Blogday today

Blog Day 2007

Goed, ik was eerst niet van plan om aan dat blogday-gedoe mee te doen, maar toen bedacht ik me dat er toch wel een aantal blogs zijn die ik graag in het zonnetje zou willen zetten. Blogs die niet tot het kringetje van de happy few behoren. Dus bij deze. In willekeurige volgorde.

AnW: een blog van een dame voor wie ik enorm veel bewondering heb. Ook een aanrader voor de liefhebbers van wielrennen.

Daphné en haar hulphond Valéas: een redelijk nieuwe blog die de (soms niet altijd even welriekende) avonturen vertelt van studente Daphné en Valéas de golden retriever.

Sponzen Ridder: omdat zijn berichtjes mij bijna altijd doen glimlachen.

Handiklap: vertelt het verhaal van Liesbeth, een vrolijke kleuter met een meervoudige handicap.

Thoughts from the girl next door: blog van een Amerikaans meisje dat alles behalve een girl next door is. Ze heeft al de halve wereld afgereisd en niet alleen als toeriste, maar ook als medewerkster van een non-profit organisatie.

BlogDay2007.

Kaarsje

Er brandt een kaarsje in ons huis. Een kaarsje voor een baby in een buik. Een baby die, als alles goed gegaan was, een grote broer gehad zou hebben om mee te spelen. Helaas ging niet alles goed. Na negen maanden wachten kwam de grote broer dood ter wereld. Daarom brandt er een kaarsje. Een kaarsje voor de baby die nooit geademd heeft. Een kaarsje voor de baby-in-de-buik die zijn grote broer nooit zal kennen.

Toeval

Soms gebeurt er nog eens iets in mijn leven dat ongepland is. Ik geef toe, de momenten worden schaarser en schaarser (natuurlijk door mijn eigen toedoen), maar ze bestaan nog. Vanavond gingen mijn vriendje en ik snel snel iets eten op het Martelarenplein. Althans dat was de bedoeling. Want wie zat daar op een terrasje vlakbij het station? Een kennis die we al een paar jaar niet meer hadden gesproken. Ik wist dat hij tegenwoordig ergens in onze buurt moest werken, want ik was hem ‘s ochtends al enkele keren tegengekomen op weg naar het station. Maar omdat ik meestal maar een minuut of twee op overschot heb om mijn trein te halen, had ik nog niet meer dan een goeiemorgen met hem kunnen wisselen.

En nu zat hij daar, samen met een collega op een terrasje. Dus schoven we bij aan hun tafeltje voor een aperitiefje. ‘t Was zo gezellig dat de collega van D zijn trein naar Oostende gemist heeft en hij een vol uur moest wachten op de volgende. 😉 Heel leuk te horen hoe het D nu verging. Net begonnen aan een nieuwe job na wat interimmekes. Nog helemaal enthousiast en zo. 😉 En omdat een paar jaar nu eenmaal niet bij te praten valt op een uurtje, zijn we daarna verhuisd naar l’Etoile d’Or voor ons avondmaal. Allez, mijn vriend en ik hebben gegeten en de twee jongens hebben iets gedronken.

Bij het afscheidnemen hebben we hem onze visitekaartjes gegeven en beloofd dat ons volgende weerzien geen drie jaar meer op zich zal laten wachten. Benieuwd hoe lang het zal duren eer hij ons een mailtje stuurt.

Ratatouille

Gisteren zijn we er nog eens in geslaagd ons naar de kinepolis te verplaatsen. Ben nog steeds niet helemaal te spreken over dat stoelenreservatiesysteem, maar goed, alles went, zeker? Ik heb alleszins genoten van de film. Mits de juiste pr kan zelfs ongedierte schattig worden voorgesteld. De computer graphics waren ronduit indrukwekkend (de vacht van dat ratje!). We zijn blijven zitten tot het laatste stukje aftiteling en het aantal mensen dat aan Ratatouille heeft meegewerkt, was óók behoorlijk indrukwekkend. En ik vermoed dat dat ook zal gelden voor de gebruikte rekenkracht. Niet alleen technisch een knap staaltje, ook inhoudelijk zat het verhaal goed in mekaar. Het einde was bovendien minder zeemzoet dan je van dat soort films zou verwachten.

Tot nu toe was 2007 jammer genoeg een mager filmjaar voor mij. Ik denk dat het jaren geleden is dat ik nog zo weinig films in de filmzaal gezien heb. Ik heb alvast het goeie voornemen om dit in de laatste helft van 2007 goed te maken. Hoog tijd dat ik mij opnieuw een honderddagenkaart aanschaf.

Zaterdag 1 september

Is blijkbaar een ideaal moment om verrassingsfeestjes te organiseren. Helaas kan een mens maar op één feestje tegelijkertijd zijn. Dus mensen, als jullie feestjes organiseren, nodig ons ruimschoots op tijd uit. De kans is reëel dat wij jullie anders moeten teleurstellen.

Graffiti

Op de voordeur van ons appartementsgebouw. :-( I am not amused. Al een geluk dat de algemene delen nog altijd niet opgeleverd zijn en de verwijdering dus in principe op kosten van de bouwfirma moet gebeuren. Let op de “in principe” in de vorige zin, want ik vrees dat als we moeten wachten op de bouwfirma, dat we dan nog lang naar dit “kunstwerkje” zullen mogen kijken.

Iemand met connecties in het graffiti-wereldje die weet wat deze “tag” wil zeggen?

Update 28/08: Ondertussen heeft een goeie ziel de graffiti verwijderd. Er is gelukkig niks meer van te zien. Geen idee wie van onze medebewoners deze nobele daad begaan heeft, maar alleszins een dikke dankjewel hiervoor!