Avondlijke ontdekkingen

Onze traditionele avondwandeling bracht ons vandaag helemaal naar het andere uiteinde van de Leuvense ring, op een plek waar ik zelden tot nooit kom. We klommen langs de Wijnpersstraat naar omhoog en genoten van het het prachtig uitzicht op avondlijk Leuven vanuit het Noormannenpark. Van daaruit liepen we verder langs de ring en ontdekten in een verstopt stukje groen de Be(e)friendly tuin. We daalden af langs het Van Waeyenberghpark en keerden via het Sint-Jacobsplein en de Brusselsestraat terug naar ons appartement.

Als die coronacrisis nog lang blijft duren zal ik elke straat van Leuven ontdekt hebben.

De ijzeren rivier van Leuven

Naast onze dagelijkse avondwandeling proberen mijn vriend en ik ook ‘s middags even buiten te komen. Kwestie van een half uurtje los te komen van ons computerscherm. Eén van onze favoriete plekken voor een korte wandeling is Park Belle-Vue, het jongste park van Leuven. Ik kan erg genieten van de prachtige uitzichten op de spoorweg en de nieuwe gebouwen die de laatste jaren langs de oever van deze ijzeren rivier verrezen zijn. Bijkomend pluspunt is dat dit park zich slechts op een boogscheut van ons appartementje bevindt. Al is het wel jammer dat de mooie nieuwe speeltuigen er momenteel ongebruikt bij liggen.

Lang leve de moderne technologie

Want hoe zouden we ander met elkaar communiceren in deze barre tijden (just kidding, of course, ik ben mij er terdege van bewust dat mijn vriend en ik niet veel hebben om over te klagen)? Dankzij Zoom, Facetime, Whatsapp en Microsoft Teams is het mogelijk om via een scherm met elkaar te communiceren en hoewel ik het ermee eens ben dat er niets boven ‘the real thing’ gaat, het doet echt deugd een beetje het gevoel te hebben dat je er een sociaal leven op nahoudt.

Deze avond spraken we af met onze vrienden uit Herent en hun twee getalenteerde dochters. Door het coronavirus konden de twee jongedames hun favoriete hobby, acrogym, helaas niet meer beoefenen, maar dat hield hen alleszins niet tegen om thuis de gekste capriolen uit te halen. Huiswerk maken stond duidelijk niet al te hoog op hun lijstje. De dames hebben genoeg brains om zich aan een snel tempo door de opgelegde oefeningen te werken.

Onze vrienden stelden het ook goed. Allebei hard aan het werk van thuis uit. En hoewel ze familieleden hadden die getroffen waren door het virus, was niemand van hun naasten zo ziek dat een ziekenhuisopname zich opdrong. Opgelucht om dat te horen.

Toch fantastisch dat de moderne technologie ons de mogelijkheid biedt om sociale contacten in stand te houden. En superblij dat (voorlopig) niemand die ik ken ernstig getroffen is door het virus. Laten we hopen dat dat zo blijft.

Een mooi stukje levenswijsheid

Kwam deze ochtend zomaar binnen waaien in mijn inbox. En alhoewel ik niet in een god geloof, vond ik dit te mooi om niet met jullie te delen. Iets om te koesteren in deze moeilijke tijden.

Wees kalm te midden van het lawaai en de haast en bedenk welk een vrede er in stilte kan heersen. Sta op goede voet met andere mensen zonder jezelf geweld aan te doen, zeg je waarheid rustig en duidelijk en luister naar anderen: ook zij vertellen hun verhaal.

Mijd luidruchtige en agressieve mensen; ze belasten de geest. Wanneer je je met anderen vergelijkt zou je ijdel en verbitterd kunnen worden want er zullen altijd grotere en kleinere mensen zijn dan jezelf.

Geniet zowel van wat je bereikt als van je plannen. Blijf belangstelling houden voor je eigen werk, hoe nederig dat ook moge zijn; het is een werkelijk bezit in het veranderlijke fortuin van de tijd.

