Het GPS-gemis

Sinds we met een huurwagen rondrijden, hebben we geen GPS meer. Neen, wij hadden geen TomTom of ander hip spulletje, maar wel een oerdegelijke ingebouwde GPS. Nu de wagen helaas ergens op een autobewaarplaats staat te wachten tot de expert van de verzekeringen goesting heeft om hem perte totale te verklaren, zitten we zonder GPS. En dan besef je pas hoe snel je aan luxe gewoon bent. Lang geleden dat we nog eens met afgeprinte kaartjes van Google maps rondreden. En jawel, zowel eergisteren (toen we naar het gentblogt feestje reden) als gisteren (toen we richting Willebroek trokken) zijn we verkeerd gereden. Maar geen nood, beide bestemmingen werden verder zonder al te veel problemen bereikt.

Naar het schijnt was de dj vrijdag erg goed. Willen jullie wel geloven dat ik zoveel gebabbeld heb dat ik niet eens een flauw idee heb van het soort muziek dat er gedraaid werd? De frietjes hebben we ook gemist, want Gent is nu eenmaal niet bij de deur voor mensen uit Leuven en ik wilde toch een beetje fris zijn voor mijn eerste Russische les van het semester. Mijn vriendje was trouwens ook niet in topvorm. Blijkbaar heeft hij het virus dat mij vorige week velde overgekregen. Tiens, tiens, hoe zou dat nu komen?

Wat ik mis aan de vorige eeuw

Een klein overzichtje, op aanvraag:

– dat ik bij inkomsten op mijn belastingsbrief gewoon nul invulde en dat daarmee de kous af was;
– dat ik toen nog zalig vrij van administratieve rompslomp mijn dagen kon slijten;
– dat ik op een weekdag uit kon gaan tot de zon opkwam, vervolgens in mijn bed kroop en daarna sliep zolang ik wou;
– de vrijheid, de vrijheid;
– het gewoon op goed geluk zomaar bij vrienden binnenvallen, terwijl nu elke afspraak minstens een maand op voorhand gepland moet worden;
– dat mijn vriend en ik toen nog tijd hadden om de ganse nacht te seksen;
– de slappe lach, die toen veel meer langskwam dan in deze eeuw;
– dat ik toen nog geen appartementseigenaar was, geen ervaring had met bouwfirma’s die hun woord niet houden en ook geen ervaring had met het sturen van ingebrekestellingen;
– dat gezinsuitbreiding onder mijn vrienden helemaal nog geen hot topic was;
– dat ik toen met een boek in bed kon kruipen en pas stopte met lezen tot dat boek uit was;
– de zorgeloosheid.