Een goed gevulde zaterdag

Het begon allemaal een goed half jaar geleden. Na een weekendje Libin werd op een terrasje het idee geopperd om een lan-party te organiseren op ons appartement. Zodoende zaten een goed half jaar later acht gamers in opperste concentratie achter hun laptops om mekaar zo efficiënt mogelijk af te knallen. Omdat gamen nooit echt mijn ding geweest is (al blijf ik een zwak hebben voor tetris), was het al snel duidelijk dat er een alternatieve activiteit voor niet-gamers zou georganiseerd worden. En dus gingen we met een groepje van acht niet-gamers bowlen en poolen. Na jaren niet meer gebowld te hebben, kostte het wat moeite om de bal de juiste lijn te laten volgen, maar door de deskundige uitleg van kameraad L vond ik op het einde de juiste techniek om er zelfs een paar strikes uit te persen (of misschien was het toch gewoon geluk). Poolen was wat minder lang geleden. Het begon redelijk vlotjes en ik potte behoorlijk wat ballen, maar helaas bleef dat niet duren. De competitie op de damestafel eindigde op een ex-aequo, omdat op het laatste niemand de zwarte bal gepot kreeg (zelfs niet in de verkeerde pocket). Na ettelijke pogingen smeten we dan maar de handdoek in de ring.

We eindigden de avond met negenen rond de bakplaat van de Samourai en al liep er daar het één en ander mis met de bediening, we hadden toch een geweldige avond.

En aan een hels tempo

Is deze, ik geef het toe, korte week alweer bijna voorbij gevlogen. Op het werk ervaar ik momenteel een stevige piek in de werkdruk. Een exponentieel aangroeiende mailbox, gecombineerd met superveel (nuttige) vergaderingen, heel weinig slaap en drie avondcursussen in de week is alles behalve ideaal. Stiekem kijk ik al een beetje uit naar de kerstvakantie, maar dat durf ik niet luidop zeggen. 😉

Milaan – deel twee

Zaterdag sliepen we lekker lang uit en namen we de tijd voor een uitgebreid ontbijt in ons hotel. Het ontbijt was dik in orde met broodjes, croissants, geroosterd brood, spek en eieren, geroosterde paprika’s en courgetten, gebakken aardappels, vers wortelsap, vers fruit, yoghurt en een heel assortiment taart en gebak. Het moet trouwens gezegd dat de Italianen in Milaan zóveel vriendelijker zijn dan die in Rome. Een wereld van verschil.

We hadden ons voorgenomen het wat rustiger aan te doen dit weekend. We konden allebei wel een beetje rust gebruiken én de belangrijkste reden van ons bezoek aan Milaan was immers de geboorte van de kleine Matteo. Ja, vriendin F en haar Italiaanse echtgenoot hebben er na hun huwelijk geen gras over laten groeien.

Eén van de bekendste attracties in Milaan, naast de Duomo, is het Cenacolo van Da Vinci. We hadden op voorhand geen kaarten gereserveerd voor het Cenacolo, dus wisten we dat de kans bijna onbestaande was om een glimp van deze beroemde muurschildering op te vangen. Toch brachten we een bezoekje aan het klooster, al was het maar om te kunnen zeggen dat we in de buurt van het Cenacolo geweest zijn. 😉

Daarna bezochten we het Castello Sforzesco met nog originele muurschilderingen van Leonardo. In het bijzonder indrukwekkende Castello zijn verschillende musea ondergebracht. De inkom bedroeg drie euro, dus we dachten, achja, waarom niet. Dat bleek een bijzonder goeie beslissing te zijn, want de volgende uren dwaalden we door vertrekken met prachtige beeldhouwwerken, schilderijen, grafmonumenten, gebruiksvoorwerpen, muziekinstrumenten en natuurlijk, schitterend beschilderde plafonds. We kregen er bijna een stijve nek van.

En zo was het voordat we er erg in hadden, tijd om de trein richting Gallarate te nemen, voor onze afspraak met de kleine Matteo en zijn ouders.

Het werd een gezellige, zij het soms beetje moeizame, avond. De taalbarrière was het grootste probleem. Mijn vriend en ik deden een beetje moeite om Italiaans te spreken, maar ons Italiaans is beperkt. We verstaan het wel goed, maar onze woordenschat is door lange verwaarlozing erg gekrompen. En de gastvrouw (die uiteraard blij was haar moedertaal nog eens te kunnen spreken) schakelde voortdurend over op het Nederlands, waardoor haar echtgenoot natuurlijk het gesprek helemaal niet kon volgen. En Engels was lastig, want dat beheerste de gastheer dan weer niet voldoende. Esperanto, er valt toch iets voor te zeggen.

De zondag deden we niet zoveel meer. We namen een kijkje in het prachtige Teatro alla Scala, het eerste theater met elektrische verlichting in de wereld en bezitter van één van de grootste podia van Italië. Daarna kuierden we via de Galleria Vittorio Emanuele II opnieuw naar de Duomo om de ondergrondse overblijfselen van oude graven en eerdere kerken te bekijken. We waren er helemaal alleen. Doodjammer, want de opgravingen waren erg de moeite.