Betracht voorzichtigheid bij het zaken doen, want de wereld is vol bedrog. Maar laat dit je niet verblinden voor de bestaande deugd; veel mensen streven hoge idealen na en overal is het leven vol heldenmoed. Wees jezelf. Veins vooral geen genegenheid. Maar wees evenmin cynisch over de liefde, want bij alle dorheid is zij eeuwig als het gras.

Volg de loop der jaren met gratie; verlang niet naar een tijd die achter je ligt. Kweek geestkracht om bij onverwachte tegenslag beschermd te zijn, maar verdriet jezelf niet met spookbeelden. Vele angsten worden uit vermoeidheid en eenzaamheid geboren. Leg jezelf een gezonde discipline op, maar wees daarbij lief voor jezelf. Je bent een kind van het heelal, niet minder dan de bomen en de sterren, je hebt het recht hier te zijn en al is het je al of niet duidelijk, toch ontvouwt het heelal zoals het zich ontvouwt en zo is het goed.

Heb daarom vrede met God, hoe je ook denkt dat hij moge zijn, houdt vrede met je ziel in de lawaaierige verwarring van het leven. Met al zijn klatergoud, somberheid en vervlogen dromen, is dit toch nog steeds een prachtige wereld. Wees voorzichtig. Streef naar geluk.

‘Desiderata’ is een gedicht in proza uit 1927 van de Amerikaanse schrijver Max Ehrmann (1872–1945).

Yet another walk

Want wat doet een mens anders op een vrije zondag in coronatijden? Ditmaal trokken we naar wat minder gekende plekken in Leuven, zoals het goed verborgen Janseniuspark.

We legden hier en daar wat corona gerelateerde beelden vast. Kwestie van later te kunnen terug kijken op deze toch wel unieke periode, waarvan ik van harte hoop deze maar één keer in mijn leven te moeten meemaken.

En eindigden met de fantastische street art bij Camilo Torres (yep, alweer een studentenresidentie, paste perfect in het thema van dit weekend)

Menselijk contact is de max

Zaterdag stuurde de schoonbroer van mijn vriend ons een berichtje dat hij dit weekend in Leuven moest zijn voor zijn werk. Aangezien de skivakantie van de zus en schoonbroer van mijn vriend door het coronavirus in het water was gevallen en daarmee ook de gelegenheid om af te spreken in Genève, konden we het niet laten om af te spreken voor een babbel. Uiteraard met inachtneming van alle social distancing regels! Wij zijn verantwoordelijke mensen! En zelfs al zaten we op twee meter van mekaar, het deed deugd om gewoon face to face met iemand te praten en niet via een scherm (niet dat ik niet blij ben met de mogelijkheden die de moderne technologie ons biedt, integendeel!).

Het is echt bizar hoe snel een mens persoonlijk contact mist en ik prijs me oprecht gelukkig dat mijn vriend zich door een gelukkige samenloop van omstandigheden in België bevindt en niet in Zwitserland. Ik denk dat ik voorwaar gek zou worden, moest ik godganse dagen alleen achter mijn computerscherm op mijn appartement moest zitten.

De mens is nu eenmaal een sociaal dier en ik mis alle fijne momenten met vrienden en collega’s ontzettend hard. En het allermoeilijkste is dat we op dit moment onmogelijk een einddatum op de ganse situatie kunnen plakken. Mij maak je niet wijs dat het gewone leven zal hervatten na de paasvakantie.

Digitaal aperitief en DIY home cooking!

Zaterdagavond hadden we normaal een etentje gepland met vrienden bij Fragma. Helaas, door omstandigheden jullie allemaal welbekend viel dit etentje in het water. Maar dat hield ons niet tegen om samen (digitaal) te aperitieven met een heerlijk glaasje wijn van Convento Wines. Mijn vriend en ik hadden speciaal voor de gelegenheid aperitiefhapjes ingeslagen en we hadden zelfs grootse plannen om samen te koken (vrienden en vijanden van yab slaken collectief een kreet van ongeloof: gaan Deliveroo en Takeaway.com hun beste klant verliezen?)…

En neen, een digitale aperitief is niet hetzelfde als The Real Thing, maar het deed deugd om onze vrienden te zien en bij te praten over de toch wel surreële toestand. Gelukkig waren onze vrienden en hun familie tot nu toe gespaard gebleven van het coronavirus. Duimen dat dit zo blijft. We waren natuurlijk erg benieuwd om te horen hoe et thuiswerken met twee actieve jongens vlotte, maar daar waren ze verbazingwekkend positief over. Ze hebben natuurlijk een mooie tuin die met dit prachtige weer uitnodigt tot ravotten en de jongens zijn ook wel erg flink voor hun leeftijd.

