Ik ben er eindelijk in geslaagd deze roman van Dickens uit te lezen. ‘t Was niet eenvoudig, want het Victoriaanse Engels van Dickens ging vaak mijn petje te boven. Niet dat mijn Engels zo slecht is, maar dit boek oversteeg mijn huis-, tuin- en keuken-Engels. Zelfs de verklarende eindnoten en de woordenlijst met “slang“-termen konden niet altijd soelaas brengen. Jammer, want het boek is schitterend geschreven. De ironische ondertoon van de verteller is uitermate geschikt om de wantoestanden die het boek aan de kaak wil stellen, te beschrijven.
De karakters in het boek die het meest bijblijven, zijn niet de halve heilige Oliver Twist, maar wel de booswichten, de evil-doers die het lijdend voorwerp Oliver Twist de duvel aan doen. Fagin “the jew” is zo door en door slecht en zo stereotyp beschreven dat je Dickens zelfs anti-semitisme zou kunnen aanwrijven. Mr Bumble zorgt dan weer voor het komische element in het verhaal. Mr Bumble is een door en door egoïstisch schepsel dat blind is voor al het lijden in deze wereld, maar door zijn eigen inhaligheid ten val komt. En toch voel je ergens medelijden met deze “beadle” wanneer hij in de netten van een dominante vrouw verstrikt raakt.
Ik ben alleszins blij dat ik het boek gelezen heb, maar ik denk niet dat ik het nog ooit ter hand zal nemen voor een tweede lezing. Daarvoor heb ik teveel zinnen twee of drie keer moeten herlezen, omdat ik ze bij een eerste lezing niet gesnapt had.