Curry van struisvogel met groene appel

Vijf winkels hebben we in totaal bezocht om alle ingrediënten voor de maaltijd van gisterenavond bijeen te sprokkelen. Eerste halte: de Delhaize (waar het wijnfestival was, ik vermoed dat menig bejaarde na het wekelijkse winkelen met een stuk in de kraag achter het stuur gekropen is). Blijkbaar waren net gisterenmiddag de struisvogelfilet en de rode currypasta uit de rekken verdwenen (is currypasta een Unilever-product?). En laten deze twee ingrediënten net cruciaal zijn voor het hoofdgerecht dat we wilden bereiden. Geen erg. Boodschappenlijstje verder afgewerkt en naar de dichtsbijzijnde Colruyt getrekken. Die van Heverlee. Bleek dat men daar net met grote verbouwingen begonnen was en de winkel nog enkele weken gesloten zal zijn. Goed, de Carrefour dan maar, waar we wel struisvogelfilets op de kop tikten, maar geen rode currypasta. Geen nood, we waren toch nog van plan om in het Besloten Land strips te gaan kopen en niet ver daarvandaan is een Aziatische supermarkt in de Naamsestraat, die, jawel, juich, juich, rode currypasta hadden.

‘s Avonds waren we net aan het hoofdgerecht begonnen, toen mijn vriend mij nogal beteuterd kwam meedelen dat we geen rijst meer hadden. Even twijfelden we nog om het gerecht met pasta te serveren, maar bij een echte curry hoort nu eenmaal rijst. Naar de nachtwinkel dan maar (die godzijdank op vijf minuutjes stappen van ons appartement is). En zo slaagden we erin vijf winkels aan te doen voor één gerecht. Maar lekker was het wel. En onze gasten beaamden dat.

PS: Het voorgerecht was ook erg geslaagd: tonijnhapjes met chili, misschien plaats ik het recept bij gelegenheid op deze blog.

Wat een tamme bedoening

Zei de Nederlandse dame die in mijn buurt naar de Leuvense carnavalstoet stond te kijken. En ik kon haar geen ongelijk geven. Sommige carnavalisten liepen erbij alsof ze zich stierlijk verveelden. Geen zot en uitbundig gedrag, neen, hier en daar een mooi ingestudeerd dansje, maar het merendeel van de stoet slofte gezapig voort.

Ik herinner mij dat ik als kind dol was op het bijwonen van de stoet en dan vooral op het verzamelen van alle snoep en prulletjes die de heren en dames carnavalisten naar het talrijk op gekomen publiek smeten. Vooral popcorn was zeer gegeerd. Niet omdat ik zo’n popcornliefhebber ben, integendeel, ik lust het goedje nog steeds niet, maar wel omdat ik de zakjes de maandag erna altijd uitdeelde aan mijn vrienden op school. Vaak was het vechten op leven en dood om een snoepje vast te krijgen. En je moest zorgen dat je goed op tijd was om een zo strategisch mogelijke plek te bemachtigen. Natuurlijk zijn deze herinneringen vervormd door de tijd, dat besef ik maar al te goed. Maar vandaag zag ik zelfs snoepjes die eenzaam alleen op straat bleven liggen. En iedereen had plaats zat om de stoet bewonderen. Alles verliep zo verschrikkelijk beschaafd. Ik heb zelfs niemand zijn duwen of trekken. De tijden veranderen.

Hopelijk gaan de carnavalisten vanavond op het Prinsenbal eens goed uit de bol, want dat is toch de essentie van carnaval.

Koud

Zondagavond besliste ik mijn winterjas definitief in de kast te hangen. Het ding is door veelvuldig gebruik veel van zijn vroegere luister verloren en eerlijk gezegd was ik de winter meer dan beu. De meteorologische lente was een goede aanleiding om definitief komaf te maken met die dikke winterjas.

Kou dat ik deze week al heb geleden, niet te doen.

Londen in ‘t kort

  • Net dit weekend waren er onderhoudswerken aan de circle line in Londen. Hierdoor hebben we veel meer gewandeld dan voorzien met zere voeten als resultaat.
  • Kensington Palace is echt de moeite.
  • Sir John Soane’s Museum, een huis vol kop tot teen volgestouwd met kunstvoorwerpen, is een unieke belevenis.
  • Je mag bijna nergens fotograferen. Uit protest heb ik het stiekem toch gedaan. En ik was niet de enige. Ik heb heel veel stiekeme fotografen gespot.
  • 12 pond voor een inkomkaartje is een Londen een gemiddelde prijs.
  • De HMS Belfast is een museum op zich. Gaat dat vooral zien.
  • De volgende keer bestellen we al onze tickets op voorhand online.
  • De Big Ben staat er nog.
  • Piccadilly circus is nog altijd een superdruk plein met lelijke reclameborden.
  • Een ritje in de London Eye is er niet van gekomen wegens te duur.
  • Het was volop lente in Londen: overal krokussen en narcissen.
  • We zijn er weer niet in geslaagd Shakespeare’s Globe te bezoeken.
  • We vierden de verjaardag van mijn vriendje in Harrods met een glaasje voortreffelijke champagne en de beste gerookte zalm die ik ooit geproefd heb.
  • In Chinatown kan je goedkoop en lekker eten.
  • Drie dagen is veel te kort.

PS: Iemand gemerkt dat ik zelf figureer op één van de foto’s die ik op deze blog plaatste?

Zonde

Gevonden voor de deur van ons appartement: een grote ontbijtmand vol met oude pistolets, koffiekoeken en slecht geworden beleg, met de vriendelijke groeten van De Standaard Weekend. :-( Waarschijnlijk geleverd op zaterdagochtend toe wij gezellig aan het ontbijt in Londen zaten. Met pijn in het hart heb ik bijna alles moeten wegsmijten. Ondertussen denkend aan al die mensen die honger lijden op de wereld. Gelukkig heb ik nog wat cornflakes en brikjes fruitsap kunnen redden. Een magere troost

Echt doodzonde.