Kerstbrunch bij Salons Georges

Een tijdje geleden zag ik op facebook een eventaankondiging passeren voor de kerstbrunch bij Salons Georges. Ik keek snel naar wat het kerstbuffet zoal te bieden had en bleef hangen bij de oesters. Oesters à volonté op kerstdag! Count me in!

En dus wandelden mijn vriend en ik op kerstochtend op ons gemak naar Salons Georges voor wat quality time met z’n tweetjes. We hadden een fijn tafeltje voor ons tweetjes en genoten van al het lekkers dat het buffet te bieden had, zonder stress of verplichtingen. Voor herhaling vatbaar!

IMG_2419

IMG_2420

IMG_2421

House Cooling Party

There is a first for everything. Gisteren ging ik voor de allereerste keer in mijn leven naar een afscheidsfeestje voor een huis. Eens iets anders dan een house warming party, nietwaar? Onze vriendin was officieel ingetrokken bij de liefde van haar leven en zegde daarom de huur van haar schattige arbeidershuisje in de Leuvense Jean Buelenswijk op. Met pijn in het hart, zoveel was duidelijk, want hoewel ze al een tijdje op het appartement van haar vriend woonde, had ze het niet eerder over haar hart kunnen krijgen afscheid te nemen van de plek waar ze zoveel jaren gelukkig was geweest. En ik snap waarom: een fijne, rustige buurt met vriendelijke mensen en een leuk voortuintje, dat laat je niet zonder spijt achter je. Al denk ik dat de klik nu wel definitief gemaakt is, want het woord ‘kindjes’ viel meermaals.

Door omstandigheden (druk druk druk) hadden we elkaar al meer dan een jaar niet meer gezien en dus was het voor mijn vriend en ik de eerste kennismaking met de grote liefde van onze vriendin. Bleek dat hij aan d’unief nog enkele vakken samen met mijn vriend gevolgd had. De wereld kan toch klein zijn, he? De nieuwe vriend bleek een zeer sympathieke kerel te zijn, maar we hadden natuurlijk niet anders verwacht van een informaticus. 😉

Buiten onze vriendin kenden mijn vriend en ik niemand op het feestje, maar iedereen was zo vriendelijk en sympathiek dat het weinig moeite kostte om aansluiting te vinden bij een groepje. We hadden heel fijne gesprekken over zeilen en wisselden reistips uit. Ik raakte ook aan de praat met een jonge moeder van twee zoontjes die al een tijdje met een burnout thuis zat. Op mijn eigen werk zijn er recent ook een paar mensen uitgevallen met een burnout. Toch echt wel dé ziekte van deze tijd. Hoewel ik de verhalen en de symptomen wel ken, kan ik me persoonlijk niet voorstellen hoe het moet zijn om ‘s ochtends wakker te worden met het gevoel zelfs niet tot in de badkamer te geraken. Ik heb meestal energie te veel, ik mag er niet aan denken dat mij zoiets zou overkomen.

Naar goede gewoonte sloten mijn vriend en ikzelf het feestje af. We verhuisden nog wat dozen van de eerste verdieping naar beneden en namen afscheid met de belofte elkaar ditmaal sneller terug te zien. Het liefdesnestje van onze vrienden ligt alvast op wandelafstand van ons eigen appartement, dus dat kan geen bezwaar zijn.

 

Kerstdiner!

Ok, ok, we bevinden ons momenteel dichter bij Sinterklaas dan bij Kerstmis, maar door ons jaarlijkse kerstdiner iets vroeger in december te plaatsen, hoop ik het aantal aanwezigen te maximaliseren. Dit jaar waren we met negentien. In de laatste dagen naar het diner toe deed ik nog verwoede pogingen om er twintig van te maken, maar mijn pogingen leverden niks op en ik moest me bij dit lelijke oneven getal neerleggen.

