op reis

Eén jaar geleden

Overspoelde een allesvernietigende tsunami Japan. De cijfers zijn even hallucinant als onbevattelijk. Zoveel doden, zoveel ontheemden, zoveel schade, het gebied rond Fukushima zal nog jaren een niemandsland blijven. Maar de voor en na foto’s in deze slideshow van de Standaard bieden ook hoop. Ze tonen een land dat aan de heropbouw begonnen is. Het puin werd (gedeeltelijk) geruimd; straten, huizen, spoorwegen werden heraangelegd. Met dat ondoorgrondelijke doorzettingsvermogen dat Japanners nu eenmaal bezitten.

Eén jaar geleden dreigden in één verschrikkelijke golf onze reisplannen naar het land van de rijzende zon van de tafel geveegd te worden. Dagenlang volgden we het nieuws op de voet. Nieuws dat van slecht naar slechter naar onvoorstelbaar evolueerde. Maar kijk, we zetten door, vertrokken toch en ontmoetten niets dan vriendelijkheid en dankbaarheid. Dit jaar zullen we voor de tweede keer voet op Japanse bodem zetten. Het zal ongetwijfeld een heel andere reis worden. Meer relax dan de vorige keer. Maar de schaduw van Fukushima en de ramp zal Japan nog vele jaren blijven achtervolgen.

Ezra Eeman, collega-student Japans, is momenteel in Japan:



頑張って、日本!

Fietstraining

Deze namiddag stond in het teken van de voorbereidingen voor onze Japanreis. We hebben namelijk het idee opgevat om van de platgetreden paden af te wijken en deze vakantie over een gans andere boeg te gooien dan we gewoon zijn. Daarom kozen we voor een fietstocht door Hokkaido. Het is eens wat anders dan dagelijks een museumbezoek, nietwaar? Back to nature. Lang leve de fysieke inspanningen! En zeg nu zelf, een fietstocht die zichzelf “The playground of the Gods” noemt, dat moet toch wel de moeite zijn?

Omdat onze fietstochten zich normaalgezien beperken tot boodschappen doen en naar de avondschool fietsen, allemaal binnen de ring van Leuven, laat onze fietsconditie nogal wat te wensen voor. Niet dat we de zwaarste tocht eruit gekozen hebben, maar het leek ons niet slecht ons toch een beetje voor te bereiden.

Gelukkig is het station van Leuven zowat het vertrekpunt van een hele hoop verschillende routes. Mijn vriend stippelde een route uit van zo’n 15 kilometer, maar doordat we een aantal keren de bordjes gemist hebben en flink verkeerd gereden zijn, hebben we er eerder 20 kilometer over gedaan. En boy, het Hageland telt een aantal venijnige heuveltjes, zeg. Het zal ongetwijfeld aan mijn te platte banden en slecht werkende versnellingen gelegen hebben (kuch), maar ik heb toch een aantal keer moeten afstappen. Die Boskouter is een stevig heuveltje.

Gelukkig kwamen we ergens halverwege in Linden een Kasteelhoeve tegen om wat op krachten te komen met een soepje en een croque. Nu is Linden niet onze normale uitgangsplek, maar zie, kwamen we daar toch geen medebewoners van ons appartementsgebouw tegen én iemand met wie we ooit nog in de Italiaanse les gezeten hebben. It’s a small world, ik val in herhaling.

De terugweg leek een pak vlotter te gaan, of misschien reden we toen gewoon minder verkeerd. Al kan ik jullie met stelligheid verzekeren: bergaf is zoveel toffer dan bergop!

Onze route voerde ons langs knooppunten 33, 80, 83 en 84.

Het staat vast!

Onze vlucht naar Japan is geboekt! Eind augustus, begin september keren wij terug naar het land van de rijzende zon. We zullen onze trip starten in Tokyo waar het trouwfeest van onze vriend plaatsvindt. Een goede motivatie om ons Japans wat op te frissen, want buiten ons, de vader van de bruidegom en nog een kameraad, zullen er niet veel Belgen op het feest aanwezig zijn. Daarna reizen we met grote waarschijnlijkheid door naar Hokkaido in het noord voor een fietstocht van meerdere dagen. Iets helemaal anders dan wat we normaal doen op reis, maar het zal ons een keer deugd doen om fysiek bezig te zijn.

