Jawadde, deze ochtend bijna weggeblazen. Brrr, het lijkt wel herfst.
Gelukkig heb ik net nieuws gekregen dat mij van binnen een beetje warmer heeft gemaakt. Ik krijg dit jaar een bonus op mijn werk. Da’s zeker voor betoonde moed en opofferingsvermogen in het project from hell. 😉
Daarstraks zijn we (voor de verandering) iets gaan eten op een terrasje op de Grote Markt. ‘k Moet ervan profiteren nu het nog geen examens zijn, he. 😉 Garnaalkroketten eten met uitzicht op het mooiste stadhuis van België, er zijn minder aangename manieren op de avond door te brengen.
Met een drankje bij de hand zaten we te wachten tot het negen uur werd, want dan zou het stadhuis in kleur te bewonderen zijn. Nog niet in al zijn glorie, maar toch al een fijn voorsmaakje om de mensen warm te maken voor Leuven in scène. Jammer genoeg was het helemaal nog niet donker om negen uur en om half tien ook nog niet, dus veel viel er niet te zien. Gelukkig zorgden de mannen van de Groendienst met hun hoogtewerker voor wat afleiding, want we stonden daar met ons tweetjes een beetje te bibberen in de avondkilte.
Bij gebrek aan spektaculaire lichteffecten op het stadhuis, heb ik dan maar een paar fotootjes van de mannen van de Groendienst getrokken. Die waren duidelijk in hun nopjes met al de aandacht die ze kregen. En toen werd het echt te koud en zijn we maar afgedropen. Morgen beter.
Uit de Standaard:
De huig-r maakt opgang in Vlaanderen ten koste van van de tongpunt-r. De huig-r, die ook wel bekend staat als de ‘Franse r’, neemt vooral toe in steden. Bovendien gebruiken jongeren haar vaker dan ouderen. Dat blijkt uit een doctoraatsonderzoek naar de opkomst en evolutie van de huig-r in Vlaanderen.
Moh! Geef mij maar een prrrachtig rrrollende tongpunt-rrr. Neen, aan de opmars van de huig-r!
Gisteren mij een beetje te hard geamuseerd, vandaag moet ik daar de gevolgen van dragen.
Na het laatste werkcollege van het academiejaar(hoera!) zijn mijn vriend en ik iets gaan eten met een vriendin op een terrasje op de Oude Markt. ‘t Was supergezellig. Fijn gebabbeld, lekker gegeten. Alleen heb ik mij mijn menukeuze een beetje beklaagd. Ik had een salade met scampi, gamba’s en meer van dat gespuis met een vervelend jasje, waardoor ik na de maaltijd er beslist niet meer zo proper uit zag. Oh well. 😉
Het eten had wat langer geduurd dan gepland, dus daarna in zeven haasten naar ons flatje, andere schoenen aangedaan, rugzak ter plekke achtergelaten en hup naar de OutofOffice-party in het Musicafé waar we afgesproken hadden met vrienden. Mij beestig goed geamuseerd. Goed gedanst, geschreeuwd om boven de muziek uit te komen, oude bekenden tegen het lijf gelopen en een beetje te veel gedronken.
En nu heb ik hoofdpijn en wil per sé iedereen met mij vergaderen vandaag. Bleh.
Zijn er flauwe plezanten die van een triestige situatie menen misbruik te moeten maken.
Foutje van Auntie Beeb.
En zo krijgt iedereen vroeg of laat zijn of haar five minutes of fame.
Update: Dit heeft de BBC er zelf over te zeggen.
De Merapi staat op uitbarsten. Dit is natuurlijk dramatisch voor de omwonenden die geëvacueerd moeten worden en al hun bezittingen achter moeten laten, overgeleverd aan de grillen van de vulkaan. En toch ben ik gefascineerd. Gefascineerd door deze schitterende illustratie van de kracht van de natuur. Als een vulkaan uitbarst, kan de nietige mens alleen maar rennen voor zijn leven.
Het is soms niet slecht om te beseffen dat we niet almachtig zijn.
The just cause for Network Neutrality.
Network Neutrality — or “Net Neutrality” for short — is the guiding principle that preserves the free and open Internet.Net Neutrality ensures that all users can access the content or run the applications and devices of their choice. With Net Neutrality, the network’s only job is to move data — not choose which data to privilege with higher quality service.
Net Neutrality is the reason why the Internet has driven economic innovation, democratic participation, and free speech online. It’s why the Internet has become an unrivaled environment for open communications, civic involvement and free speech.
Laten we hopen dat de Communications Opportunity, Promotion and Enhancement Act of 2006 (COPE) het niet haalt. Ik mag er niet aan denken wat dit voor gevolgen kan hebben op de door Amerika zo hoog in het vaandel gedragen Freedom of Speech.
Mijn paper voor strafrecht over de toestemming van het slachtoffer is ingediend. Een paar dagen te laat en inhoudelijk trekt het op niet veel, maar ik was het zo kotsbeu dat het mij op het laatst niet meer zo veel kon schelen. Hopelijk is het goed genoeg om er een tien mee uit de brand te slepen.