Wat niet bepaald lelijk was, was de omgeving waarin we dineerde. De Hoorn blijft echt een geweldig inspirerende plek waar geschiedenis en vernieuwing hand in hand gaan. Voor ons gezelschap stond een mooi gedekte tafel klaar en we klonken met een glaasje cava op de vriendschap en de laatste loodjes van het jaar 2016. De gesprekken liepen als vanzelf en voordat we er erg in hadden was de avond voorbij. Met een klein groepje van die hards trokken we nog naar ons appartement voor een afzakkertje. Whisky om een mooie avond af te sluiten.

Het menu van de avond:

Sint-Jacobsnoot, Granny Smith, daikon-algen:
Sint-Jacobsnoot, Granny Smith, daikon-algen

OF
Kwartel, wintercouscous, pastinaak:
Kwartel, wintercouscous, pastinaak

OF
Herfstsalade, witloof, peer, blauwe kaas, noten

***
Hert, knolselder, aardappel, Gildenbier:
Hert, knolselder, aardappel, Gildenbier

OF
Zeeduivel, Gandaham, geuze, paksoi, prei:
Zeeduivel, Gandaham, geuze, paksoi, prei

OF
Natuurpuntvlees steak met sla, frietjes en saus:
Natuurpuntvlees steak met sla, frietjes en saus

***
Vanille ijs, crumble, chocolade, slagroom:
Vanille ijs, crumble, chocolade, slagroom

OF
Choc o holic in diverse structuren:
Choc o holic in diverse structuren

OF
Ananas, limoen, tym, zwarte peper:
Ananas, limoen, tym, zwarte peper

Openingsavond kortfilmfestival

Doordat een eerder afspraak geannuleerd werd, konden mijn vriend en ik dit jaar naar de Openingsavond van het Kortfilmfestival. Ik ben persoonlijk een grote fan van het genre en ik was daarom extra benieuwd naar de Belgische premières. Een klein overzichtje van de kortfilms die we te zien kregen.

Neverlanding
Geen goed begin, wat mij betreft. Ik kon kop noch staart aan deze kortfilm krijgen. Een stilistische oefening van een Michael Jackson fan met een surreëel resultaat tot gevolg. In zijn interview gaf regisseur Wim Reygaert aan een film over tragische helden te willen maken hebben. Tragisch vond ik het zeker, de heldhaftigheid was echter ver te zoeken.

Patient zero
Deze kortfilm is eigenlijk de trailer voor een zombiefilm. Drie minuten lang krijg je de ene horror-scène na de andere te verwerken. Ideaal voor de liefhebbers van het genre, geen spek naar mijn bek echter. Wel leuk: de cameo van Adil El Arbi.

Downside up
Prachtig vormgegeven film met in de hoofdrol acteurs van theater Stap. In de wereld waarin deze film zich afspeelt, zijn mensen met het syndroom van Down de norm en ‘gewone’ mensen de afwijking. Tof idee dat tot leven werd gebracht in ronduit schitterende decors, die mij het nogal voorspelbare verhaaltje maar al te graag door de vingers lieten zien. Alleen jammer dat de film het nodig vond om een anti-abortusboodschap uit te dragen. Zonder dat vermanende vingertje op het einde was deze film zeker zo sterk geweest.

Perfect darkness
Een kortfilm van Maaike Neuville die bijna volledig in één take opgenomen werd. De cameravoering vanuit de losse pols maakte dat ik me een beetje onpasselijk begon te voelen. De muziek van Arnold Schönberg was prachtig, maar de film zelf wist me niet te overtuigen. Door de invallende duisterenis was het naar het einde van de film toe moeilijk om nog meer dan schimmen te onderscheiden. Nochtans is het verhaal van overspel en vergiffenis universeel genoeg om de kijker bij de keel te grijpen. Mij liet deze film echter ijskoud. Dat ik op het einde ook nog eens verblind werd door het felle licht van de zon op het strand, hielp er ook niet aan.

Two cars one night
Bijzonder mooie kortfilm uit Nieuw-Zeeland volledig in zwartwit gefilmd. Traag, maar beklijvend. Onder de indruk van deze ongewone love story.