En het tofste van alles is: we maken een tussenlanding in Moskou! Ik zal mij voor de eerste keer in mijn leven op Russische bodem bevinden, zij het dan wel in de transitzone van een luchthaven, maar toch, Russische mensen om mijn Russisch op uit te proberen!

De 100 mooiste plekken op aarde

Ik ben niet echt zo’n passioneel iemand, maar als ik één passie in mijn leven heb, dan is het reizen. Dus doe ik graag mee als er bestemmingen op een lijstje van zogezegd 100 mooiste plekken ter wereld kunnen afgevinkt worden.

Op deze plekken liet ik een stukje van mijn DNA achter:

  1. (10) Great Barrier Reef in Australië: mijn onbetwiste nummer één
  2. (13) Niagara Falls in de Verenigde Staten en Canada: het pretparkgevoel dat rond dit donderend natuurgeweld hangt, vond ik afbreuk doen aan de natuurlijke schoonheid van de watervallen
  3. (15) Abu Simbel in Egypte: duizenden jaren oud, in stukken gezaagd en in de woestijn heropgebouwd: ongelooflijk indrukwekkend (de terugtocht met de bus doorheen de woestijn was ook memorabel wegens het uitvallen van de airconditioning en oja, er zaten gewapende mannen op de bus om ons, toeristen, te beschermen)
  4. (38) Vaticaanstad, Italië: Hoogste concentratie geestelijken per vierkante meter ter wereld, of zoiets.
  5. (44) Colosseum in Rome: een must voor elke liefhebber van de oudheid.
  6. (51) De fresco’s in de Sixtijnse kapel in Vaticaanstad: heel erg mooi als je abstractie kan maken van de honderden toeristen die discreet en minder discreet met hun point and shoot camera’s zitten te flitsen terwijl duidelijk staat aangegeven dat dit verboden is.
  7. (54) De Acropolis en het Parthenon in Athene: Griekenland heb ik met mijn middelbare school bezocht als laatstejaarsreis. Ik herinner mij een zwart en vuil Parthenon, maar naar het schijnt hebben de Grieken dat mooi opgekuist voordat de crisis toesloeg.
  8. (57) De Big Ben en de Houses of Parliament in Londen: Londen is één van die steden waar ik maar geen genoeg van krijg.
  9. (58) De Meteora, op pilaarvormige rotsen gebouwde kloosters, in Thessalië (Griekenland): Eveneens bezocht op de Griekenlandreis (die niet zo’n succes was). Indrukwekkend en het enige plekje in Griekenland dat ik na deze reis nog eens terug wilde zien.
  10. (60) Het koninklijk paleis en Wat Phra Kaeo in Bangkok, Thailand: Goud, edelstenen en onvoorstelbare pracht en praal.
  11. (62) De Nijl tussen Luxor en Aswan in Egypt: Een cruise die ik iedereen kan aanraden en dé ideale manier om dit land te verkennen.
  12. (63) Eiffeltoren in Parijs: Al een stuk of vijf keren onder gestaan, één keer naar boven geweest.
  13. (67) Louvre Museum in Parijs: Te groot, veel te groot.
  14. (68) Het Alhambra in Granada in Spanje: Een sprookje.
  15. (74) De Uluru (Ayers Rock) in Australië: Ik vond persoonlijk Kata Tjuta mooier.
  16. (77) De tempel van Karnak in Egypte: Indrukwekkend overblijfsel van een verdwenen beschaving die we nooit helemaal zullen doorgronden.
  17. (78) Het Vrijheidsbeeld in New York: Tot aan haar voeten gewandeld, maar niet in de kroon geweest, omdat de plaatsen al lang op voorhand uitverkocht waren.
  18. (79) De Sagrada Familia in Barcelona: Twee keer bezocht. Ik zie het me nog een derde, een vierde en een vijfde keer doen. Je bent een Gaudí-liefhebber of je bent het niet.
  19. (81) Het oude centrum van Praag, Tsjechië: I <3 Oost-Europa.
  20. (86) Het mausoleum van keizer Qin Shi Huangdi en het terracotta leger in Xi’an, China: Nog nooit in China geweest, maar ik heb wel een paar leden van het leger op verplaatsing gezien. Maar dat telt niet, zeker?
  21. (87) Sydney en het Opera House, Australië: Als ik ooit emigreer (en heel veel geld heb), dan zal het naar Sydney zijn!
Staat gepland voor de komende paasvakantie:
  • (90) Het parlementsgebouw in Boedapest, Hongarije.

