Slumdog Millionaire

Om de één of andere reden had ik me in het hoofd gehaald dat Slumdog Millionaire een feel good movie was. Boy, was I wrong. Het begon al goed met een geweldadige martelscène en het verbeterde er daarna niet echt op. Slumdog Millionaire brengt het verhaal van een weesjongen uit de sloppenwijken, terwijl het een goed beeld schetst van India: de miserie in de sloppenwijken, de maffia, de godsdiensttwisten, de opkomst als economische grootmacht, de fascinatie voor cricket, het contrast tussen de rijken en de armen, de georganiseerde bedelarij, het gebrek aan respect voor de mensenrechten,… Deze film laat het ons allemaal zien, samengebald in het levensverhaal van één hopeloze romanticus, die tegen beter weten in blijft zoeken naar de liefde van zijn leven.

De film is ronduit fantastisch in beeld gebracht. De scène waarin de jongens door de sloppenwijken hollen, vibreert van levenslust. Visueel is deze film een genot voor het oog. Al moet je er wel de nodige gewelddadige scènes bij nemen. De film gaf mij dan ook een dubbel gevoel. Hij eindigt met een happy end, maar zou de romanticus ooit zo ver geraakt zijn zonder de misdaden van zijn oudere broer? Een oudere broer die hem vaak erg gemeen behandeld, maar op kantelmomenten steeds voor hem opkomt? Waarschijnlijk niet. Zonder het offer van de oudere broer, geen happy end. En dat gaf de film voor mij een wrange nasmaak.

Begrijp me niet verkeerd. Slumdog Millionaire is een geweldige film en ik zal hem beslist aanraden, maar door hem te bekijken ben ik er alleen maar meer van overtuigd geraakt dat India geen land voor mij is. Het idee alleen al continu verminkte kindbedelaars van je te moeten afschudden, ik krijg er kippenvel van.

Curry van struisvogel met groene appel

Ingrediënten voor 4 personen:

  • 600 g struisvogelfilet
  • 1 eetlepel currypoeder en 1 eetlepel rode currypasta (wij doen er 3 eetlepels in)
  • 2 uien
  • 2 eetlepels olie (het recept zegt arachideolie, wij gebruiken gewone olijfolie) en 40 g boter (wij vervangen de boter door olijfolie, even lekker en minder vettig)
  • 2 groene granny smith appelen en 1 banaan (wij doen er dubbel zoveel fruit in, fruit is gezond!)
  • het sap van 1 limoen
  • 1 teentje look
  • 10 cl tomatenpuree en 15 cl kokosmelk
  • 2 eetlepels gehakte verse koriander
  • 2 eetlepels gedroogde kokosnoot
  • zout, zwarte peper

Pel de uien en rasp ze fijn. Fruit ze 5 minuten op een matig vuur in een stoofpan in de hete olie en boter. Spoel de appels af, haal het klokhuis eruit en snij ze, evenals de gepelde banaan, in blokjes. Besprenkel ze met limoensap om te vermijden dat ze bruin worden. Snij de struisvogelfilets in blokjes, doe ze in de stoofpan en laat ze 2 minuten bakken op een hevig vuur, onder voortdurend roeren. Voeg er het currypoeder, de blokjes appel en banaan, de geperste look en de tomatenpuree aan toe en bak ze nog 5 minuten verder gaar op een matig vuur. Overgiet het geheel met de kokosmelk, opgeklopt met de currypasta, roer om en zet nog 5 minuten op een zacht vuur. Dien het gerecht heet op, versierd met koriander en kokosnoot.

Serveertip: Heerlijk met basmatirijst natuur, bestrooid met een beetje curry en met granaatbessen (aangezien wij de afwerking altijd overslaan, zijn we nog nooit aan de granaatbessen toegekomen).

Dit is een recept van de Delhaize, al de ingrediënten die je nodig hebt, vind je daar dan ook. Handig.

Ziekenhuisgeur

Vaak zijn ziekenhuizen lelijke gebouwen met een onduidelijke structuur. Je loopt zo verloren in de wirwar van gangen en bijgebouwen. De liften zijn groot genoeg om een ziekenbed in te laten passen en het lelijke plastic schoeisel van het verplegend personeel dicteert het modebeeld. Je ziet mensen in liften stappen met cadeaus: pralines, een bloemetje, een ballon,… Je hoopt dat ze bij iemand op bezoek gaan die aan de beterhand is. Of misschien bij een kersverse mama.

Ziekenhuizen zijn plekken waar leven en dood mekaar kruisen. Op hetzelfde moment dat een baby zijn eerste kreet slaakt,  blaast er iemand zijn laatste adem uit. Apparaten volgen hartritmes op, infusen druppelen leeg in lichamen. Mensen worden verdoofd, opengesneden en weer dichtgenaaid. Een routine-operatie. Het leven van patiënten wordt samengevat in dossiers met droge getallen. Een specialist werpt een blik op de getallen en velt een oordeel. Hopelijk het juiste.

Menselijke lichaamssappen worden gespreksonderwerpen. “Hebt u vandaag al kunnen wateren, meneer?” Bloed, pis, kak, etter, speeksel, kots. Menselijk en toch onmenselijk.

Ziekenhuizen, brrr.

Ups and downs

Vandaag

  • Gaf ik opleiding aan twee dove dames en leerde ik zelf enkele woorden in gebarentaal.
  • Werd ik een tergend traag wegtikkend uur lang geconfronteerd met mijn ergste nachtmerrie. Machteloosheid, ik haat het.
  • Zat ik samen met mijn oma en een dementerend nonneke op de denkbeeldige trein naar Bilzen. Gelukkig was er niet veel volk op de trein en zaten de zetels comfortabel. Dementie heeft soms ook zijn charmante kanten.
  • Besefte ik toen we al bijna halverwege op onze weg naar huis waren dat ik mijn handtas in het verre Limburg had laten liggen en maakten we in de donkere nacht rechtsomkeer.