fotografie

Vakantiefoto’s

Vandaag moest ik een collega uit de nood helpen. Ze was net terug van een reis van vijf weken door Australië en was zo enthousiast over het land dat ze wanhopig graag terug wilde. Nu is er één klein probleempje met reizen naar Australië: de vliegtuigtickets zijn nogal prijzig. Gelukkig had ze een alternatief gevonden om snel terug te gaan: ze was vast van plan om de fotowedstrijd van haar reisbureau te winnen. Hoofdprijs: een ticket naar Australië. Dus kwam ze mij als “fotografiespecialist” (let op de aanhalingstekens) om raad vragen. Ze wilde haar allerbeste foto indienen. Nu had ik haar eerst wat weggewuifd door te zeggen dat de beoordeling van een foto heel persoonlijk is. Wat de ene geweldig vindt, vindt de andere maar niks.

Maar enkele uren later stond ze aan mijn bureau met een paar afdrukken van haar foto’s. De afdrukken op gewoon papier zagen er op het eerste zicht behoorlijk slecht uit, maar ik wilde de schuld nog wel op de printers van het werk steken, die niet gemaakt zijn om kwalitatieve foto’s af te drukken. Maar de digitale exemplaren waren niet veel beter. Sommige foto’s waren zo erg digitaal ingezoomd dat ik de pixels bijna kon tellen, de horizon had op menig foto een glaasje te veel op en het fototoestel waarmee de foto’s genomen waren, was duidelijk van niet al te beste kwaliteit. Maar ik kon het niet over mijn hart krijgen om haar hoop de grond in te boren. Dus koos ik de meest aanvaardbare foto van de reeks. En hoop ik maar dat er niet te veel inzendingen zijn…

Laatste fotografiecursus

Dit weekend heb ik mijn eindwerk fotografie afgegeven. Het sluitstuk van de derde module digitale fotografie aan het CVO. Ik was niet helemaal tevreden met het geleverde werk. Vooral het resultaat van de scène-opdracht viel tegen. Tijdens het fotograferen had ik al gezien dat de resultaten er op het computerscherm onscherp uitzagen, maar de leraar stelde me gerust door herhaaldelijk het toestel opnieuw te focussen op de modellen. En tja, dat scherm van die laptop was natuurlijk van niet al te beste kwaliteit en de RAW-versies zouden wel beter uitvallen. Maar de uiteindelijke resultaten gaven me gelijk. Alle foto’s vertoonden een duidelijke frontfocus afwijking. En dan te bedenken dat we met de duurste camera (van een cursist die elke week wel een nieuw snufje koopt) en één van de betere lenzen gefotografeerd hadden. Doodzonde van al die moeite. Ik heb de boel nog wat proberen rechttrekken in post-productie door het wat op te scherpen, maar tevergeefs.

Nadat we onze eindopdracht hadden afgegeven, wilde ik me opnieuw inschrijven voor dezelfde cursus. Na drie algemene modules moet je een specialisatie kiezen aan het CVO, maar die cursussen lopen over een heel jaar en ik wilde graag de laatste algemene module opnieuw doen om nog wat meer ervaring met die studiolampen op te doen. Spijtig genoeg was de cursus op zaterdagvoormiddag, het enige moment dat nog fysiek mogelijk is voor mij, helemaal volzet. Ik kon me nog wel op een reservelijst zetten, maar ik vond dat unfair ten opzichte van cursisten die module nummer twee gevolgd hadden en wiens plaats ik zo zou inpikken. Per slot van rekening had ik het al eens allemaal gevolgd.

Dus is het wachten tot september om dan hopelijk met de cursus landschapsfotografie te kunnen starten. Nu nog iets bedenken om die onverwacht vrijgekomen zaterdagvoormiddagen op te vullen!

Fotoshoot op locatie

Eén van de opdrachten in de fotografiecursus van dit jaar, was het maken van een geënsceneerde foto op locatie. Na heel wat brainstormen stond het concept vast: we zouden een foto maken van een chique dame in een atypische omgeving. We trommelden wat inline hockey spelers van de Leuvense Chiefs op als modellen. En de chiefs waren bovendien zo vriendelijk om ons toe te laten hun kleedkamer vol met studiolampen te zetten.

Eén van de vriendinnen van een medecursiste wilde graag het chique dametje spelen. En dat was een rol die haar op het lijf geschreven was; ze deed dat voortreffelijk. Al hielp het opgedroogde mannenzweet van de twee hockeyspelers waartussen ze geplaatst werd ongetwijfeld om haar er weinig op haar gemak te laten uitzien.

Uiteindelijk hadden we pas rond elf uur de belichting volledig op punt gesteld, waardoor er eigenlijk te weinig tijd overbleef om met de modellen te werken. Bovendien waren er in onze groep wat creatieve meningsverschillen tussen de jongeren en de ouderen. De twee oudere heren wilden maar wat graag van het originele plan afwijken om hun macho-fantasieën te kunnen uitleven.

