Teamdag in Brussel

Deze maandag stond er opnieuw een teamdag in mijn agenda. Toegegeven, twee teamdagen vlak na mekaar in een drukke periode op het werk, ideaal is het niet. Maar ik merk dat de collega’s het erg appreciëren wanneer ik aansluit en dat ik zelf veel energie haal uit de ongedwongen conversaties tijdens een teamdag. Dat ik na zo’n teamdag ‘s avonds laat nog mails moet beantwoorden, neem ik er dan ook graag bij.

Helaas kon de teamverantwoordelijke zelf er vandaag niet bij zijn, wegens een onverwacht overlijden in haar familie dit weekend. Zo jammer, want het zou haar eerste teamdag zijn in die functie en een gelegenheid om zelf ook wat in het zonnetje te staan na het vele harde werk dat ze de voorbije maanden verzet heeft. Ik heb de job zelf gedaan, dus ik weet heel goed hoe overweldigend dit soms kan zijn. Maar het ongeluk slaat toe wanneer je het het minst verwacht, natuurlijk. En zo moest ik, als oud-teamverantwoordelijke, een beetje stand-in spelen.

We startten de dag met een rondleiding in de AB. Heel boeiend om een blik achter de schermen van deze historische plek te kunnen werpen. Ook erg onder de indruk van de prachtige foto’s van hun concertfotograaf die over de muren van het gebouw sierden. We leerden ook wat meer over de uitdagingen van een concertgebouw in het midden van de stad (trillingen die zich voortplanten tot bij de buren) en de toekomstplannen.

‘s Middags lunchten we bij Grieks restaurant Strofilia, een bijzonder aangename ervaring. De zuivere smaken van de Griekse keuken deden met wegdromen naar mooie zomeravonden op een Grieks eiland. De witte wijn was naar mijn smaak een tikkeltje te oud, waardoor hij te zeer naar sherry nijgde, maar de rode wijn ging wel vlotjes binnen.

Zoals jullie kunnen zien, waren de hoeveelheden meer dan copieus en was het op het einde van de maaltijd zoeken naar een gaatje voor het dessertje met gekonfijte sinaasappel.

Vervolgens ontpopte één van onze collega’s zich tot een ware gids en voerde ons langs de Tour & Taxis site die op dit moment een pijlsnelle transformatie doormaakt.

Voor mij persoonlijk sprong de Gare Maritime food market eruit. Een plek waar je mij in de toekomst zeker vaker zal terugvinden

We sloten de namiddag af met een glas op het zonnige terras van le Quai Gourmand.

Knippen en plakken bij de Verbeke Foundation

Vandaag spoorde ik samen met twee andere collega’s naar Sint-Niklaas voor een teamuitstap bij de Verbeke Foundation. Aan het station werd een deel van onze groep opgehaald met een shuttle, bestuurd door Geert Verbeke himself. De andere collega’s vervoegden ons met hun eigen wagen bij de Verbeke Foundation. In totaal bestond onze groep uit vijftien personen. Jammer genoeg moesten enkele collega’s last minute afhaken door een coronabesmetting. Spijtig.

We startten ons bezoek met een koffie of een thee en werden vervolgens rondgeleid op het terrein door verzamelaar Geert Verbeke, die zijn transportbedrijf verkocht en de site transformeerde tot een plek waar kunstenaars zich kunnen uitleven. Excentriekeling Geert Verbeke praatte met veel vuur over zijn passie voor moderne kunst en zijn afkeer voor overheidssubsidies. 😉 De Verbeke Foundation is een unieke plek met een bijzondere kakafonie aan kunstwerken. Ter gelegenheid van het 15-jarig bestaan van de foundation kan je er dit jaar een tentoonstelling bezoeken exclusief gewijd aan de eigen collectie voornamelijk bestaande uit collages en assemblages. Niet elk kunstwerk vond ik even geslaagd, maar iedereen heeft zo zijn favorieten, he?

