De laatste wandeling van 2021

Het valt niet te ontkennen de tweede helft van 2021 werd hier beduidend minder gewandeld. Ik denk echt dat mijn vriend en ik iet of wat uitgewandeld waren na ons bij het begin van de pandemie in 2020 voluit gegeven te hebben. Maar kijk, uit pure nostalgie spraken we de voorlaatste dag van het jaar af met onze vrienden die nét uit quarantaine waren voor de ondertussen vertrouwd aanvoelende vijf eikenwandeling.

Het was een grauwe, maar bijzonder warme dag. Echt serieus, we zweetten ons te pletter in onze winterjassen, die we al gauw uittrokken. Twaalf graden in december, dat is toch niet meer normaal? Aangezien mijn vriend en ik deze wandeling ondertussen al een paar keer gedaan hadden, konden we ons volop concentreren op onze vrienden, die duidelijk blij waren dat het coronavirus enkel de jongste van het gezien getroffen had en de rest gespaard had. De jongste was gelukkig niet erg ziek geweest en doordat de rest van het gezin alle drie een negatieve PCR test konden voorleggen, mochten ze allemaal uit quarantaine. Net op tijd, want onze vrienden hebben een short ski gepland de eerste week van het jaar. Heel blij voor hen dat hun plannen alsnog kunnen doorgaan.

Na de wandeling fietsten mijn vriend en ik terug naar het centrum waar ik een tafeltje voor zes gereserveerd had bij het Moorinneken. Met onze modderige schoenen namen we plaats aan tafel en bestelden alvast wat water tot we wachtten op onze vrienden, die met de wagen vanuit Heverlee kwamen. Serieus, in een stad is de fiets altijd sneller dan de wagen, al is het maar omdat je geen parkeerplaats moet zoeken.

Na een kwartiertje vervoegden onze vrienden ons en bestelden we bubbels om te klinken op hun gezondheid. We startten de maaltijd met crackers met hummus en Watou kaas. Voor het hoofdgerecht vroeg het personeel ons om het aantal gerechten voor onze tafel tot drie te beperken. Ze gaven ook mee dat ‘door al die Hollanders’ (sic) er al een deel van de gerechten uitverkocht waren. Ik moet zeggen dat het personeel er inderdaad licht overwerkt uitzag. Maar aan de andere kant: goed dat onze Nederlandse vrienden voor wat extra omzet zorgen. Denk dat de Belgische horeca het kan gebruiken.

Ondanks onze beperkte keuzemogelijkheden kan ik bevestigen dat de zalmfilet met babypaksoi, spinazie en notenrijst uitstekend was. Fijn dat we onze gemiste date bij Dumon alsnog konden inhalen!

Vijf Eikenwandeling revisited

Zondag hadden we afgesproken met een bevriend koppel voor een coronaveilige wandeling in Heverleebos. Aangezien mijn vriend en ik fijne herinneringen hadden aan de Vijf Eikenwandeling, stelden we voor deze samen te doen, want een bos is mooi in elk jaargetijde. En deze zachte herfst toonde zich op zijn best met een ware paddenstoelenexplosie.

Het deed echt deugd, te kunnen bijpraten met onze vrienden in de gezonde buitenlucht en ondertussen op zoek te gaan naar paddenstoelen allerhande. Hét nieuws van de dag: onze vriendin heeft een nieuwe job! Haar tweede job nadat ze haar doctoraat behaalde. Dus ja, toch wel een heel grote verandering op til. Superblij voor haar, maar ook lichtelijk ongerust, want ze gaat werken in de luchtvaartsector. Niet bepaald een werkzekere sector in deze tijden… Nu ja, ik ben er zeker van dat haar huidige werkgever haar met open armen zal ontvangen, mocht ze beslissen terug te keren.

