Goh, ben ik toch helemaal vergeten te bloggen over mijn ervaringen van zaterdagavond 19 mei.

Mijn vriend en ik waren de avond/nacht van 19 mei namelijk aanwezig op de wereldpremière van dj Tiësto‘s “Elements of Life”-tour in de Ethias Arena in Hasselt. Hoe kwam ik er in godsnaam bij om naar een artiest te gaan luisteren wiens muziekgenre zo ver af ligt van het mijne? Ik luister nooit naar trance, ga niet naar trancefuiven en had tot voor kort nog nooit een nummer van Tiësto gehoord. Wel, mijn broertje is een fan, een die hard fan, zo eentje die een uur gaat aanschuiven in de Mediamarkt om zijn cd te laten signeren door de “beste dj ter wereld”. En mijn broertje heeft mij weten te overtuigen om met hem en zijn vriendin mee te gaan. Nu, veel moeite heeft hij daar niet voor moeten doen, want ik was ook wel gewoon een beetje nieuwsgierig naar zo’n massa-event.

Het feit dat het zo lang geduurd heeft voordat ik er iets over geschreven heb, is op zich al een aanduiding dat ik niet wild enthousiast was over het event. Eerst en vooral vond ik dat we veel te lang op Tiësto himself hebben moeten wachten (om nog maar te zwijgen van het wachten aan de ingang, ik haat wachten). Het voorprogramma vond ik erg zwak. Die juffrouw Jes (waar ik ook nog nooit van gehoord had) bakte er niet veel van. Een flauw optreden met nummers die allemaal op elkaar leken en veel te weinig show. Zo mogelijk nog erger vond ik de “3D”-projectie van Tiësto himself waar we een anderhalf uur naar mochten staren. Man, man, zo’n slechte 3D-animatie. Het leek wel alsof een amateurtje dat op een half uurtje in mekaar had gestoken. Als je erin slaagt om met je DJ-kunsten een gigantische hal als de Ethias Arena te laten vollopen, schep je bepaalde verwachtingen. Echt, ondermaats.

Rond twaalf uur of zo kwam de meester himself het podium op. Toen begon het pas echt. Waarom dat geen paar uur vroeger kon, ik zou het niet weten. Opgewarmd waren we langs de andere kant wel, want ondertussen was het snikheet in de Arena. Ik denk dat de drankenstandjes die avond een mooie omzet gehaald hebben. Jammer genoeg deden mijn voeten ondertussen serieus pijn van het lange rechtstaan op hoge hakken en nergens in de hele hal was er een plekje voorzien om te gaan zitten, of het moest op de grond zijn tussen allerlei drank en afvalresten (van vuilbakken hadden ze nog nooit gehoord, alle harde plastic drankflesjes gingen dus rechtstreeks de grond op, supergevaarlijk).

De show die bij het optreden van Tiësto hoorde, was in orde. Mooie projecties, fantastische lichteffecten. Al vond ik het allemaal een tikkeltje te repetitief naar mijn goesting, maar dat zal wel eigen zijn aan het genre. Ik ergerde mij ook een beetje aan de pseudoboodschap die Tiësto meende te moeten meegeven aan het begin van zijn optreden. Iets over de zin van het leven en zo, blabla. Het hoogtepunt van de avond was voor mij het bokspartijtje op de Wii tegen mijn vriendje. We hadden al eerder op de avond geprobeerd zo’n Wii vast te krijgen om eens te testen, maar dat was nog niet gelukt. Gelukkig stond er tijdens het optreden van Tiësto zelf wat minder volk aan te schuiven aan de Wii-stand. ‘k Heb mijn vriendje twee keer ingeblikt: één keer bij het boksen en één keer bij het tennissen. ]:-) Best wel vermoeiend dat boksen. Ik ben absoluut geen gamefreek, maar zo’n spelletje op de Wii vond ik echt leuk.

Wegens mijn pijnlijke voeten en omdat we toch nog een eindje naar huis moesten rijden, zijn mijn vriend en ik rond een uur of twee vertrokken. Belachelijk vroeg, want Tiësto was nog maar net op gang gekomen, maar ik had het wel gezien. Leuk om erbij te zijn, maar ik ga het bij deze ene keer houden. Toch een beetje te duur voor wat niet meer dan een grote fuif met wat spectaculaire lichteffecten is.