Sinds mijn vriend en ik terug zijn uit Puglia probeer ik de goede gewoonte om elke dag minstens 10.000 stappen te wandelen, aan te houden. Dat betekent zeker op een drukke werkdag dat ik ‘s avonds laat nog een ommetje moet maken om mijn aantal stappen te halen. Zo ook vanavond. Ik was net aan mijn laatste blokje bezig alvorens terug te keren naar het appartement, toen ik twee mensen op het terras van Alfalfa naar mij zag wuiven. Onze vrienden van de wijncursus! Dus ja, zo eindigde ik mijn avond op een terras in goed gezelschap en ontdekte ik voor het eerst dat Alfalfa geen falafel bar meer is, maar een mooi tapasaanbod heeft. Moet ik zeker binnenkort eens uitproberen!
Wandelen in Bouillon – 27 augustus 2022
Na een redelijke nachtrust (superblij dat de schoonbroer van mijn vriend zich opofferde om samen met zijn jongste dochter in de twijfelaar te slapen, ik denk niet dat mijn vriend en ik een oog dicht gedaan zouden hebben in dat smalle bed) trokken we naar de beste bakker (althans volgens onze gastvrouw) van Bouillon, Philippe Legrand. Wij zijnde, de schoonbroer van mijn vriend, zijn middelste dochter en ikzelf. We kochten voldoende stokbrood, brood en koffiekoeken voor het ganse weekend. Iets te veel, want na al het stokbrood en bijna alle koffiekoeken verorberd te hebben, had niemand nog zin in een gewoon boterhammetje. Oh well, de rest is voor morgen.
Na het ontbijt trokken we onze wandelschoenen aan voor la promenade de la Passerelle du Moulin de l’Epine, een wandeling van acht kilometer die ons langs beide oevers van de Semois zou brengen. Het kostte wat overredingskracht om het middelste nichtje te overtuigen om mee te gaan, want “wandelen is saai”, maar eens ze de coole rotsen in de Semois zag en de steile boswanden, was het zaagmomentje gepasseerd. Het water in de Semois stond trouwens zo laag dat we zonder veel moeite van de ene naar de andere oever hadden kunnen waden. Wegens de lage waterstand gold er spijtig genoeg ook een kajakverbod.
Op het verste punt van de wandeling staken we de Semois over via la Passerelle du Moulin de l’Epine, een 55 meter lange hangbrug voor voetgangers, en keerden we terug langs de andere oever van de Semois. Een beetje verderop troffen we de Abbaye Notre-Dame de Clairefontaine, die we eerder al zagen liggen vanaf de andere oever. Spijtig genoeg opende het abdijwinkeltje pas om 14u.
Kick-off van het najaar
De vakantie ligt nu goed en wel achter ons. Vandaag kwam mijn laatste teamverantwoordelijke terug uit verlof en de intensiteit van het mailverkeer neemt weer dag na dag toe. Tijd dus om ons er weer met volle goesting in te smijten, want zoals het er nu naar uit ziet belooft dit een pittig najaar te worden. Reden temeer voor mijn teamverantwoordelijken en mezelf om met een gezamenlijk etentje in Taverne du Passage nog even terug te blikken op een mooie zomervakantie. Vanaf morgen drukken we de gaspedaal weer in!
Van Leuven naar Bouillon – 26 augustus 2022
Om de zomervakantie in schoonheid af te sluiten, hadden mijn vriend en ik een weekendje weg gepland met zijn zus, schoonbroer en hun drie blonde dochters. Ik moet toegeven dat ik na een glas wijn teveel de dag voordien niet echt in topvorm vertrok, maar de rit was lang genoeg om tegen het middaguur hersteld te zijn.
Mijn vriend en ik gingen ‘s ochtends zijn drie nichtjes afhalen bij zijn ouders in Herentals, want zijn schoonbroer moest nog tot in de namiddag werken en zou samen met de zus van mijn vriend zich pas ‘s avonds bij ons voegen. Aangezien mijn vriend en ik allebei vakantie hadden genomen wilden we het maximum uit de dag halen, zelfs al was er iet of wat kwakkelweer voorspeld voor deze vrijdag (tegenwoordig zijn we blij als er eens een paar druppels regen uit de lucht vallen). De drie dames hadden er alvast zin in!