Zo’n groepswerk is altijd een hele uitdaging, maar ik denk wel dat we tot een redelijk aanvaardbaar resultaat gekomen zijn.

Change of plans

Oorspronkelijk hadden we het idee opgevat om vrijdagavond in Brussel naar The Social Network te gaan. (In Leuven speelt die al lang niet meer.) Maar ik had nog zoveel werk en ik wilde niet aan het weekend beginnen zonder dat ik alles had afgewerkt. Dus werkte ik door tot ik met een gerust gemoed de deur achter mij kon dichttrekken op het werk en nam ik daarna de trein naar huis.

In de plaats van naar de film te gaan, brachten we dan maar een bezoekje aan de Foto Gamma openingsreceptie. We bleven er langer dan gepland, want we liepen er wat fotobloggers tegen het lijf, waaronder Eric O en Koen van Fotogeniek België. Altijd leuk om over fotografie te kunnen babbelen en ik hoop echt dat Koen zichzelf opvolgt in de categorie “fotografie” van de Clickx wedstrijd, al zal het niet makkelijk zijn om tegen Belgium Digital op te boksen.

En oja, de tentoongestelde foto’s waren ook de moeite.

Fotoshoot met roofvogels

Een tijd geleden zei de leerkracht fotografie dat we vandaag de mogelijkheid hadden om in de studio een fotoshoot met modellen te organiseren. Ik wist meteen wie ik zou vragen om model te staan: het tienerzusje van onze goede vriend H die momenteel in Chicago woont en haar vriendinnen. Ik had al hopen onscherpe foto’s van haar en haar vriendinnen op Facebook zien passeren en ik verwachtte dat ze wel enthousiast zou zijn om hieraan mee te doen. Ik bleek me niet vergist te hebben, ze hapte meteen toe. Gelukkig zagen de ouders het ook zitten, want het ging natuurlijk om minderjarige meisjes.

Tegelijkertijd had ik een kleine oproep gedaan voor extra modellen, in het geval dat. Groot was mijn verbazing toen de valkenier, die ik had leren kennen tijdens zijn optreden in het kasteel van Bouillon, aanbood om met wat roofvogels naar onze studio te komen. Het idee leek me geweldig: mooi uitgedoste meisjes met een roofvogel op hun hand, maar ik zag toch wat praktische bezwaren. Zouden die vogels dat geflits wel leuk vinden? Zouden de meisjes dat wel willen? Maar al mijn bezwaren werden snel van tafel geveegd en de afspraak werd geconcretiseerd.

En vandaag was het zover. Ik was behoorlijk zenuwachtig, want alhoewel de valkenier mij verzekerd had dat de vogels het helemaal zagen zitten, kon ik me toch enkele rampscenario’s voor de geest halen. En wat als hij daar nu stond met zijn vogels en de modellen het plots lieten afweten. Stress!

Maar kijk, rond half tien stonden alle lampen en softboxen opgesteld en kwamen de giechelende modellen met hun chaperone aan, net vijf minuten na de valkenier met zijn roofvogels. De valkenier had een valk, een buizerd, een kerkuil en een oehoe meegebracht. En de modellen zagen er piekfijn uit. Ik slaakte een grote zucht van verlichting. De kans dat er nu nog iets zou mislopen, was klein.

En dus gingen we aan de slag. Alles ging geweldig goed. We experimenteerden met belichting en de modellen namen poses aan alsof ze nooit iets anders gedaan hadden. De vogels voelden zich volledig op hun gemak en de flitsen leken hen niet te deren. Al vergde het soms wat geduld om hen in de lens te laten kijken. 😉 De vogelpoep werd vakkundig opgevangen door wat papier op de grond (naar het schijnt is roofvogelpoep nogal moeilijk uit vast tapijt te krijgen).

En voordat we het wisten, was de voormiddag voorbij. We bekeken samen de resultaten van de foto’s en zowel de valkenier als de tienermeisjes waren enthousiast over het resultaat. Ik zag de tienermeisjes stiekem al van een modellencarrière dromen en ik moet zeggen, ze hebben dat enorm goed gedaan!

Ik kan jullie helaas geen foto’s laten zien van de modellen, want daar heb ik geen toestemming voor, maar ik denk dat de vogelmodellen geen bezwaar hebben dat ik hun mooiste poses hier aan jullie toon.

Glas op wit

Onze eerste studio-opdracht dit jaar. Ik hou wel van studio-opdrachten, want door de grotere techniciteit van het werken met studiolampen, ben je verplicht om goed na te denken over de instellingen van je toestel en de plaatsing en intensiteit van de lichtbronnen. Jammer genoeg kan ik jullie geen resultaten laten zien van ons experiment van vandaag. Het was een groepswerk en we gebruikten het toestel (en geheugenkaartje) van een medestudent. Volgende week maken we een selectie uit de beste beelden en krijgen we de RAW-bestanden mee naar huis om er elk een eigen bewerking van te maken. Ik ben benieuwd.