Accidents, blunders and calamities
En een geweldige animatiefilm als uitsmijter. Dit cynisch beestenfilmpje was de ideale manier om de filmavond af te sluiten. Beestig grappig.

Na de voorstellingen zakten we af naar het STUK café voor de receptie. De door de Nieuw-Zeelandse ambassade gesponsorde receptie viel wat tegen (de wijn trok op niet veel en enkel het hapje met lamsvlees was lekker). Gelukkig liepen we wat bekenden tegen het lijf waarmee het gezellig keuvelen was. Altijd leuk om wat bij te praten!

Baracca!

Blijft toch één van de betere concepten in de Leuvense horeca. Niet dat het sharing concept ondertussen nog zo origineel is, maar Baracca voert het wel geweldig goed uit. Gezellige vibe, vriendelijke en efficiënte bediening, lekker eten en uitstekende wijnen. Meer moet dat niet zijn om van een restaurant een succes te maken. Tel daar nog eens het uitstekende gezelschap van onze vrienden bij en je hebt het recept voor een geslaagde avond.

Secreto N° 7

Uovo Affogato

oesters

 Ceviche

Fragole

Tiramishare

Het kwam trouwens goed uit dat we per toeval twee dagen na mekaar dit établissement aandeden, want vrijdag was ik onze battery pack op het terras vergeten. Gelukkig had de ober die onze tafel afruimde hem terug gevonden en kregen we bij navraag hem meteen in de handen gestopt. Sympathiek!

Onverwachte ontmoetingen

Zijn vaak de beste!

Gisterenavond hadden mijn vriend en ik niets gepland (ik probeer vrijdagavonden tegenwoordig vrij te houden om me te kunnen voorbereiden op de Koreaanse les zaterdagochtend). Omdat ik echter gelezen had dat er in het kader van Leuven by Night allerlei foodtrucks en eetstandjes in de Bondgenotenlaan zouden staan, had ik mijn Koreaans huiswerk (wij moeten tegenwoordig al heelder opstellen schrijven) al op donderdagavond gemaakt, zodat de vrijdagavond lekker leeg was.

We namen voor de zekerheid ook het fototoestel mee, want wie weet, stootten we op een fotogenieke scène voor ons kerstkaartje. Natuurlijk was de eerste foodtruck waaraan we halt hielden de Koreaanse voor een lekkere portie tteokbokki (떡볶이). Alleen jammer dat dit een vrij zwaar gerecht is, waardoor er van bij het begin al niet meer veel ruimte overbleef voor bijkomende gerechtjes. Al kon ik het niet laten om wat mee te pikken van de heerlijke everzwijnstoverij met chocolade die mijn vriend besteld had bij het kraampje Convento Food.

Tteokbokki

Ik maakte van het latere sluitingsuur van de winkels gebruik om nog een jurk te passen in één van de chiquere kledingwinkels aan de Bondgenotenlaan. Het model was prachtig, maar de kleur was niet helemaal mijn ding en in de andere kleur hadden ze mijn maat helaas niet meer. Jammer. We stapten met lege handen naar buiten, al had het gratis glaasje champagne wel gesmaakt.

Net toen we aan het overwegen waren om een tweede glaasje champagne te gaan drinken aan de bar van het ongespecificeerde goede doel, liepen we een bevriend koppel tegen het lijf. Ze hadden de kinderen thuis gelaten onder toezicht van de babysit en kwamen net als wij van de kerstsfeer in Leuven proeven. We bestelden meteen vier glaasjes champagne om deze toevallige ontmoeting te vieren en beslisten de rest van de avond met elkaar door te brengen.

We genoten met ons viertjes van de ietwat kitscherige verlichting van het stadhuis, gingen even kijken naar de start-ups in de zijvleugel van het stadhuis en belandden bij Jeroen Meus om (eindelijk) eens zo’n ‘haute dog’ te proberen. Ik moet eerlijk bekennen dat het broodje met worst mij beter beviel dan verwacht, al zal ik nooit een echte fan van het concept worden. Daarvoor eet ik gewoon niet graag genoeg worst.

