Vorige week was ik het die de speech schreef. Vandaag was het mijn beurt om een speech te geven. Ik was best wel zenuwachtig. Ik kreeg de tekst een uur of zo voordat ik het spreekgestoelte op moest. Maar het ging allemaal voortreffelijk. Zonder haperingen, zonder te struikelen over de Engelse woorden. Met dank aan mijn collega die een voortreffelijk stukje tekst in mekaar bokste.
Compliment
Deze week stuurde een persoon met aanzien een mailtje naar mijn collega om te vragen naar de naam van de “jonge blonde (en pientere)” dame met wie hij had gesproken op een receptie. Ik werd lichtelijk rood toen mijn collega mij al lachend het mailtje kwam tonen. Blijkbaar ben ik lichtelijk aangeschoten op mijn pienterst. 😉
You looking at me?
The bitch in me
Vandaag barstte er op het werk plots een collega in tranen uit. Bleek dat haar hondje heel ziek was en het waarschijnlijk niet zou halen. En bijna had ik gezegd: “Mens, op dit zelfde moment sterven er kinderen waar niemand een traan om laat.” Maar uiteraard zei ik dat niet en bood ik een troostend woord. Het verlies van een vriend doet altijd pijn, zelfs al is het maar een hond.
Receptje voor Poolse chocolademelk
Ingredients:
- 250 g desert chocolate – Wedel
- 400 ml milk 3,2% fat
- 200 ml cream 36 %
- 200 ml liker Advocat (optional because you could add it on the bottom of your cup before pouring prepared hot chocolate .. if you like)
Boil milk and cream together, next add chocolate. Stir constantly until the ingredients will start boiling again. Keep on the stove for 30 seconds to 1 minute until is thick as you like.
Met dank aan onze Poolse vrienden.
Stoofvlees met appelmoes en balletjes met kriekjes
Met liefde klaargemaakt door de mama van de gastheer. Meer heb je niet nodig om een veertigtal hongerigen te voeden en een fijn feestje te bouwen. Een streepje goeie muziek van de schoonbroer-dj helpt natuurlijk ook. Het viel zelfs niet op dat de kriekjes vermomde kersen waren. 😉 En er was veel om te vieren, gisterenavond: een samenwoningscontract, een fantastische reis, een nieuwe woonst en jaja, een nieuwe baby op komst.
Proficiat, J en L, jullie worden ongetwijfeld fantastische ouders.
Ritme
Heb ik al iets verteld over de fotografiecursus die ik sinds september volg? Ik dacht van niet. Dus bij deze is dat rechtgezet.
Tot nu toe geraak ik op zaterdagochtend nog steeds zonder al te veel problemen uit bed, dus dat is alvast een goed teken. De meeste dingen die verteld worden, zijn niet echt nieuw voor mij, maar het is wel nuttig om de theorie eens mooi op een rijtje verteld te krijgen. En de leerkracht heeft allemaal kapotte toestellen waarvan we de mechaniek mogen bestuderen. Het niveau van de cursisten is erg gevarieerd. Van sommige mensen denk ik: wat komen jullie doen in een beginnerscursus. Anderen lijken dan weer nog nooit een fototoestel vastgehouden te hebben.
In januari loopt de cursus af en dan moeten we zes opdrachten inleveren. Telkens drie foto’s per opdracht. De thema’s zijn ritme, landschap, diepte, licht, mens en dan nog een vrij werk. Waardoor ik nu voortdurend op zoek ben naar foto’s die in het thema passen. Vooral de ritme-opdracht leek met lastig, maar wat blijkt, eens als je erop begin te letten, zie je overal om je heen ritme. Het wordt bijna een obsessie. 😉
Werk, werk, werk
Ik nam me altijd voor werk en privéleven goed gescheiden te houden. ‘s Avonds of in het weekend mails beantwoorden, never. De gewone werkuren zouden moeten volstaan om mijn werk af te krijgen. Overuren kloppen, geen denken aan. Hoogstens zou ik wat documenten doornemen op de trein of zo.
Jaja, the times they are a-changing.
Vieze manieren
Ter info: de achterste kameel was haar blaas aan het ledigen.
Nijlpaarden zijn rare beesten
