Omdat ik tegenwoordig een cursus column schrijven volg, dacht ik, waarom de resultaten van de cursus niet met jullie delen? Het is zonde om ze op mijn harde schijf te laten verpieteren. Dus bij deze. Ter info: ik plaats de originele versie van de column, zonder deze aan te passen aan de commentaren van de lesgeefster.

Beneden op de scène staat een jongeman. Hij heeft een beeldje in zijn hand en dankt het publiek voor zijn tweede prijs van de avond. Het applaus stijgt op uit de tot de nok gevulde zaal. De interviewer vraagt hem naar zijn volgende project. Een jong talent spreekt, wat onzeker, de aandacht niet gewoon. De geldprijs zal hem een sleutel aanreiken om een potentieel schitterende toekomst te ontsluiten.

Hoewel ik meeklap met de massa, zie ik iemand anders op de scène staan: de kleinzoon van mijn favoriete leerkracht Frans in het middelbaar. Vele jaren scheiden me ondertussen van zijn lessen, maar kijk, de moderne technologie hernieuwde de banden met het verleden en zo weet ik dat die blinkende jongeman daar beneden de kleinzoon van mijn oud-leerkracht is.

Op de jonge winnaar neerkijkend, ben ik me opeens scherp bewust van gemaakte keuzes, ingeslagen paden, voorgoed verloren mogelijkheden. Ik moet een kloof van steeds meer jaren overbruggen om mij het meisje voor de geest te halen dat ijverig haar hand op stak in de Franse les, dat altijd het juiste antwoord wist en voor wie de wereld wijd open lag. Dromen over grootsheid bloeiden in het hoofd van een jong meisje. Want je kan alles worden wat je wil, als je er maar hard genoeg voor werkt.

De voorbije jaren brokkelde dit ongebreideld geloof in de toekomst gestaag af. Gemaakte keuzes hebben deuren geopend, maar veel meer andere gesloten. Hoe ouder ik word, hoe scherper het besef groeit dat mijn voorraad keuzes eindig is en steeds kleiner wordt. Naar de buitenwereld toe blijf ik volhouden dat alles mogelijk is, maar diep van binnen heeft de twijfel het pleit reeds gewonnen. Ik geloof niet meer dat ik alles kan worden wat ik wil.

Mijn favoriete leerkracht Frans zal straks ongetwijfeld zijn trots over de prestaties van zijn kleinzoon met de ganse wereld delen. En de jongeman, ja, zijn enthousiaste blik getuigt van een rotsvast geloof in de oneindigheid van zijn keuzemogelijkheden. En daarom benijd ik hem.

Omdat ik tegenwoordig een cursus column schrijven volg, dacht ik, waarom de resultaten van de cursus niet met jullie delen? Het is zonde om ze op mijn harde schijf te laten verpieteren. Dus bij deze. Ter info: ik plaats de originele versie van de column, zonder deze aan te passen aan de commentaren van de lesgeefster.

Een mooie zomerdag. Een blakende blauwe zon aan de hemel. Ik heb de hele voormiddag buiten gespeeld in het ploeterbadje. Mijn blote voeten zijn modderig. Ik snak naar wat verfrissing en loop naar binnen.

“Stop!” beveelt mijn moeder. “Ik ben net aan het poetsen. Veeg je voeten af aan deze handdoek.” Ik zucht: de dagelijkse poetsbeurt staat tussen mij en een glas gekoelde limonade. Gehoorzaam veeg ik mijn voeten schoon, erop lettend dat er geen korrel zand blijft zitten tussen mijn tenen.

Ik trek mijn huisslippers aan en blijf in de deuropening staan wachten.
“De vloer is nog nat. Blijf daar even staan tot ik klaar ben.” Zorgvuldig poetst mijn moeder de laatste hoek van de kamer. Ze wringt de dweil uit tot de laatste druppel water in de emmer is terecht gekomen, vouwt hem dubbel en hangt hem over de rand van de emmer. Ze neemt de trekker, verzamelt het overtollige water zonder ook maar één plekje over het hoofd te zien en neemt het water op met de alweer bijna droge dweil.

“Nog twee minuutjes wachten tot alles droog is, dan kan je naar de ijskast.”

Omdat ik tegenwoordig een cursus column schrijven volg, dacht ik, waarom de resultaten van de cursus niet met jullie delen? Het is zonde om ze op mijn harde schijf te laten verpieteren. Dus bij deze. Ter info: ik plaats de originele versie van de column, zonder deze aan te passen aan de commentaren van de lesgeefster.

Sinterklaas
Spanjestraat 1
0612 Hemel

Datum: 30 november 2013

Onderwerp: genderspecifiek speelgoed

Geachte heer Sinterklaas,

Met dit schrijven richt ik mij tot u namens mijn petekindje R. R, een vrolijke en energieke meid van drie jaar, heeft de kunst van het schrijven immers nog niet in de vingers. En ik betwijfel, eerlijk gezegd, of zij zich op haar prille leeftijd al voldoende van de problematiek bewust is om deze in enkele zinnen samen te vatten.

Hopelijk permitteert u mij dat ik meteen met de deur in huis val. Ik maak mij namelijk ernstig zorgen over het speelgoed dat u met gulle hand aan de meisjes van ons land bezorgt. Wellicht bent u er zich niet van bewust, u moet deze brief dan ook niet zien als een verwijt. Ik begrijp immers maar al te goed dat u zelf al een dagje ouder wordt en geboren bent in een tijd waarin de gelijkwaardigheid van man en vrouw nog bevochten moest worden.

Mijn bezorgdheid is dat veel van het speelgoed dat in de schoentjes van R en haar leeftijdgenootjes belandt, de klassieke rollenpatronen bevestigt, ja zelfs versterkt. Barbiepoppen, babypoppen, speelgoedkeukentjes, prinsessenjurken, verpleegstersetjes, mini-strijkijzers en -stofzuigers,… Ja, zelfs Lego heeft tegenwoordig aparte speeldozen voor meisjes, uitgevoerd in afschuwelijke pastelkleuren.

Beste Sint, ik begrijp dat u afhankelijk bent van wat de speelgoedproducenten u leveren, maar als grootste klant bent u de geknipte persoon om druk op hen uit te oefenen om hun aanbod bij te sturen. Ik vraag u daarom met aandrang tegen de stroom in te roeien en al eens een autobaan af te leveren bij een jonge meid. Of een doos met technisch speelgoed. Of een set gereedschappen, zodat meisjes al op jonge leeftijd leren een hamer ter hand te nemen.

Kleine meisje belanden tegenwoordig haast zonder erbij na te denken in een roze wereld. Eentje waar alles schattig, lief en mooi is. Natuurlijk is mijn petekindje schattig, maar ze is ook slim, stoer en vol nieuwsgierigheid om de wereld te ontdekken. Laat haar wereld niet beperkt zijn, maar grenzeloos. Zodat ze later niet automatisch in de traditionele vrouwenberoepen terecht komt, maar ingenieur, buschauffeur, loodgieter, informaticus of politieagent kan worden, als ze dit wil.

En weet u, als mijn brief voor dit jaar te laat komt en u uw voorraden speelgoed al ingeslagen heeft, er zijn ongetwijfeld ook jongens die graag met poppen spelen.

Met de meeste hoogachting,

yab