Na deze fijne wandeling wilden we graag de horeca een hart onder de riem steken, want wie weet hoe lang bars en restaurant gesloten zullen blijven door de opflakkering van het coronavirus. We moeten daarover niet flauw doen, als de besmettingscijfers niet snel verbeteren zal die sluiting ongetwijfeld langer dan vier weken duren. En we waren duidelijk niet de enigen die er zo over dachten. Het was erg druk op het terras van Grand Café 500. Gelukkig waren de goden ons goed gezind en kwam er net op het juiste moment een tafeltje vrij.

Terwijl we met z’n drieën al een eerste drankje bestelden, ging onze vriendin haar zoon halen die net wakker geworden was na zijn middagdutje bij de oma. De oma woonde vlakbij, dus een ideale gelegenheid om de zoon van onze vrienden nog eens te zien. En amai, wat een flinke jongen al! Hoe snel gaat de tijd: de baby was ondertussen getransformeerd in een flinke peuter vol levenslust. Wat een dotje!

En ja, we hadden aan deze mooie wandeling een klein hongertje over gehouden. Niets dat niet kon opgelost worden met een lekkere pannenkoek! Ik ga de cafés en restaurants zo hard missen de komende weken….

We bleven zitten op het terras van Grand Café 500 tot valavond. En toen moesten we echt wel vertrekken, want mijn fietslichten zijn nog altijd niet gerepareerd.

We fietsten op het gemak naar huis en genoten van onze gezonde avondmaaltijd van Convento Food.

Vijf Eikenwandeling en dinner by Dumon

Onze dag alweer begonnen met een fietstochtje. Ditmaal naar ons favoriete Wakkerzeelse restaurant Dumon om hun pinkstermenu af te halen. Het was heerlijk fietsen langs het kanaal Mechelen-Leuven, al moet ik toegeven dat het bijzonder druk was op het jaagpad. De combinatie van dit prachtig zonnige weer en de lockdown lokt fietsers jong en oud uit hun kot. Naar goede gewoonte werden we weer ontzettend vriendelijk ontvangen. Ik kijk al uit naar de dag dat de restaurants mogen heropenen en we op hun prachtig terras kunnen genieten van een heerlijke maaltijd en een glaasje champagne. Oja, ditmaal slaagden we er wel in het dessert heelhuids thuis te krijgen!

Na de lunch zaten mijn vriend en ik alweer op de fiets. Ditmaal voor een kort fietstochtje naar het Arboretum van Heverleebos, het startpunt van de Vijf Eikenwandeling. Ook vlak bij huis vallen er prachtige stukjes natuur te ontdekken. Het wandeling beviel ons zo goed dat we nog een kleine lus rond de Zoete Waters aan de door Toerisme Vlaams-Brabant uitgestippelde wandeling knoopten. Zoals te verwachten viel, was het behoorlijk druk rond de Zoete Waters. De rij wachtenden om een ijsje te bestellen bij nICE! was zó lang, dat ik, ondanks het warme weer, zonder problemen de verleiding kon weerstaan.

Na de wandeling stuurde ik een berichtje naar onze vrienden die vlakbij Heverleebos wonen met de iet of wat retorische vraag of ze thuis waren. Het leek me leuk om even langs te gaan om een anderhalve meter afstand gesprek aan de voordeur te hebben. Verrassing: ze waren thuis en zagen een bezoekje helemaal zitten. We hoefden zelfs niet aan de deur te blijven staan, we waren welkom om plaats te nemen op hun tuinstoelen die anderhalve meter uit mekaar stonden. Ze voelden zeker dat we zouden langskomen. 😉 Als er één ding is dat de coronacrisis mij geleerd heeft, dan is het wel het belang van menselijk contact. Er zijn weinig dingen die boven een fijne babbel gaan!

Tegen etenstijd namen we afscheid van onze vrienden. Een korte fietstocht later konden we genieten van de heerlijke gerechten van Dumon.

Noordzeeslaatje op krokante lookbroodjes: