De mama van pluimgewichtje is bevallen van haar derde kindje. Het klinkt een beetje belachelijk en melig, maar mijn hart maakte echt een vreugdesprongetje toen ik het bericht kreeg. Een grote, gezonde, flinke baby. Oef, want uiteindelijk ben je nooit helemaal zeker tot na de geboorte (en dan nog…) De mama en de papa wisten dat de handicap van pluimgewichtje niet erfelijk was en de zwangerschap werd heel goed opgevolgd, maar ongerustheid is er altijd, zeker als je weet dat bij pluimgewichtje de dokters pas heel laat in de zwangerschap merkten dat er iets mis was. Over twee weken ga ik de nieuwe baby zelf bewonderen. Ik ben benieuwd. 
persoonlijk
Alweer een nieuw lief!
Neen, niet ik, de tijden dat ik het één na het ander lief versleet, liggen al ettelijke jaren achter mij. 😉 De knappe, nu-niet-meer-vrijgezelle zus van mijn vriend is van ‘t straat. De prille relatie is net een week oud en hup de nieuwe verovering wordt al voor de leeuwen (aka de familie) geworpen. In mijn tijd wachtte ik toch nét iets langer om mijn vriend aan de familie voor te stellen. Maar ‘t mag gezegd: het nieuwe lief is een serieuze verbetering ten opzichte van haar vorige vlam. Grappig, knap en welbespraakt. Hopelijk blijft het dit keer duren, want ze heeft tot nu toe nog niet veel geluk gehad in de liefde. Laten we hopen dat “de nieuwe” geen psychopaat blijkt te zijn. 😉
Gezocht: leuke feestplek in Vlaams-Brabant
Mijn vriend en ik zijn op zoek naar een leuke plaats om een feestje te houden. Randvoorwaarden: er moeten zo’n tweehonderd personen kunnen zitten, het moet kindvriendelijke zijn (denk groen om in te spelen, springkastelen, voldoende ruimte om de volwassenen niet voor de voeten te lopen), het moet centraal gelegen zijn, voldoende parkeerruimte hebben, er moet mogelijkheid tot overnachting zijn, goeie catering, sfeervolle omgeving, etc. En liefst ook nog een beetje betaalbaar zijn. Als er zich ergens zo’n zaal (een mooi park met een feesttent mag ook) bevindt in een straal van één uur rijden rond Leuven, zou dit fantastisch zijn. Tips zijn zeer welkom in de comments.
Mijn vriend en ik hebben geen tijd om honderd en één feestlocaties af te lopen, dus als we een beperkt lijstje van kandidaten zouden kunnen samenstellen, zou dat fantastisch zijn.
PS: Voordat er hier geruchten ontstaan: neen, wij gaan niet trouwen.
Een onverwacht compliment
Ik ben al een ganse week in A Very Bad Mood. Deze ochtend was ik dan ook liever in bed blijven liggen dan naar het werk gegaan. Het werk laat zich echter niet zo makkelijk brossen als de lessen vroeger, dus sleurde ik mezelf uit bed met de belofte nog een dutje te doen op de trein. Dit was buiten de waard en een bende middelbare scholieren gerekend, die in bijzonder luid Frans hun favoriete “em pee trois” met elkaar deelden.
Tegen de tijd dat we in Brussel centraal waren, diende zich een beginnende hoofdpijn aan. En toen was daar plots een collega die me een compliment gaf over een project waar ik al heel veel tijd en moeite in gestoken heb. Ik voelde mij meteen een beetje beter.
Slaapgewoonten
Toen ik deze nacht niet in slaap kon geraken, heb ik wat nagedacht over mijn slaapgewoonten. Ik bedacht mezelf dat ik alleen maar in slaap kan vallen als ik op mijn linkerzijde lig. Wat vrij bizar is, want ‘s nachts verander ik regelmatig van zijde (ik ben nogal een woelige slaper). Geen idee wat er mis is met mijn rechterzijde. Meestal lig ik eerst nog een tijdje op mijn rechterzijde in bed na te denken, de voorbije dag te overlopen en lijstjes in mijn hoofd te maken van alle dingen die ik nog had moeten doen, maar niet gedaan heb, om mij dan vervolgens om te draaien en op mijn linkerzijde in slaap te vallen.
Waar een mens zoal niet over nadenkt als het slapen (op de linkerzijde) niet lukt. Zijn er nog mensen die een favoriete slaaphouding hebben?
Zaagbericht
Zaag, klaag, zaag, klaag, zaag, klaag, zaag, klaag, zaag, klaag, zaag, klaag, zaag, klaag, zaag, klaag, zaag, klaag, zaag, klaag, zaag, klaag, zaag, klaag, zaag, klaag.
Sorry, het moest mij even van het hart.
(En ja, ik weet dat ik geen reden heb om te zagen en klagen, maar ik doe het toch. So sue me.
