Een drama dat veel verder reikt dan het leed van de slachtoffers.
Sarah Palin: “America’s Enduring Strength” from Sarah Palin on Vimeo.
En kan er iemand mij nu eens uitleggen wat er zo afschuwelijk is aan het opleggen van een verplichte ziekteverzekering?
Zeven stuks. Vier voor mijn vriend en drie voor mezelf, waarvan helaas maar één stuk effectief in solden was en dan ging er nog maar twintig procent vanaf. De koopjesperiode en wij, het zal nooit wat worden.
Gisterenmiddag ging ik lunchen met een vriendin. Wat de aanleiding was, weet ik niet, maar opeens kwam het gesprek op huishoudelijk werk, strijken meer bepaald. Mijn vriendin vertrouwde me toe dat haar schoonzus al kloeg als ze één uur moest strijken, terwijl mijn vriendin elke week zeven uur aan de strijk stond. Zeven uur! Dat is even lang als een les Russisch en Japans samen. Mij een beetje ongemakkelijk voelend, zei ik haar dat ik gemiddeld zo’n zes keer per jaar tien minuten achter een strijkplank sta. Mijn vriend en ik mogen er dan wel een beetje verfromfraaid bij lopen, al de tijd die we uitsparen door niet te strijken, wordt aan fijnere dingen besteed. En er is nog nooit iemand dood gegaan van een paar kreukels, nietwaar?
Dit is het aperitief dat we op oudejaarsavond schonken: Green cava.
Ingrediënten voor 6 personen (ik heb alles verdubbeld):
Bereiding:
Onze collega die in het water van Sharm el-Sheikh lag te dobberen op hetzelfde moment dat een beetje verderop een Duitse toeriste door een haai werd aangevallen. Een straf verhaal dat nog wel enkele jaren zal meegaan.
De eerste echte werkdag van het jaar (dat schrans- en drinkfeestje van gisteren durf ik echt niet met het woord werkdag aanduiden) met tegenzin uit bed gerold. En het is er de rest van de dag niet op verbeterd. Moe, hoofdpijn en het gevoel totaal niet gerecupereerd te zijn tijdens dat weekje vakantie. Ben dan maar vroeger dan gewoonlijk naar huis gegaan. Kwestie van mezelf al niet direct te forceren, de eerste werkdag van het jaar. 😉
Oudjaar op ons appartement, nieuwjaar bij mijn familie, de dag na nieuwjaar bij de familie van mijn vriend en morgen receptie op het werk. Een beetje te veel van het goede, als je het mij vraagt.
Het was een succes. Ons bescheiden feestje onder vrienden. We waren met zes volwassenen en twee kinderen. Met veel liefde werden de verschillende gangen bereid. Al gebied de eerlijkheid me te zeggen dat mijn vriend en ik er ons dit jaar een beetje gemakkelijk vanaf gemaakt hadden met een kant en klare wildschotel van de traiteur. Hey, we waren de gastheer en gastvrouw, dan kan je je dat permitteren. Het wild was trouwens fabuleus en het is wel zo gemakkelijk als je jouw schotel gewoon in de oven kan schuiven.
De twee jongedames van twee en vier gedroegen zich als engeltjes en de oudste bleef zelfs mee op tot het nieuwe jaar aanbrak. We keken samen naar het vuurwerk boven Leuven en toostten op een geslaagd 2011. Waarna we ons geluk beproefden met een spelletje poker vergezeld van een paar glaasje wodka. (In mijn geval een paar glaasjes te veel, want echt fris heb ik me niet gevoeld, de eerste dag van het jaar achter het gourmetstel bij mijn familie.)