De rit van Herentals naar Bouillon verliep vlotjes. Dankzij elektronische hulpmiddelen geen gezeur en gezaag op onze achterbank en de Cambio verslond vlotjes de kilometers. We hielden een middagpauze in Bevekom en kwamen een beetje op goed geluk terecht in de gezellige en kwaliteitsvolle Brasserie Adele. Het was net warm genoeg om iets te eten op het terras achteraan. Al vond ik het toch wat op het randje. Aangenaam verrast door de kwaliteit van het eten trouwens: klassieke brasseriekeuken met een Aziatische toets. De zaak werd dan ook uitgebaat door een Belg en zijn Koreaanse echtgenote. Ik was ook enorm onder de indruk van de eetlust van de drie meisjes, die duidelijk hun puberjaren ingegaan zijn en groeien als kool. De borden werden volledig leeg gegeten en het middelste nichtje smikkelde zelfs een voorgerecht (de eerste maal dat ze garnaalkroketten at!) en een groot stuk zalm als hoofdgerecht op. Ze proefden zelfs alledrie van de olijfjes.
In Bouillon reden we meteen naar ons huisje om onze koffers en de etenswaren uit te laden. We werden welkom geheten door de vriendelijke eigenares die ons een rondleiding gaf door gans het huis. De indeling van het huis zelf was soms wat vreemd (een badkamer beneden vlakbij de inkomdeur, vervolgens een keuken en dan de deur naar de leefruimte. En ook de plaatsing van de twee andere douches in huis was een beetje vreemd. Je merkte dat er wat bricoleerwerk aan te pas gekomen was om dit huis om te toveren tot een vakantiewoning. De eigenares bewoonde trouwens de andere helft van de woning, maar had een aparte ingang, waardoor we elkaar niet hoefden te storen. De leefruimte van het huis was gedecoreerd met allerlei oude foto’s, beeldjes, poppen en dierenhuiden. Een bijzonder verblijfplaats, alleszins.
Te gast in Wijgmaal
Gisteren waren we te gast bij onze vrienden in Wijgmaal. Omdat het zo’n prachtige zomeravond was, fietsten mijn vriend en ik met de bluebike naar hun huis met de prachtige tuin. Hoewel ik erg geniet van de warme temperaturen van de voorbije weken, kan ik niet anders dan me zorgen maken over de extreme droogte. Dus ja, voor mij mag het gerust regenen (maar dan liefst ‘s nachts of onderweg als ik in een Cambio wagen of in de trein zit).
Onze gastheer en gastvrouw hadden naar goede gewoonte weer hun uiterste best gedaan om ons te verwennen. En dat terwijl ik benadrukt had dat ze echt niet te veel moeite moesten doen. Maar ja, onze vriendin kan het niet laten, he. Na een zeer uitgebreid aperitief waarbij we heel veel vakantieverhalen uitwisselden, genoten we van een heerlijk voorgerecht en hoofdgerecht uit de kookboeken van Pascale Naessens: zalig lekkere mosseltjes, gevolgd door een zacht stukje zalm met broccoli, tomaatjes en olijfjes. Onze vriendin vond de broccoli niet zacht genoeg (ze had de groene asperges in het recept door broccoli moeten vervangen, omdat ze geen asperges vond in de winkel), maar ik vond hem heel lekker. Broccoli mag van mijn gerust knapperig zijn.
Natuurlijk bleven we te lang plakken en dronken we een glas of twee te veel. Wat ik mij deze ochtend bij het opstaan stevig beklaagde. Niet echt de ideale start voor een weekendje Bouillon met de zus, schoonbroer en drie nichtjes van mijn vriend… But i’ll power through!
Third time’s a charm
Business lunch bij Comptoir des Galeries
Ik hoef er geen tekeningetje bij te maken welke business lunch deze week het meest bij mij in de smaak viel zeker?
Kortom, voor wie het nog niet door had: Comptoir des Galeries is erin geslaagd een lunch samen te stellen met al mijn favoriete gerechten.
Nog eentje om het af te leren
Business lunch bij Le Corbeau
Mja, een zogezegd volkse brasserie waar drie garnaalkroketten met amper garnituur 21 euro kosten, echt onder de indruk was ik niet. Maar volgens mijn collega is Le Corbeau een legendarische plek die je echt een keer moet bezocht hebben. Dus bij deze kan ik dat bezoek alvast van mijn bucket list schrappen en volgende keer ergens anders gaan eten. 😉 Gelukkig was het gezelschap voortreffelijk.