Ik moest deze middag voor een kleine boodschap de stad in. En ja, deze kon ik toch niet in de etalage laten staan, he?
winkelen
d’Artagnan en Clipeez
Deze zaterdag hadden mijn vriend en ik een Cambio-wagen gereserveerd om na meer dan een jaar eindelijk de lege bierbakken en plooiboxen terug naar de Colruyt te brengen, zodat onze logeerkamer eindelijk weer volwaardig als logeerkamer dienst kan doen. Gelukkig vielen de gevreesde wachtrijen bij de Colruyt goed mee. We moesten al bij al slechts een tiental minuten wachten en werden in de wachtrij geëntertaind door de vriendelijke Colruyt-medewerker die aanstekelijk enthousiast Clipeez stond uit de delen. Voor wie niet weet wat Clipeez zijn (toegegeven, ik wist het zelf ook niet): Clipeez zijn afneembare en herbruikbare handvaten voor winkelkarren. En zo zijn er toch bedrijven die een slaatje weten te slaan uit deze crisis.
Omdat de medewerker aangaf dat deze Clipeez het personeel van de Colruyt ontlastte van het steeds ontsmetten van de winkelkarren, durfden mijn vriend en ik de Clipeez niet weigeren, want normaal gezien doen we nooit boodschappen met een winkelkar. Onze boodschappen passen meestal in een mandje. Dus lieten we na ons blitzbezoek aan de Colruyt (het enige wat we deden was ons leeggoed en de plooiboxen omzetten in geld, ik ben echt geen fan van winkelen in de Colruyt), de Clipeez achter in de Cambio. Misschien kan iemand anders die dingen wel gebruiken!
‘s Avonds offerden mijn vriend en ik onszelf op om de lokale horeca te steunen. Het was lastig om nog ergens een tafel te bemachtigen, maar gelukkig vonden we een plek bij d’Artagnan, een zeer groot restaurant met hoge plafonds waar de tafels echt ver uit mekaar stonden. Ideaal voor mensen die zich wat onzeker voelen om weer op restaurant te gaan.
Geniet mee van de heerlijkheden die op ons bord passeerden:
Appetizers:
Tabouleh, Mechelse bloemkool, Serrano:
Primeurmosselen, Ricard, venkel:
Ierse rundsfilet, coeur de laitue, chimichurrie:
Kersen, limoen, platte kaas:
Het kaasbordje van mijn vriend:
Thee met versnaperingen:
PS: Onze puzzelvooruitgang:
Dinner by Ristorante Rossi
Mijn vriend en ik hadden geen grootste plannen dit weekend, omdat ik wat werkachterstand moest wegwerken. We waagden ons echter wel op zaterdagnamiddag in de Leuvense winkelstraten, waar het opvallend druk was. Aan bijna elke populaire winkel stonden buiten wachtrijen. Het was zelfs aanschuiven bij de Yves Rocher, waar ik alleen moest zijn om een paar flessen shampoo en conditioner te kopen. Bijgevolg zal ik de dringende aankoop van een nieuw paar wandelschoenen nog maar wat uitstellen, want ik heb een gigantische hekel aan wachten. Of toch maar online kopen en de Leuvense handelaars in de kou laten staan? Ik moet eerlijk bekennen dat online shoppen zo zijn voordelen heeft…
Uiteraard belandden we tijdens onze wandeling in de Kruidtuin, alwaar de rozen prachtig in bloei stonden. Ik blijf erbij: in de Kruidtuin kan je elke week iets nieuws ontdekken.
Op de terugweg haalden we onze take-away menu van Rossi af in De Smidse. De Smidse is een voormalige smederij van Stella die omgevormd werd tot een overdekte markt voor ambachtelijke voedingsproducten, die momenteel een total make-over krijgt. Weg zijn de hippe winkelconcepten die veel te weinig klanten lokten. Enkel Rossi blijft over op het gelijkvloers, al de rest wordt ingeruild voor extra kantoorruimte. Over een gefaald experiment gesproken. In plaats van De Smidse om te toveren tot een volwaardige food court, zoals de Vleeshalle in Mechelen of Wolf in Brussel, koos men voor een vis noch vlees concept. Ik ben er zeker van dat een échte food court op die locatie wel degelijk volk zou trekken. Helaas, that ship has sailed…
Maar goed, gelukkig houd Rossi er wel nog stand! Mijn vriend en ik genoten alvast van dit heerlijke Italiaanse menu mét fenomenaal lekkere verse pasta.