Wel jammer dat het tijdens onze wandeling begon te regenen. Gelukkig had ik ‘s ochtends een regenjas in mijn rugzak gestoken, maar met mijn flipflops was ik niet echt voorzien op wandelen door het natte gras. Mijn voeten zagen er na een tijdje dan ook bijzonder modderig uit. Gelukkig kon ik na de wandeling de ergste modder in de toiletten wegvegen met wat toiletpapier. Geen fan van vuile voeten, ikke. 😉

Continue reading →

Afterwork – de zomereditie

Nadat ik de eerste editie moest missen, omdat ik op de Thalys van Parijs naar Brussel zat, was ik dolblij dat ik ditmaal wel samen met mijn collega’s iets kon gaan drinken na het werk. De tweede post-corona editie vond plaats op het terras van De Markten. Het was zalig zitten onder de schaduwrijke bomen van de Oude Graanmarkt en de opkomst was misschien een beetje lager dan bij de vorige editie, maar er moeten in totaal toch een veertigtal collega’s langs gekomen zijn. Ik slaagde erin met veel collega’s een fijne babbel te hebben en het was gewoonweg zo gezellig dat ik helemaal vergeten ben foto’s te nemen. Zelfs niet van het zalig lekkere apero menu met falafel van bloemkool, hummus, paprika dip, halloumi en libanees platbrood. Dan moet het wel goed geweest zijn, he!

Ik kijk al uit naar de volgende editie!

Lunchwandeling!

In de zomer organiseren de sportievelingen op ons werk regelmatig een begeleide wandeling. Altijd leuk om Brussel (en de collega’s) een beetje beter te leren kennen en tegelijkertijd de stappenteller omhoog te zien gaan. Wonder boven wonder was het mij gelukt om vandaag mijn middagpauze vrij te houden en kon ik aansluiten bij de wandeling naar de Brusselse Kruidtuin. Ik kwam wel terecht in een gezelschap dat mij op één persoon na helemaal vreemd was. Dat had ik niet direct verwacht, maar het was fijn om wat te babbelen met collega’s met wie ik in normale omstandigheden niet in contact kom. De zon zette alvast haar beste beentje voor tijdens onze wandeling. Al blijft het doodzonde dat de Kruidtuin in de loop der jaren steeds meer ingekrompen is en omsingeld is geraakt door zielloze hoogbouw. De weg die er nu dwars doorheen loopt, helpt ook niet echt om het parkgevoel te versterken…

Revisited: het Depot van Vilvoorde

Deze voormiddag hadden we een workshop op locatie in Vilvoorde met de leden van het management om onze onderlinge samenwerking verder op punt te stellen. Ik vind het een goed idee om regelmatig even stil te staan bij onze eigen manier van werken en te reflecteren of wel goed bezig zijn. Daar hebben we allemaal baat bij. We sloten de voormiddag af met een kleine drink met de collega’s in het stralende zonnetje. Ik had voor de gelegenheid zelf wat flesjes cava meegebracht om te trakteren. Gewoon, omdat ik daar zin in had. Een andere collega zorgde voor de hapjes. Zie eens hoe mooi wij elkaar aanvullen. 😉 Na deze kleine, maar fijne drink, was het tijd voor een snel slaatje bij Cuisine D’Office gevolgd door een rondleiding in het Depot.

Het grootste gedeelte van het depot had ik al eerder bezocht, maar het gedeelte van onroerend erfgoed was nieuw voor mij. Altijd fijn om weer iets te kunnen bijleren.

Een dikke dankjewel trouwens aan de collega die mij na de rondleiding een lift bezorgde en die speciaal voor mij een omweg maakte langs mijn appartement in Leuven zodat ik tijdig terug was voor mijn Teams meeting van 16u.

Out of my comfort zone

Vandaag mocht ik de rol van nieuwsanker opnemen in een interne communicatievideo voor ons bedrijf. Als je mij een jaar geleden gezegd had dat ik ooit door een professionele filmcrew gefilmd zou worden terwijl ik een tekst aflas van de autocue, zou ik je beslist niet geloofd hebben. Maar kijk, a first for everything. Na een paar minuutjes oefenen, begon het steeds vlotter te gaan. En ik kreeg zelf complimentjes over mijn outfit (blauw om mijn ogen goed te laten uitkomen). Benieuwd of ik de moed zal vinden om het eindresultaat ook effectief te bekijken. 😉

Bezoek aan Asiat Park in Vilvoorde

Vanavond bezochten we met de leden van het management en het middenkader de tentoonstelling Horst 2022: The Act of Breathing. Fijn om de banden opnieuw wat nauwer te kunnen aanhalen. Want de coronacrisis heeft door het wegvallen van de informele contacten duidelijk voor verwijdering tussen bepaalde teams gezorgd en dat heeft mogelijk negatieve gevolgen voor de rest van de organisatie.