Na het aperitief dat iet of wat was uitgelopen (veel om over bij te praten, natuurlijk), begonnen mijn vriend en ik wat later dan gepland aan de voorbereidingen voor het avondmaal. Gelukkig was het recept (een zeevruchtencurry) heel gemakkelijk. Van het type: smijt alle ingrediënten in een wok en wacht even tot alles klaar is. We vonden wel niet alle ingrediënten in de winkel, dus wisselden we de inktvisringen noodgedwongen in voor Sint-Jacobsvruchten. Maar eerlijk, volgens mij kwam dit het recept alleen maar ten goede. De ananas lieten we ook vallen. In de plaats daarvan voegden we sojascheuten, broccoli en maïs toe. Enfin ja, eigenlijk deden we zomaar wat. Maar: het resultaat mocht er zijn. En de portie was meer dan groot genoeg om ons de komende twee dagen van eten te voorzien.

Een wandeling terug in de tijd

Het prachtige lenteweer vandaag nodigde ons uit om een flinke wandeling te maken. Ditmaal wandelden we richting Heverlee, waar mijn vriend en ik onze studententijd doorbrachten en dus ook de plek waar we elkaar voor het eerst ontmoetten. En ja, ik word nog steeds nostalgisch als ik terugdenk aan mijn studententijd. Zoveel fantastische momenten beleefd en straffe verhalen om mee uit te pakken. Ach, to be young and free again!

Ondanks het mooie weer werden we tijdens onze wandeling meermaals herinnerd aan de ernst van de huidige toestand. We passeerden verschillende rusthuizen, waar we bewoners naar hun familie zagen wuiven doorheen het glas, terwijl ze tegelijkertijd met elkaar telefoneerden. Mijn hart kromp ineen toen ik aan mijn eigen moeder dacht, alleen in haar kamer, zonder het dagelijkse bezoek van mijn vader. Totaal niet begrijpend waarom haar leven er opeens zo anders uit ziet. Maar goed, ik weet natuurlijk dat deze maatregelen er zijn voor het welzijn van de rusthuisbewoners. Niemand wil dat het virus een slachtpartij aanricht onder de zwaksten in onze samenleving.

We wandelden langs de Kardinaal Mercierlaan, ontdekten de Sint-Lambertuskapel en genoten van het mooie park rond het Arenbergkasteel. Ondanks dat de richtlijnen het verbieden, zagen we verschillende mensen relaxen in het gras of op een bankje. Wij stopten enkel om wat foto’s te nemen en te mijmeren over the good old days.

We wandelden zelfs helemaal tot aan het Rekencentrum, waar mijn vriend vele nachten gekluisterd aan de pc’s van de pc-klassen heeft doorgebracht. In het prille begin van KotNet, toen nog niet elk studentenkot uitgerust was met internet en gsm’s nog een toekomstdroom leken.

We liepen langs ‘s werelds grootste bananencollectie verder naar Egenhovenbos, een stukje Leuvens groen waar ik nog nooit eerder geweest was, helemaal tot aan restaurant Arenberg, om vervolgens rechtsomkeert te maken. Via de Arenbergcampus wandelen we naar Studentenwijk Arenberg waar we allebei op kot gezeten hebben. Om onze nostalgische trip naar het verleden af te ronden, wierpen we nog snel een blik op Thomas Morus en Johannes XXIII, waar we onze respectieve studentencarrières begonnen. Tijdens onze wandeling kwamen we een paar mensen tegen die ons vriendelijk groetten, maar die ik niet meteen kon plaatsen. De marathonloper die ons in de tegenovergestelde richting passeerde, riep nochtans vrolijk mijn naam. Oeps.

Vervolgens staken we de ring weer over naar het centrum van Leuven, om te struikelen over de Neuhaus in de Bondgenotenlaan die tot onze grote verbazing nog open was. Natuurlijk konden we de lokroep van de chocolade niet weerstaan. En kijk eens wie vlak voor ons in de winkel stond: onze voormalige juffrouw Spaans! Wat een toeval! Aangezien er maar één klant tegelijkertijd in de winkel binnen mocht, wachtte ik mooi tot ze buiten was en terwijl mijn vriend een babbeltje deed, kocht ik wat paaseitjes en een paashaas. Want chocolade helpt altijd! Ik vervoegde mijn vriend en we babbelden nog even met onze juffrouw. Heel fijn om een normaal gesprek te kunnen hebben, al was het op een afstand van anderhalve meter.

Erg genoten van deze prachtige zonnige namiddag.

Sterrenrestaurant @Home

Als mijn vriend en ik niet meer op restaurant kunnen gaan, dan brengen we het sterrenrestaurant gewoon naar ons appartementje! Met dank aan restaurant Arenberg dat een zeer betaalbare afhaalmenu aanbiedt. En nog een dikkere dankjewel aan mijn vriend die helemaal tot ginder is gefietst om de afhaalmaaltijd in kwestie ook effectief af te halen. Al een geluk dat het de laatste dagen schitterend weer is.

In eerste instantie had ik een beetje schrik dat de bereiding heel gecompliceerd zou zijn, maar dat bleek helemaal niet het geval. Integendeel zelfs, de enige skill die nodig was om deze smakelijke maaltijd te bereiden, was de oven instellen op de juiste temperatuur en de timer op het juiste aantal minuten. Super Easy, Barely An Inconvenience!

Tijdens het koken genoten we van een lekker glaasje cava (met dank aan Kato) om vervolgens, terwijl de zon spectaculair onderging, over te stappen op een heerlijke Roemeense wijn van Convento wines. We maakten het gezellig met lichtjes en kaarsjes, een mooi gedekte tafel versierd met mijn fantastisch bloeiende orchideeën en we haalden zelfs onze vierkanten glazen borden boven die we amper gebruiken omdat ze niet in de afwasmachine passen.

Als voorgerechtje genoten we van asperges met gemarineerde zalm en een kruidenvinaigrette:

Het hoofdgerecht was gebakken kabeljauw met gekonfijte prei, gratin van vergeten groenten en mosterdsaus, prachtig geschikt door mezelf:

En als dessertje een creatie van gepocheerde peer en melkchocolade en kalamansi en roomijs van gezouten karamel, vergezeld van een muscat dessertwijntje:

Als afsluiter keken we nog een filmpje op Netflix. Perfecte avond!

Steun je lokale handelaar!

In deze tijden hebben kleine zelfstandigen het uiteraard bijzonder moeilijk. Gelukkig zijn er initiatieven zoals steunmee.be waarmee je je lokale handelaar een duwtje in de rug kan geven. Want als deze coronacrisis achter de rug is, wil je ongetwijfeld iets gaan drinken in die leuke wijnbar, een mooi juweel of kledingstuk kopen of samen met vrienden toasten op de toekomst. Zelf heb ik vandaag mijn steentje bijgedragen door wat flessen wijn in te slaan bij Convento wines. Een doos van zes flessen witte wijn past perfect in mijn rolkoffertje, zo blijkt. En te oordelen aan het aantal bestellingen dat klaar stond in de winkel, zijn er nog mensen die nood hebben aan wat alcoholische afleiding om deze dagen door te komen… Het deed alvast deugd om een praatje te slaan met de uitbater, zelfs al bevond er zich een plastieken afscheiding tussen ons beiden. De wijn zal ons zeker smaken!

Meevaller van de dag: op de terugweg kwam ik een vriendin tegen die op de Vismarkt woont. We hielden mooi twee meter afstand, maar we namen wel even de tijd om bij te babbelen op de zonnige Vismarkt. Blij om horen dat het haar vriend en haar ook goed gaat. Ze kunnen allebei van thuis uit werken, al is het werk zelf wel naar een lager pitje terug geschroefd. Misschien één dezer eens een virtuele aperitief organiseren, nu onze wijnvoorraad opnieuw is aangevuld.

Yet Another Blog

Life on my side