Bruschetta Gourmet con peperoni arrosto, burrata affumicata e acciuga di cetara:
Spaghettoni fatti in casa con asparagi e pomodorini e ricotta stagionata siciliana:
Macedonia ‘Spaziale':
En ja, de avond sloten we af met een glaasje rum uit de fles die we in Cuba kochten. (En ja, die puzzel wil maar niet af geraken…)
Steun je lokale handelaar!
In deze tijden hebben kleine zelfstandigen het uiteraard bijzonder moeilijk. Gelukkig zijn er initiatieven zoals steunmee.be waarmee je je lokale handelaar een duwtje in de rug kan geven. Want als deze coronacrisis achter de rug is, wil je ongetwijfeld iets gaan drinken in die leuke wijnbar, een mooi juweel of kledingstuk kopen of samen met vrienden toasten op de toekomst. Zelf heb ik vandaag mijn steentje bijgedragen door wat flessen wijn in te slaan bij Convento wines. Een doos van zes flessen witte wijn past perfect in mijn rolkoffertje, zo blijkt. En te oordelen aan het aantal bestellingen dat klaar stond in de winkel, zijn er nog mensen die nood hebben aan wat alcoholische afleiding om deze dagen door te komen… Het deed alvast deugd om een praatje te slaan met de uitbater, zelfs al bevond er zich een plastieken afscheiding tussen ons beiden. De wijn zal ons zeker smaken!
Meevaller van de dag: op de terugweg kwam ik een vriendin tegen die op de Vismarkt woont. We hielden mooi twee meter afstand, maar we namen wel even de tijd om bij te babbelen op de zonnige Vismarkt. Blij om horen dat het haar vriend en haar ook goed gaat. Ze kunnen allebei van thuis uit werken, al is het werk zelf wel naar een lager pitje terug geschroefd. Misschien één dezer eens een virtuele aperitief organiseren, nu onze wijnvoorraad opnieuw is aangevuld.
Nog een geluk dat ik een hekel aan shoppen heb
Sad, very sad.
Een onverwachte aanslag op mijn portemonnée
Na twee dagen gelogeerd te hebben bij Goofball and family (altijd een eer en een genoegen), had ik niet gedacht vrijdagavond opnieuw in Leuven te belanden. Vrijdagnamiddag moest ik voor een belangrijke vergadering in putje Limburg zijn, zo’n plek waar ze nog niet eens weten wat openbaar vervoer is. Dus reed ik noodgedwongen mee met een collega. Ik ging ervan uit dat de collega mij in het station van Hasselt zou afzetten, maar ze moest ‘s avonds in Leuven zijn voor het oudercontact van haar dochter, dus reeds ik gezellig mee naar Leuven.
De zon scheen en het was pas 17u, dus besloot ik meteen maar door de zure appel heen te bijten en naar mijn vaste opticien te gaan om een nieuwe bril te kopen. Het feit dat ik ‘s avonds mijn lenzen moet inhouden tot vlak voordat ik ga slapen, is behoorlijk vervelend. En in noodsituaties ligt er geen bril meer naast mij op het nachtkastje en ben ik dus totaal hulpeloos mocht er zich een gasontploffing voordoen en de buurt geëvacueerd moet worden.
Om de één of andere reden raakte ik vlak voor mijn bestemming afgeleid en stapte ik de s.Oliver winkel binnen. Binnenkort doet immers het middelste nichtje van mijn vriend haar communie en het zou toch fijn zijn om niet in afgewassen kleren naar het feest te moeten gaan. De vriendelijke winkeldame bracht mij de één na de andere jurk en een dik half uur later verliet ik de winkel, twee jurken en een bolero rijken en 300 euro armer. 