Milaan!

  • We namen een Amerikaans meisje dat in Londen studeerde mee op sleeptouw naar het Stazione Centrale.
  • Bliezen het stof van ons ondertussen een beetje roestig geworden Italiaans.
  • Aten risotto, pasta en sushi(!).
  • Genoten van het uitzicht op het dak van de Duome.
  • Waren onder de indruk van de chique winkels met peperdure kledij en handtassen.
  • Deden maar liefst twee keer een terrasje (en dat in november!).
  • Genoten van het herfstzonnetje dat de ganse dag straalde.
  • Deden het rustig aan en waren daar blij om.
  • Geraakten al helemaal in kerststemming doordat overal de kerstversiering uithing.
  • Ontdekten dat de warme chocomelk in Milaan sterk verwant is aan die uit Polen. Wat Milaan beslist bonuspunten oplevert!

Tapas

Een avondje tapas eten in de 3 Tonghen in het gezelschap van mijn broer en zijn vriendin, het leek een schitterend idee. En dat was het ook: we kregen lekkere en gevarieerde tapas te eten; de Spaanse landwijn werd erg gul bijgeschonken; we waren blij dat we na de wandeling door de gietende regen warm binnen zaten en er werd al volop nagedacht over onze Japanreis.

Helaas we het iets té plezant, waardoor we maar rond één uur thuis waren en pas rond half twee in bed lagen. Met als gevolg een houten kop door te veel Spaanse landwijn en te weinig slaap toen we deze ochtend om iets na zes uit bed strompelden. Een suboptimaal begin van onze driedaagse in Milaan.

Voor mijn archief. Wat aten wij:

Tapas variados: Variatie van kleine tapas met o.a. lomo, manchego, aceitunas, carabineros, boauerones, calamares en gevulde pepers
**
Albondigas de cordero: Hartige lamsgehaktballetjes met sherry
Pa torrat: Geroosterd brood met tomaat, ansjovis, kappers en jamon
Gambas crujientes con salsa romeso: Krokante gambas met Catalaanse dip
**
Caracoles en salsa picante: Wijngaardslakjes licht pikant
Patatas all-i-oli: Gefrituurde patatjes met looksaus
Alitas de pollo a Ajengibre: Kip in gembersaus
**
Champinones rellenos con endibias: Met witloof en spek gevulde champignons
Callos con Garbanzos: Tripes met chorizo en kikkererwten
Patatas rellenas de atun: Met tonijn gevulde aardappel

Tapas variados: Variatie van kleine tapas met o.a. lomo, manchego, aceitunas, carabineros, boauerones, calamares en gevulde pepers
**
Albondigas de cordero: Hartige lamsgehaktballetjes met sherryPa torrat: Geroosterd brood met tomaat, ansjovis, kappers en jamonGambas crujientes con salsa romeso: Krokante gambas met Catalaanse dip
**
Caracoles en salsa picante: Wijngaardslakjes licht pikantPatatas all-i-oli: Gefrituurde patatjes met looksausAlitas de pollo a Ajengibre: Kip in gembersaus
**
Champinones rellenos con endibias: Met witloof en spek gevulde champignonsCallos con Garbanzos: Tripes met chorizo en kikkererwtenPatatas rellenas de atun: Met tonijn gevulde aardappel

Een bijzondere voormiddag

Buiten stormde het, terwijl binnen zachte vrouwenhanden die van overal schenen te komen mij geblinddoekt door een immens grote ruimte leidden. Ik gaf me over terwijl mijn richtinggevoel me volkomen in de steek liet en ik de vrouwenhanden volgde op een ontdekkingsreis in mezelf. Ik voelde haar zachte haren onder mijn handen en de ijskoude wind op mijn wangen, terwijl er zorgzaam een deken rond me geslagen werd. Ze verliet mij en ik werd gedesoriënteerd wakker op een Oosters tapijt in het gezelschap van vijf medereizigers. Een onvergetelijke ervaring.

In Flanders Fields

In Flanders fields the poppies blow
Between the crosses, row on row,
That mark our place; and in the sky
The larks, still bravely singing, fly
Scarce heard amid the guns below.

We are the Dead. Short days ago
We lived, felt dawn, saw sunset glow,
Loved and were loved, and now we lie,
In Flanders fields.

Take up our quarrel with the foe:
To you from failing hands we throw
The torch; be yours to hold it high.
If ye break faith with us who die
We shall not sleep, though poppies grow
In Flanders fields.

Geschreven door John Alexander McCrae (30 november 1872 – 28 januari 1918)

Vereende krachten

Vandaag heeft mijn team de laatste hand gelegd aan een zwaar en belangrijk project. In de laatste rechte lijn is er nog behoorlijk veel veranderd aan het eindrapport, maar met vereende krachten hebben we het tot een goed einde gebracht. Ik ben echt wel trots op het eindresultaat. Zelfs al heb ik in de eindsprint nog wat zitten vloeken op Word dat uiteraard nooit doet wat jij ervan verwacht. Maar ik ben apetrots op de prestatie van mijn team. Ze hebben dat goed gedaan. Samen werken, werkt. L’union fait la force. 😉