Vandaag naar een interessante workshop geweest over de elektronische elektriciteits- (rechtzetting lapsus: identiteits-) kaart. Zowel de juridische als de technische aspecten kwamen aan bod. En als toemaatje heb ik mijn grote voorbeeld Frank Robben aan het werk gezien.

PS: Op ESAT hebben ze lekkere broodjes!

‘t Zijn binnenkort verkiezingen te oordelen aan de vervuiling van het straatbeeld met lelijke affiches vol holle slogans. Naarmate de Dag des Oordeels nadert, neemt ook het aantal blogs dat aandacht besteedt aan dit fenomeen toe. Aangezien Yet Another Blog een ongemeen hippe blog is, kan ik natuurlijk niet achterblijven.

Jammer genoeg is er één probleempje. Heel het gebeuren kan mij op dit moment volstrekt niet boeien. Op 8 oktober moet ik namelijk gaan stemmen in mijn domiciliegemeente en de band met deze gemeente is flinterdun geworden. Het kan mij eerlijk gezegd geen zier schelen wie daar de volgende burgemeester wordt of welke straat ze nu weer eens gaan heraanleggen. Ik heb zelfs geen flauw idee wie daar momenteel burgemeester is. Laat staan dat ik een schepen zou herkennen, moest hij of zij mij voor de voeten lopen.

In mijn persoonlijk planning was het de bedoeling dat mijn domicilie al ongeveer een half jaar in Leuven gelegen zou zijn. Jammer genoeg wil de realiteit al eens vaker mijn persoonlijke planningen doorkruisen. Ik zal mij dus beperken tot het uitbrengen van een lijststem in mijn domiciliegemeente en voor de rest kan ik alle propaganda fijn negeren.

Vandaag wordt het nieuwe academiejaar 2006-2007 officieel geopend. Jaja, de tijd vliegt. Deze week zal het weer gezellig druk zijn in Leuven. Hopen onwennige eerste bachers (man, ik geraak er maar niet aan gewend, ik blijf ze stiekem eerste kanners noemen) die de weg kwijt zijn, op zoek naar de alma, de faculteit, jonge mensen voor wie het allemaal gloednieuw is, die nog moeten zoeken om routine te vinden in hun studentenleven, die onderweg nieuwe vrienden maken en die allemaal boordevol verwachtingen zitten over het nieuwe leven dat ze tegemoetgaan. Ach, ik zou het zo overdoen, moest ik kunnen.

Voor mij wordt dit jaar (hopelijk) mijn laatste jaar als voltijds student aan de KULeuven. Natuurlijk ben ik niet van plan te stoppen met studeren (hey, ik heb ooit lang geleden gezegd dat ik eeuwig zou studeren…), maar ik denk wel dat ik een kleine adempauze ga inlassen als ik dat tweede diploma op zak heb. Ik ervaar dat ik het steeds moeilijker heb mezelf op te laden voor alweer een blokperiode. Maar misschien denk ik er binnen een paar weken alweer anders over. Een mens vergeet snel het tandengeknars en het geweeklaag van de blok- en examenperiode. 😉

En blij dat ze hier zijn. Niet te doen. De kleurenprinters waren al een tijdje stuk en bijgevolg moest ik bepaalde mensen regelmatig bemoedigend gaan toespreken. Het leven zonder kleurenprinter kan hard zijn. Want tja, het is natuurlijk essentieel om die webpagina in kleur af te printen. En jij wil toch ook mooie fotootjes van je kroost afprinten, nietwaar?

Over printers gesproken, er bestaat hier een zekere printernijd tussen zij die een persoonlijke printer op hun bureau hebben staan en zij die er geen hebben. De persoonlijk printers worden op termijn afgeschaft (kapotte printers worden niet meer vervangen). Als er dan zo’n persoonlijk printer sneuvelt, tja dan durven er al eens traantjes vloeien, want iedereen weet dat belangrijke mensen een eigen persoonlijke printer hebben. Maakt niet uit dat die netwerkprinters sneller en beter werk afleveren. Een eigen printer is gewoon een statussymbool!

The paperless office zal nog niet voor morgen zijn.

Nu helaas niet meer. Ocharme de eigenaar van die winkel.

Is dat mijn vriendje zijn massageskills nog eens op mij kan loslaten.

En ik heb vrienden die daar momenteel op vakantie zijn. Nu, volgens de berichten in de kranten is de staatsgreep vreedzaam verlopen en ondervinden de toeristen er niet al te veel hinder van. Dus hopelijk blijft het bij wat vertragingen op het vliegveld.

Krijg ik vaak het gevoel tijdens vergaderingen dat ik daar mijn tijd zit te verdoen en alles wat besproken wordt in een half uur kan samengevat worden? Och ja, ik weet het weer, omdat ik daar mijn tijd zit te verdoen en alles wat besproken wordt in een half uur kan samengevat worden.

Kunnen soms verdomde saai zijn. Zeker als de broodjes die ‘s middags geserveerd worden duidelijk al veel te lang in open lucht gestaan hebben en ze een koffiepauze (in mijn geval fruitsappauze) aflasten omdat ze te ver achter op schema geraakt zijn. Tel daar nog eens het continu afwisselen tussen Nederlands, Frans en Engels bij en jullie begrijpen beslist dat ik na de middag gezellig een dutje gedaan heb in die zachte zetels van de conferentieruimte. En als ik zo rondom mij keek, was ik beslist niet de enige. 😉

Fijne dag gehad vandaag. Wat uitgeslapen, gedoucht (heel chic zo’n doorschijnende douchekabine, maar argl, dat aftrekkertje!), ontbeten met de broodjes die nonkel K ‘s ochtends vroeg was gaan halen bij de bakker (toch handig, zo’n nonkel). En daarna naar de opendeurdag bij chocolatier Demeestere (dikke dankjewel voor de tip, bvlg!). Chocolatier Demeestere verzorgde onze inwijding in de edele kunst van het pralines maken. Heel erg boeiend. En als afsluiter mochten we natuurlijk uitgebreid proeven van al dat harde werk. Jay! (Wie zin heeft om zich verder te bekwamen in de kunst van het pralines maken, chocolatier Demeestere is nog op zoek naar een leerjongen of -meisje.)

Na dit chocolade-aperitief haastten we ons naar een dankjewel-omdat-jullie-meegewerkt-hebben-aan-ons-experiment-barbecue. De barbecue begon al om twee uur, maar voordat de barbecue goed en wel op gang kwam en gebakken vlees begon te produceren, was het vijf uur. Maar geen erg, ik had toch niet zoveel honger en er waren hopen interessante mensen om te leren kennen.

Hebben jullie dat soms ook? Dat gesprekken heerlijk vlot gaan, dat het dadelijk klikt met gesprekspartners? Geen ongemakkelijke stiltjes om op te vullen en geen moeilijke zoektocht naar gemeenschappelijke onderwerpen? Zalig! Wel, er liepen op die barbecue echt tientallen mensen rond met wie je een goed gesprek kon voeren. Mensen uit alle uithoeken van de wereld: Brazilianen, Roemenen, ja zelfs Belgen. 😉 Wat mij wel opviel, was de opvallend hoge concentratie aan mensen die experimenten op muizen uitvoeren, gaande van onschuldig (muizen op een loopband laten rondlopen) tot moorddadig (de hersenen van arme muizen in plakjes snijden). Heel toffe en interessante gesprekken gehad. Veel bijgeleerd. En toen we één van de barbecuegasten naar Leuven station brachten, kwamen we er toevallig achter dat hij de broer van een goeie kameraad was. It’s a small world.

Een fijne zondag.