Ondertussen was het tien voor zes, dus twijfelde ik of het nog zou lukken een bril te kopen. Ik vertelde het verhaal van de diefstal en vroeg of het mogelijk was gewoon exact dezelfde montuur te bestellen. Wonder boven wonder kon dat nog (mijn originele bril was al vijf jaar oud), maar enkel in het bruin. Aangezien mijn originele bril blauw was, twijfelde ik. Ik vroeg aan de winkeldame hoe snel ze mij een aantal geschikte monturen kon laten zien. Ze zuchtte even, zo vlak voor sluitingstijd, maar deed toch haar best. Doordat ik zo’n hoge oogafwijking heb, is het aantal monturen waaruit ik kan kiezen sowieso beperkt. En tien minuten later had ik effectief een bril gevonden die me paste. Alweer een blauwe. 😉
Om het (bijzonder stevige) prijskaartje (859 euro) door te spoelen, besloot ik mezelf te trakteren op één van de lekkerste goedkope maaltijden in Leuven: bibimbap bij Beijing Take-away. Ik kan wel een gedeelte van de kostprijs via de mutualiteit recupereren, maar dat betekent dus dat ik eerst langs de oogarts zal moeten gaan. Very inconvenient, allemaal. Gelukkig vormde de bibimbap een ideale troost! En om mijn onverwachte shoppingtrip op gepaste wijze af te sluiten, trakteerde ik mezelf op een ijsje van Decadenza met mojito en zabaglione ijs. Heerlijk!
Klantenkaarten
Vroeger had ik er een portemonnee vol van, maar naarmate ik me steeds meer begon te realiseren dat ik die dingen nooit genoeg gebruikte om er effectief voordeel uit te halen, besloot ik resoluut al deze overbodige ballast uit mijn leven te verwijderen. Ik heb zelfs geen klantenkaarten van grootwarenhuizen meer. En ja, ik weet dat er allerlei apps bestaan om klantenkaarten te digitaliseren, maar wegens verregaande onverschilligheid kan ik mezelf niet eens zover krijgen zo’n app te downloaden. Het is ondertussen een automatisme geworden om klantenkaarten te weigeren en al die zogenaamd gemiste kortingen zullen mij eerlijk gezegd worst wezen.
Wat een gemak! Neen, het leven van een coupon queen is niet echt aan mij besteed.
Out with the old, in with the new
In 2013 (!) schafte ik mij voor onze Schotlandreis een nieuw paar wandelschoenen van The North Face aan. Meer dan vier jaar en vele wandelingen later, begonnen mijn wandelschoenen echter gaten te vertonen en ook de binnenkant begon te verslijten. Nog niet zo dramatisch dat je mijn sokken kon zien, maar lang zouden ze het beslist niet meer rekken. En met al de sneeuw die hier in Genève de laatste weken uit de lucht gevallen is, kwam de levering van mijn Campz pakje geen seconde te vroeg.
Hét grootste nadeel aan mijn vorige paar schoenen was bovendien dat de kleur vloekte met de meeste van outfits. Dat euvel is nu van de baan, want kijk eens wat een prachtige zwart-roze wandelschoenen vanaf nu mijn voeten sieren!
En natuurlijk werden mijn nieuwe schoenen meteen al aan een sneeuwwandeling blootgesteld:
Winkelen in de Cora
Deze middag ben ik samen met twee collega’s in een wagen van ‘t werk naar de Cora gereden om inkopen te doen voor mijn afscheidsfeestje op het werk. Nu moeten jullie weten dat ik tegenwoordige vaak in van die minimarkets of buurtwinkels mijn inkopen doen, dus ik was hevig onder de indruk van de gigantische oppervlakte én het gigantische aanbod van de Cora in Anderlecht. De winkel was zo groot dat ik er bijna in verloren liep! Gelukkig waren mijn collega’s erbij om me de weg naar de drankenafdeling te tonen, want anders was ik nu waarschijnlijk nog aan het zoeken. 😉 We sloegen een fijn voorraadje in en nu maar hopen dat mijn collega’s donderdag in de party mood zijn!
Huge Spring Haul!
Deze voormiddag brachten we door in de Carmi, zowel mijn vriend als ikzelf hadden nood aan nieuwe schoenen en alhoewel ik de voorkeur geef aan kleine winkels, is het tegelijkertijd vrij tijdsintensief om van de ene naar de andere winkel te lopen. Zo’n gigawinkel als de Carmi, die dan ook nog eens open is op zondag, is een ideale manier om in een beperkt tijdsbestek veel te kopen. Dat bleek alvast toen we de rekening gepresenteerd kregen en zagen dat het bedrag net over de duizend euro ging. Yikes… Nu, de buit was er dan ook naar: een volledig nieuwe kostuum van Hugo Boss voor mijn vriend (zijn vorige dateerde uit 2009), twee bijpassende hemden, een nieuwe jeansbroek én een paar schoenen voor mij. De schoenen die we voor mijn vriend op het oog hadden, bleken helaas niet in zijn maat ter beschikking te zijn. Die zullen we dan achteraf nog online moeten bestellen.
Denk dat we er nu weer voor een jaar of acht tegen kunnen.