschouwen, dan zou ik nooit geloofd hebben dat ze ooit zwanger geweest was. Geen spoor meer van een buikje. Alles weer strak en in model. Ze was zo mogelijk nog slanker dan voor de bevalling. Jawadde. Ongelooflijk.
Toeval
Toch raar dat je mensen die je al meer dan een jaar niet meer gezien hebt, opeens drie keer in de tijdspannen van één week tegenkomt. The past comes back to haunt us!
Pinochet is dood
Niet dat ik ook maar één seconde rouwig ben om zijn heengaan. Wat mij wel triest stemt, is dat hij nooit verantwoording heeft moeten afleggen voor de gruweldaden waarvoor hij verantwoordelijk was. Zelfs op zijn sterfbed is hij niet tot inkeer gekomen en weigerde hij excuses te maken.
Een klootzak minder op deze wereld. Helaas geen closure voor de slachtoffers van de wreedheden.
50 is een mooi getal
Bij deze wil ik iedereen bedanken die zo vriendelijk geweest is om op mij te stemmen. Ik ben blij verrast met het resultaat dat deze kleine blog zonder ambities behaald heeft.
Bye bye Jean-Marie
Ik volg even een dag het nieuws niet en dan gebeurt er dit. De N-VA heeft eieren voor haar geld gekozen.
Het kan verkeren, zeggen ze dan.
Gisteren
Was ik dus niet op de prijsuitreiking voor de site/blog/whatever van het jaar.
Neen, ik heb mijn avond zeer aangenaam gevuld met een bezoekje aan een verjaardagsfeestje in de Downtown Jack en een dinner date met L en U. Onze aanwezigheid op het verjaardagsfeestje van B in de DTJ was een beetje illegaal, want ik had al aan de jarige in kwestie laten weten dat mijn vriendje en ik niet konden komen. Maar toen bevriend koppel L en U voorstelden om bij het begin van de avond af te spreken in de DTJ, ging er bij mij zowaar een lichtje branden. Twee vliegen in één klap. Aperitieven in de DTJ én de jarige proficiat kunnen wensen.
Het aperitieven is daarna een klein beetje uit de hand gelopen, want de barman van de DTJ was behoorlijk royaal in het uitschenken van de rode wijn. Na drie glazen gevuld tot aan de rand binnengekapt te hebben, was ons viertal al goed in de wind. (Aja, we hadden nog niks gegeten.) Enfin, jarige B kon er wel mee lachen.
Na bijna twee uur aperitieven zijn we dan iets gaan eten in het Begijntje. Waar ons zatte gezelschap voor entertainment gezorgd heeft voor de obers en de rest van de gasten. L en U brachten het gesprek op één van mijn favoriete bezigheden (het begint met s en eindigt op s) en toen was het hek natuurlijk van de dam. Aan de naburige tafels werd het muisstil terwijl wij vlotjes bedgeheimen zaten uit te wisselen. (Hey, ik ben niet begonnen, he! Ik ben een deftig meisje.)
Na het eten zijn we dan nog even gedag gaan zeggen in de DTJ. Volgens mij hebben L en U (die jarige B voordien nog nooit gezien hadden) een overdonderende indruk achtergelaten. 
Natuurlijk lagen we veel te laat in bed. Waardoor ik vanochtend alleen naar de Italiaanse les ben moeten gaan. Mijn vriendje had pijn aan zijn goesting en verkoos zijn bed boven het charmante gezelschap van onze lieve juffrouw J en een bende vrouwen in de menopauze. 😉 Tsss, het watje.
Leedvermaak
In de Club Swing daarstraks ferm op mijn tong moeten bijten om te voorkomen dat ik in lachen zou uitbarsten. Komt er vandaag een al wat oudere kerel (ik schat een stuk in de veertig) voor de eerste keer meedoen. Na zo’n tiental lessen Club Swing in de benen te hebben, kennen we de meeste dansjes al vrij goed, dus geeft de juffrouw daar geen uitleg meer over. Muziek opzetten en hop met de beentjes (en de armen).
Stel jullie nu een kerel voor in zwarte jeans met een deftig hemd en gewone geklede schoenen die tussen een zestal vrouwen in sportoutfit zijn best doet om een beetje mee te dansen. Hilarisch! Hij had echt wel pech, want normaal zijn we met meer dan twintig. Vandaag was iedereen blijkbaar collectief ziek (waarschijnlijk van te veel chocolade eten). Kon hij zich ook niet echt verstoppen achter wat ruggen. En aangezien we dansen in zo’n grote spiegelzaal, was elk foutje en elke misstap maar al te duidelijk zichtbaar. Aan zijn moves te zien had hij ook niet echt veel danservaring. 😉
Nu, niet dat ikzelf foutloos dans, verre van, maar die vent. Bwahahaha. Leedvermaak. Benieuwd of hij volgende week nog van de partij zal zijn.