Würst

We sloten onze avond af op het verwarmde terras van de Baracca (niet ecologisch, wel gezellig) met een lekkere cocktail. Mijn moscow mule was de perfecte afsluiter van een zeer fijne avond.

Moscow Mule

La cena alla Trattoria Etna

Na een half dagje recupereren van het Meest Vermoeiende Weekend Aller Tijden, voelden mijn vriend en ik ons fit genoeg om naar onze Leuvense dinner date met vrienden uit Meldert te wandelen. De afspraak was gemaakt toen we in Londen zaten en door een gelukkige samenloop van omstandigheden (geen Spaanse les wegens herfstvakantie en het feit dat we al op voorhand een dagje après-weekend recuperatie voorzien hadden) stond er woensdagavond nog geen afspraak in onze agenda.

Onze vrienden hadden een tafel voor zes gereserveerd bij Etna Trattoria en zoals we dat gewoon zijn, was het eten aldaar weer meer dan uitstekend. Het contrast tussen de brave kinderen van onze vrienden die mooi hun bord leeg aten en zeer beleefd conversatie voerden als ze niet op hun iPad zaten te spelen en de wilde, losgeslagen, moeilijke eters die de nichtjes van mijn vriend zijn, kon amper groter zijn. De eerlijkheid gebiedt me wel te zeggen dat de kinderen waarmee we dineerden in Etna Trattoria een paar jaar ouder waren. Er is dus nog hoop! 😉

IMG_2076

IMG_2080

Een gezellige familieavond

Vandaag hadden we de ouders van mijn vriend te gast in ons appartementje. Altijd een uitstekende gelegenheid om het kuisgerief nog eens boven te halen. Niet bepaald mijn favoriete bezigheid, maar daarmee vertel ik jullie niets nieuws. ‘t Is alleszins lang geleden dat onze woonst er zo proper heeft uitgezien. 😉

Een uitstekende gelegenheid om nog eens uit te pakken met de kookkunsten van onze favoriete hofleverancier Convento Food. Ik kan echt met de hand op het hard zeggen dat de bereidingen van Laura ons nog nooit teleurgesteld hebben. Het was zelfs zo lekker dat ik helemaal vergeten ben foto’s te maken van de carpaccio van rode biet, de overheerlijke pastinaaksoep met peer en de uitstekende schelvisfilet met heerlijke verse groentjes. Om duimen en vingers bij af te likken.

Gelukkig dacht ik er bijtijds aan een foto te maken van de heerlijke chocoladetaart van Zuut. Zo’n pareltje verdient het vastgelegd te worden voor het nageslacht, nietwaar?

IMG_1644[1]

Met mijn petekindje naar Leuven kermis

Het leek een goed idee, maar ik zou liegen als ik hier zou schrijven dat ons uitstapje een succes was. Mijn drieëneenhalfjarige petekindje kon nog net overtuigd worden om eendjes te vissen, maar hij was met geen stokken op de paardenmolen te krijgen. ‘t Is geen held, ik zei het al. Het vanilleijsje van Decadenza viel gelukkig wel in de smaak, maar verder was het, ondanks de bij het eendjes vissen gewonnen tractor, behoorlijk moeilijk om hem tevreden te houden.

Het enige moment dat hij niet gezaagd heeft, was toen hij, terwijl wij op ons eten wachtten, speelde dat hij een taart gebakken had in het houten huisje van de speeltuin bij Brasserie 500. Trouwens erg verbaasd om zongedroogde tomaten terug te vinden in mijn Asian Style mosselen. Niet bepaald een geweldige combinatie, wat mij betreft.

IMG_1223[1]

 

‘t Ziet er alleszins niet naar uit dat ik binnenkort samen met mijn petekindje de pretparken zal afschuimen om de wildste attracties uit te proberen.