Tot mijn verbazing staat er geen enkele plek uit Japan in dit lijstje. Een schandelijke vergetelheid, als je het mij vraagt.

Moraal van het verhaal: er valt nog veel te ontdekken op deze wereldbol.

Afgekeken van Boskabout!

Planningsproblemen

Jullie herinneren je misschien nog dat we het plan hadden opgevat om de zomervakantie 2012 in Spanje door te brengen. Vier weken had ik voor deze reis uitgetrokken en ik had een prachtig reisplan uitgekiend. In juni zouden we gaan. Mijn verlof was al aangevraagd en goedgekeurd en vriend H, die volgend jaar aan een nieuwe job in Madrid begint, zou een deel van de roadtrip met ons meereizen. Alles was in kannen en kruiken.

En toen bleek dat ik het jaarlijkse vriendenweekend in de Ardennen pal in het midden van onze reisperiode gepland had. Het voorschot van het huisje in Libin werd al maanden geleden betaald en het laatste weekend van juni werd al aan alle potentiële deelnemers gecommuniceerd. Foutje. En toen kwam het bericht dat een vriend van ons trouwplannen had met zijn Japanse vriendin. De trouw zou plaatsvinden ergens in de maanden juli, augustus of september. En de belofte om aanwezig te zijn, was reeds gemaakt. De unieke kans om een bruiloft in Japan mee te maken, konden we natuurlijk niet laten schieten. Maar onze portefeuille zou minder hard kunnen lachen met twee grote reizen (een mens vliegt nu eenmaal niet voor een weekendje naar Japan) zo snel na mekaar. Daar bovenop kwam de belofte om vrienden die voor een half jaar naar Kopenhagen trokken, daar te gaan bezoeken. Oorspronkelijk waren we van plan dit in het paasweekend te doen, maar toen bleek onze vriendin zwanger en de baby net rond die periode uitgerekend te zijn. Slechte timing. Wat over en weer gepingpong, leverde juni als beste moment voor een Kopenhaags bezoekje op.

Verscheurende keuzes dringen zich op. Wat een zwaar leven hebben wij toch. 😉

De auto van de toekomst?

Naar aanleiding van dit artikel bij Jan Seurinck vroeg ik me af of er zich onder mijn (beperkt) lezerspubliek mensen bevinden die met milieuvriendelijke wagens rijden. Het toeval wil dat het leasingcontract van de wagen van mijn vriend volgend jaar afloopt en nu we een gloednieuwe bvba hebben, leek dit ons de ideale gelegenheid om eens het goede voorbeeld te geven en ons een milieuvriendelijk exemplaar aan te schaffen. Al heel snel kwamen we uit bij de hybride wagens van Toyota, omdat we toch wel een wagen willen waarmee we een roadtrip kunnen doen. Naar Spanje of zo, ik zeg maar wat.

Maar misschien zijn er alternatieven? Suggesties zijn zeer welkom! Belangrijke randvoorwaarde: er moeten minimaal twee stevige valiezen in de koffer kunnen.

M from Japan

Deze ochtend hebben we met een gezamenlijk ontbijt in La Royale een punt gezet achter de logeerpartij van onze Japanse vriendin M, met wie we samen Nara, Byodoin en Arashiyama verkenden een dikke maand geleden. Ze had deze reis naar Frankrijk en België al een tijdje gepland, en kijk, een gunstige wind blies haar vanuit Zavemtem onze richting uit. Het was allemaal nogal last minute (té last minute voor de controlefreak in mezelf), maar alles viel mooi op zijn pootjes. Dinsdagavond hielden we een kleine Japan-reünie in de Rode Loper, samen met mijn broertje en zijn vriendin en uiteindelijk bleef M twee nachtjes bij ons slapen. Fantastisch hoe M reist. De dag zelf beslissen in welke stad of land je de nacht doorbrengt en altijd wel iemand in de buurt kennen om mee af te spreken of om te blijven slapen. Doordat mijn vriend en ik gisteren moesten werken en ‘s avonds al plannen hadden, konden we haar niet rondleiden in Leuven, maar ze is er zo te horen prima in geslaagd haar eigen boontjes te doppen. And now she’s off to Paris. Lucky girl.

Hopelijk kunnen wij in de toekomst ook een keertje gaan logeren bij haar. 😉 It’s nice to have friends in foreign countries.