Interessante pennenvrienden
Vandaag schreef ik een brief aan Muammar al-Gaddafi en Mikheil Saakashvili. Vroeger, toen ik nog jong was en eigenhandig de wereld ging verbeteren, zat ik elke maand een ganse middagpauze lang met de hand brieven te schrijven naar de toenmalige wereldheersers. Volledig overtuigd van het feit dat mijn brief die arme onschuldige gevangenen zou helpen vrijkrijgen. Maar hoe gaat dat: je gaat naar de unief, je krijgt andere prioriteiten, tijd wordt schaarser, postzegels duurder. Ikzelf werd cynischer. Ik schreef geen brieven meer.
Tot ik voor mezelf besliste dat ik opnieuw wilde schrijven voor het goede doel. Mijn vriend zegt dat het niets zal uitmaken. Ik denk/hoop dat genoeg druppels de hete plaat uiteindelijk zullen afkoelen. Ik ben niet graag cynisch. Schrijven kost nu veel minder tijd en moeite dan vroeger. Tegenwoordig vind je een voorbeeldbrief op het net die je enkel moet afprinten en ondertekenen. Oja, het adres schrijf je ook liefst met de hand. Je moet enkel nog naar het postkantoor om wat postzegels. Een kleine moeite. Eens zien of het lukt om van schrijven weer een maandelijkse gewoonte te maken.
Lentekriebels
Gisteren was het tegen alle verwachtingen in stralend weer. De lente hing in de lucht en dat was voelbaar ten huize yab. De vonkjes vlogen heen en weer tussen mijn vriendje en mezelf. Er werd duchtig geprofiteerd van het feit dat het paasvakantie is en ik dus ‘s ochtends vroeg niet in de Russische les verwacht werd. En ook in de namiddag werd er ruim de tijd genomen voor gewenste intimiteiten. ‘s Avonds werden we verwacht bij vrienden in het verre Sint-Truiden en jawel, hét onderwerp van gesprek: seks en de plekken waar tot deze activiteit werd overgegaan. Koppel A bleef nogal op de oppervlakte, terwijl koppel B, dat binnenkort in het huwelijksbootje stapt, zwoer bij de geborgenheid van een bed (eender welk bed wel te verstaan). ‘k Had het mij toch allemaal een beetje avontuurlijker voorgesteld. Ik dacht dat iedereen al wel eens op bijzondere plekken overging tot het bedrijven van de liefde. Maar de vrouwelijke helft van koppel B was niet te overtuigen.
Van zo’n hele avond over seks praten, krijgt een mens natuurlijk goesting. We zijn de straat niet uitgeraakt, parkeerden de auto ergens uit het zicht en wijdden de (al iets minder stinkende) stinkmobiel in met aangedampte ruitjes als resultaat. The call of nature, zullen we maar zeggen. En zelfs na de lange rit en ondanks de toeslaande vermoeidheid kon er nog een vluggertje af in ons eigen bedje. Met een zalige nachtrust als resultaat.
Lang leve de lente!
Fitna
Dikkie schrijft over de controversiële film van Geert Wilders. En ja, ook ik heb gisteren de film bekeken. Kwestie van te weten of de controverse rond de film terecht was.
Na het bekijken van de film vind ik al de heisa lichtelijk overdreven. Originele invalshoeken worden alvast niet geboden en veel nieuwe dingen heb ik niet bijgeleerd. Hoe kan dat ook in ocharme vijftien minuten? Het betere knip- en plakwerk gemengd met een paar controversiële versen uit de Koran. Behoorlijk ongenuanceerd.
Volgens mij kan je over het katholieke geloof net hetzelfde maken: wat dubieuze passages uit de bijbel, wat beelden van aanslagen gepleegd door de IRA en die geschifte fundamentalisten uit de VS, et voila. De moslims die ik ken (voor het merendeel collega’s) zijn mensen die net als iedereen bekommerd zijn om hun werk, hun loon, hun kinderen, hun echtgenoot of echtgenote en hun huis. Jaja, niets menselijks is hen vreemd.
Al blijft het mijn persoonlijke overtuiging dat de wereld beter af zou zijn zonder godsdienst tout court. Er werden en worden naar mijn mening te veel wreedheden begaan uit naam van een godsdienst. Afschaffen, die handel.
Een beetje saai
Mijn vriend en ik zijn vanavond gaan eten met een collega van mijn vriend. De collega in kwestie had mij uitdrukkelijk meegevraagd, anders was ik zelfs niet meegegaan. Ik gun mijn vriend zijn pleziertjes.
Ik weet niet hoe het komt, maar het gesprek kwam maar niet op gang. Nog niet zo vaak meegemaakt, want meestal vind ik wel een gemeenschappelijk thema om het gesprek op gang te trekken en gaande te houden. Heel erg vreemd, want naar het schijnt is de collega in zijn gewone doen een grappenmaker eersteklas. Het leek wel alsof hij totaal dichtklapte omdat ik erbij was en zich op de één of andere manier dacht te moeten inhouden of zo. Raar, raar. Op den duur heb ik het dan zo’n beetje opgegeven. Tot mijn grote opluchting wou de collega na het eten niks meer gaan drinken want ik vond het maar een saaie bedoening. De collega waarschijnlijk ook. 😉
Ik ben mij er van bewust dat het niet met iedereen kan klikken, maar ik dacht dat ik het sociaal converseren ondertussen toch al wat in de vingers had. Niet dus. Zelfs mijn vriend moest toegeven dat het een beetje saai was.