vrienden

Change of plans

Regelmatig komen mijn vriend en ik samen met twee andere koppels om onder het genot van een hapje en een drankje wat bij te praten. Het is telkens bij een ander koppel te doen en het koppel dat gastheer en gastvrouw speelt, zorgt voor het eten.

Ditmaal was het bij ons te doen. De afspraak was ondertussen al twee keer verzet geweest, maar nu hadden we eindelijk een geschikt moment gevonden. Helaas sloeg het noodlot toe in de vorm van buikgriep bij één van onze gasten en kon het etentje  niet doorgaan. We besloten de samenkomst met een week op te schuiven, in de hoop dat de griep dan gepasseerd zou zijn.

Daar zaten we met al onze inkopen (verse vis en vlees) voor een uitgebreide maaltijd voor zes personen. Omdat het zonde zou zijn om al dat eten verloren te laten gaan, stelden mijn vriend en ik een lijst op van mensen die we als invallers zouden kunnen vragen. Bij het eerste koppel dat ik belde, had ik al prijs. Ze waren enthousiast.

Dus zetten we ons gisterenavond aan het koken. Stonden op het menu: soep met kip, chinese paddenstoelen, citroenkruid en pepertjes (very yummie en supergemakkelijk om te maken) als voorgerecht, kabeljauw met scampi, basilicum, room en kaas in de oven als hoofdgerecht en een banario-smoothie als nagerecht.

Het eten viel blijkbaar in de smaak, want de portie soep voor zes personen werd door ons viertjes helemaal opgesmikkeld. Ik kreeg even de slappe lach, omdat J dacht dat de soep de ganse maaltijd was. Dan kent ze ons nog niet goed. 😉 Ook het hoofdgerecht ging er vlotjes in. We hadden duidelijk te weinig eten voor zes personen, want van de twee ovenschotels bleef nog een miniportie over om de volgende dag op te warmen. Al een geluk dat het etentje verplaatst was, want niks zo erg als gasten niet voldoende eten te kunnen voorschotelen.

Het was echt een supergezellige (helemaal niet geplande!) avond, waarbij de gesprekken van braaf en netjes  in het begin van de avond, onder de invloed van één fles champagne, één fles Groot Geluk, twee flessen witte wijn en één fles rode wijn (I know, ik ben er zelf ook van onder de indruk) evolueerden naar meer pikantere onderwerpen (masturbatie) tot iets vulgairdere thema’s als daar zijn de kunst van het boeren (L heeft duidelijk talent).

Meer moet dat niet zijn.

Geweldig nieuws!

Ik kreeg vandaag een mailtje dat me superblij maakte. Het koppel waarvan we wisten dat ze al een tijdje probeerden zwanger te worden en die ondertussen al drie miskramen achter de rug hadden, zijn opnieuw zwanger! Ditmaal is de kaap van de drie maanden gerond, de gevaarlijkste periode is voorbij. Natuurlijk kan er na die drie maanden nog vanalles misgaan, maar het is de eerste keer dat de zwangerschap langer dan drie maanden duurt.

We duimen heel hard dat alles goed blijft gaan.

Jeugdig bezoek

Deze namiddag twee baby’s van respectievelijk 6 en 8 maanden over de vloer gehad voor een stukje taart en een kopje koffie. Gelukkig waren ze vergezeld van hun ouders. 😉 En wat bleel: baby U, 6 maanden, had vreselijk veel schrik van baby O, 8 maanden, die nochtans de hele tijd vriendelijk naar hem aan het lachen was. Telkens als baby O maar in de buurt van baby U kwam, zette baby U het op een hartverscheurend huilen. Om daar prompt mee te stoppen als baby O uit het gezichtsveld verdween en opnieuw te veranderen in een superbrave, lieve en lachende baby. De mama van baby U probeerde de schrik weg te nemen, maar niets hielp. Nochtans gaat baby U naar de crèche. ‘t Zal dus persoonlijk zijn. 😉

Oja, zo’n babybezoek is ook erg praktisch. Baby O had een soort para-achtige kruiptechiniek ontwikkeld. Ik denk dat hij elk stukje van de vloer van onze leefruimte stofvrij gemaakt heeft. Handig zeg! En hij was bovendien bijzonder geïnteresseerd in mijn schoenen: blinkend paars met een strikje, meer is er niet nodig om een kind te entertainen. ;-0

Eerste diner in 2009

Allez, ‘t is niet dat mijn vriend en ik in 2009 nog niet gedineerd hebben, maar gisteren hadden we voor het eerst in 2009 nog eens gasten te eten. 2009 bracht ons al een paar drinks en wat bezoekjes, maar het was toch van 2008 geleden dat we nog eens een volledige driegangenmenu in mekaar boksten. 

