We kunnen er weer tegen voor een jaartje (of twee, want blijkbaar zijn we vorig jaar helemaal vergeten om op controle te gaan).
Een dagje VRT
De laatste werkdag van oktober werd er niet veel gewerkt. In plaats van typend achter een pc, brachten we onze jaarlijkse afdelingsdag door in de wandelgangen van de VRT. Wij kregen een uitgebreide rondleiding op de nieuwsredactie, mochten een blik werpen op de gloednieuwe studio’s van MNM, bezochten de tv-sets van verschillende tv-programma’s waar ik nog nooit van gehoord had (geen tv op ons appartement) en deden ons best om niet te verdwalen in de kelders, waar het bijzonder uitgebreide VRT-archief ligt te rusten. Ik heb extra goed rondgekeken, want over een paar jaar zal dit stukje Belgisch erfgoed tegen de vlakte gaan en vervangen worden door een gloednieuw gebouw. Dan zal de tijd dat de RTBF en de VRT broederlijk één gebouw delen definitief tot het verleden behoren.
Na de rondleiding mochten we ons in de watten laten leggen door de chefkok van de VRT. Een zeer getalenteerd man. Ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat de lunch op zo’n culinair hoogstandje zou uitdraaien. Niemand trouwens, want het was oorspronkelijk de bedoeling om na een snelle lunch de namiddag ondergronds door te brengen in de Coudenberg. Het etentje liep echter nogal uit en het leek zonde al dit lekkers snel snel binnen te steken. De gids die aan de Coudenberg op onze groep stond te wachten dan maar afgebeld en zorgeloos van een lange lunch genoten. En zeg nu zelf, als je deze foto’s ziet, kan je ons ongelijk geven?
Pelgrim of niet? – Judith Vanistendael
Cadeautje van mijn lieve tante die mij altijd met originele boeken weet te verrassen.
Ik kende Judith Vanistendael al van haar stripboek ‘De Maagd en de Neger’, maar dit is boekje is iets helemaal anders. Het bevat tekeningen en aquarellen die Judith maakte tijdens haar pelgrimstocht naar Santiago de Compostela. De tekeningen waren oorspronkelijk niet bedoeld om uitgegeven te worden en dat merk je aan de doorhalingen en het soms moeilijk leesbare handschrift.
Ik kan me voorstellen dat zo’n tocht een heel louterende ervaring kan zijn, maar ergens bleef ik op mijn honger zitten. Over het waarom van de pelgrimstocht vernemen we niet veel en de ervaringen onderweg zijn te fragmentarisch om een goed beeld van de trip te krijgen. Ik vermoed dat je meer aan dit boekje hebt als je zelf deze tocht hebt afgelegd.
The Martian
Omdat het geplande etentje met mijn broer en zijn vriendin wegens omstandigheden niet door kon gaan, besloten mijn vriend en ik de vrijgekomen zaterdagavond te benutten om nog eens naar de film te gaan. Was alweer erg lang geleden dat we nog eens in de Leuvense Kinepolis geraakt waren. Jammer, want ik ben echt wel een filmliefhebber, alleen slagen we er steeds minder in om tijd vrij te maken voor een avondje film.
The Martian bleek een aangename verrassing te zijn. Prachtige beelden, pakkend verhaal en schitterende vertolking van Matt Damon, die de film zowat in zijn eentje draagt. Ok, er spelen heel wat bekende sterren in de bijrollen mee, maar een film als The Martian staat of valt met de hoofdrolspeler. Ondanks het dramatische uitgangspunt (een astronaut die per ongeluk helemaal alleen achtergelaten wordt op Mars) valt er best wel wat te lachen in de film. Slimme humor, daar hou ik van.
Het enige aspect van de film dat me minder kon overtuigen was het feit dat het in 3D gefilmd was. Hier en daar zorgde de 3D voor bijzondere beelden, maar ook zonder deze techniek zou de film overeind blijven. Waar ik bij Gravity vond dat 3D echt een meerwaarde voor de film betekende, was dat hier veel minder het geval. Blijft het feit dat die stomme 3D-brilletjes het kijkcomfort geenszins ten goede komen. Die dingen zitten ook altijd vol met vlekken zodat je eerst tien minuten poetswerk hebt (gelukkig dienen daar de reclamefilmpjes voor) om het ding proper te krijgen.