Ik kende Horst Arts and Music nog van toen dit festival plaatsvond op de terreinen rondom het Kasteel van Horst, waaraan het festival zijn naam ontleent. Na een aantal jaar raakt het festival de omgeving van Horst ontgroeid en door een gelukkig combinatie van toevalligheden is de organisatie terecht gekomen in Asiat Park in Vilvoorde. Een heel bijzondere site: een voormalig militair domein dat, nadat de militairen er vertrokken waren, zelfs nog even dienst deed als school. En nu dus ruimte biedt voor muziek en kunst.

We kregen een zeer boeiende rondleiding op het domein. Een aantal kunstwerken werden specifiek voor deze plek gemaakt en pasten perfect in de context van de aan hun lot overgelaten militaire barekken. De tentoonstelling is een coproductie met KANAL – Centre Pompidou en maakt onderdeel uit van ‘Living Traces’, een samenwerkingsprogramma tussen Brussel en Kinshasa.

Ik neem jullie graag mee doorheen de site waar de tekenen van verval overal waarneembaar zijn en langs een aantal kunstwerken die mij bijzonder aanspraken.

Heel bijzonder werk van mountaincutters:

Continue reading →

Bento box lunch

Zelfs op een reizigersarme brugdag werd ik niet gespaard van treinvertragingen toen ik deze ochtend naar Brussel spoorde. Op deze zonnige vrijdag maakte ik graag gebruik van de brugdagluwte om mijn mailbox wat uit te mesten en ‘s middags samen te gaan lunchen met mijn lieve collega (die binnen een paar dagen voor drie weken naar Schotland trekt, jaloers!). Een bento box van Samouraï, dat was ondertussen alweer bijna twee jaar geleden. Gelukkig smaakte de box nog altijd even lekker. En omdat het een brugdag was, bestelden we een glaasje umeshu erbij. Gewoon, omdat het kon!

Geslaagd afdelingsmoment!

Deze ochtend begaf ik mij een beetje zenuwachtig naar het Stripmuseum in Brussel. Het was immers de allereerste keer sinds mijn start als afdelingshoofd in volle coronacrisis dat ik voor onze afdeling een live samenkomst organiseerde. Door de hoge werkdruk was er niet veel tijd voor de voorbereiding, dus had ik het concept simpel gehouden: een paar presentaties van interessante projecten waar onze afdeling mee bezig is, gevolgd door een speed date en een broodjeslunch. Een beetje onder het motto: less is more (ook omdat ons budget geen grote uitspattingen toeliet).

Even een klein stressmomentje toen bleek dat de aansluiting van de projector niet paste op mijn werklaptop, waarop ik mooi alle presentaties had klaargezet. Gelukkig kon een collega mij uit de nood helpen met een iets recenter model van laptop. Ik was vroeg genoeg aanwezig in het Stripmuseum om dit kleine akkefietje te kunnen oplossen, zonder dat de rest van de aanwezigen hier iets van merkten.

En amai, tijdens de presentaties bleek eens te meer wat een gevarieerde en interessante projecten er binnen onze afdelingen lopen. Mooi om te zien met wat een enthousiasme mijn collega’s voor hun projecten gaan en hoe ze hun kennis graag delen met de rest van onze organisatie. Zo trots op mijn afdeling! De speed date bleek ook een schot in de roos. Die vijf minuten babbelen per date vlogen voorbij en ik moest soms zelfs aandringen bij de collega’s om van gesprekspartner te wisselen. Ja, er is natuurlijk veel gebeurd tijdens die twee jaar corona en sommige collega’s hadden elkaar al heel lang niet meer live gezien.

De broodjeslunch was de perfecte afsluiter van de voormiddag: gewoon een momentje om informeel bij te babbelen en wat nader kennis te maken met de nieuwe collega’s die tijdens de voorbije twee jaar startten in onze afdeling.

Ik ga alleszins met een goed gevoel het weekend in!

Mini-afterwork

De zeer succesvolle post-pandemie-afterwork (er kwamen zowaar 60 collega’s opdagen!), moest ik noodgedwongen missen, maar vandaag hielden we een kleine mini-editie om het succesvol afronden te vieren van een project dat een zeer moeizaam verloop kende. Met z’n zessen op het terras van het Muntpunt Café gewoon wat babbelen en genieten bij een glas. Blij dat we opnieuw kunnen klinken op successen!

Yet Another Blog

Life on my side

werk