En het mag gezegd, de avond was een succes. Naar goede gewoonte kwam er weer heel wat voorbereidingsstress bij kijken (race tegen de klok om alles (mezelf incluis) op tijd gekuist te krijgen), maar de avond zelf verliep vlekkeloos. We zaten met drie koppels aan tafel en er werd gezellig gekeuveld. Het was zelfs zo plezant dat het enige koppel met kindjes veel later bleef dan gepland (gelukkig hadden ze de ouders opgetrommeld als babysit). Al zal het verslavend effect van het spelletje chapeau daar ook wel voor iets tussen gezeten hebben. Niets leuker dan mekaar beliegen en bedriegen. 😉

Wat aten wij:

  • Gevulde aardappel uit de oven met gerookte zalm, bieslook, mierikswortel en zure room;
  • Kip in een zakje met witte wijn, thijm, boschampignons en boter (een recept van Jamie Oliver, supergemakkelijk klaar te maken en heel lekker: gewoon alles bijeenkappen in een zakje van aluminiumfolie en daarna in de oven schuiven);
  • Chocoladefondue als afsluiter.

En om het helemaal decadent te maken, werden er tijdens het spelletje chapeau pralientjes op tafel gezet. Een desastreuze avond voor de lijn, maar o zo gezellig.

Yes man

Uit mezelf zou ik deze film nooit zijn gaan zien. Het is dat vriend K ons gisteren belde tijdens het driekoningenfeestje met het voorstel om diezelfde avond samen naar deze film te gaan. Het was al een tijdje geleden dat we K nog gezien hadden en ik dacht: ach ja, ik vond Jim Carrey best wel te pruimen in Eternal Sunshine of the Spotless Mind en The Truman Show, waarom niet?

Nu moet ik zeggen dat ik de trailer al had gezien en dus een goed idee had waarover de film ging en zelfs hoe deze zou aflopen. Ik had dus al een klein vermoeden dat Yes man niets voor mij zou zijn. En jawel, het was weer van dat: de ganse zaal lacht, yab niet. Gelukkig heeft mijn vriendje me een aantal keer gekieteld of het was echt wel een triestige film geworden. 😉 Nu, sommige scènes vond ik wel geslaagd en ik heb toch echt wel een paar keer geglimlacht. En ja, het einde was echt zo verschrikkelijk voorspelbaar als ik verwacht had. Next!

Enfin, het was fijn dat we K nog eens gezien hebben. 😉

Driekoningen

De kroon mocht ik ditmaal niet op mijn hoofd zetten, maar dat kon de pret niet drukken. We aten spaghetti, speelden met de kindjes (wie is er sneller een draak of een tyrannosaurus-draak?) en leerden alweer een nieuw kaartspelletje kennen: Taipan, al blijft Bang toch veruit mijn favoriet.

Ik denk dat Taipan potentieel een heel leuk spel als je het met vier speelt, maar de variant voor zeven personen viel wat tegen. Eens je aan de bedelstaf raakte (lees: als laatste eindigde in de eerste spelronde), was het moeilijk uit de verliezerspositie te treden en dat maakte het meteen al minder interessant voor de verliezers. Misschien moeten we het nog eens spelen als we maar met vier zijn.

Armony, vino da tavola rosso

Slecht, jongens, niet te doen. Mijn vriend en ik wilden ter afsluiting van een zeer geslaagde avond met zes vrienden en één baby (platgekookte spaghetti met heerlijke scampi, foto’s van onze Australiëreis geprojecteerd op de witte muur in ons appartement, tweekleurige chocomousse van de Delhaize en heerlijke Australische wijn) nog twee glaasjes wijn drinken. Ons oog viel op een fles vino da tavola rosso die we ooit eens gekregen hebben op ons feestje in augustus. Slecht, mensen, echt niet te drinken. Vies en zuur. Normaal zijn we niet echt kieskeurige wijndrinkers, maar deze kelk laten we toch aan ons voorbijgaan. De pompbak in ermee.

Spijtig dat we van die Armony ook nog een fles vino da tavola rosato hebben staan…

Vaste vorm

Onze reisplannen voor 2009 beginnen vaste vorm te krijgen. Deze ochtend is kameraad H (die van het verrassingsfeestje) naar ons gekomen om samen te brunchen en het één en ander te bespreken. We hebben een mooie roadtrip uitgetekend tussen Chicago en New York met tussenstops in Detroit, Niagara, Toronto, Ottawa en Montréal. Ik kan haast niet wachten om met twee sexy kerels de baan op te gaan! 😉