Teamdag in Gent

Afspraak deze ochtend in het station van Gent-Sint-Pieters waar één van onze collega’s ons stond op te wachten met thee en koffie. Een onverwachte verrassing, want mijn treingezelschap en ik waren net daarvoor thee gaan kopen in één van de vele zaakjes in het station. Ach ja, we moeten de kleine handelaars steunen, he.

Het duurde even voordat iedereen er was (stiekem spijt dat we toch geen latere trein genomen hadden) en we samen konden vertrekken richting de feestzaal van het Paulushuis. Lang geleden dat ik mij nog eens in een ouderwetse parochiezaal bevond. Ik had echt het gevoel dat we gezamenlijk terug in de tijd gereisd waren.

Op het programma: een kookworkshop met ayurvedische kookworkshop gegeven door Ose’le. De vriendelijke dame van Afrikaanse afkomst gaf een introducties over de kruiden die ze zou gebruiken tijdens de workshop en hoe die kruiden een rol kunnen spelen in ons lichaam gezond houden. Ik was erg benieuwd.

Wat volgde was echter redelijk ontluisterend. De accommodatie was totaal niet geschikt om een gezelschap van 23 personen een kookworkshop te laten volgen. Er waren amper twee messen voorhanden, er was niet genoeg keukenoppervlakte om iedereen iets nuttigs te laten doen en het leek allemaal nogal sterk om improvisatie. Ik had me aangesloten bij het groepje dat de rijst zou koken. Buiten onder een afdakje stond een klein barbecuestel waarop we een grote pot zetten waarin de rijst gekookt werd. Ik denk dat ik in de ganse workshop toch zeker vijf minuten in de pot geroerd heb. Teleurstellend.

Het resultaat van al dat werk viel ook tegen. We aten kip met pilau rijst, raita, zelfgebakken naan en een paar blaadjes sla. Alles was buitengewoon flets, wat ik niet verwacht had, want de workshop draaide rond kruiden. En de gerechten waren duidelijk geïnspireerd op de Indische keuken die toch net heel smaakvol was. Voor mij hadden de kruiden in alle gerechten gerust vervijfvoudigd mogen worden. Met een kleine uitzondering voor de gestoofde peertjes, die waren wel erg lekker. Dat was dan ook het enige gerecht dat de kokkin volledig zelf had gemaakt.

IMG_1489

IMG_1496

IMG_1554

IMG_1557

IMG_1562

IMG_1571

Na de tegenvallende lunch wandelden we samen tussen de regenbuien door naar het Huis van Alijn waar we de expo over de jaren 90 bezochten. In tegenstelling tot mijn collega’s werd ik niet meteen overspoeld door een golf van nostalgie bij dit bezoek. Alhoewel ik niet meteen slechte herinneringen heb aan de jaren 90, denk ik dat deze periode mij gewoonweg nog te fris voor de geest staat om daar nu al een tentoonstelling aan te wijden. Ik vond de tentoonstelling eerlijk gezegd ook nogal rommelig en spijtig genoeg werkten de koptelefoons niet waardoor de geluidsfragmenten niet beluisterd konden worden. Enfin, leuk als je nood hebt aan wat nostalgie, maar mij deed deze tentoonstelling weinig.

IMG_1589

IMG_1592

IMG_1598

Het leukste moment van de dag was de afsluitende drink in café ‘t Kanon met een aantal collega’s die net als ik graag wat blijven plakken. Lekkere kaas en charcuterie en een gezellige plek om nog wat na te praten.

IMG_1600

IMG_1602

Een voor mij niet echt geslaagde teamdag, maar het gezelschap maakte veel goed!

Een halve teamdag in Mechelen

Het voordeel van mijn (ondertussen niet meer zo) nieuwe functie als afdelingshoofd is dat ik nu aan drie teamdagen kan deelnemen in plaats van slechts aan eentje. Al moet ik toegeven: ik ben niet zeker of ik in niet-corona-omstandigheden aan alle teamdagen zou deelnemen. Nu zie ik deze dagen als een ideale opportuniteit om de banden met de collega’s wat strakker aan te halen en mijn oor te luisteren te leggen naar wat er zoal leeft.

Aangezien ik de twee eerste dagen van de week al afwezig was, hield ik het op een halve dag. De teamdag was gepland in Mechelen, makkelijk bereikbaar met de trein vanuit Leuven, dus ik moest zelfs niet al te vroeg opstaan. We startten de dag met een drankje op het terras van taverne Oase op de Grote Markt van Mechelen.

IMG_3038

Vervolgens wandelden we naar koninklijke manufactuur van wandtapijten De Wit voor een geleid bezoek. Helaas was het niet toegestaan om binnen foto’s te maken van de prachtig gerestaureerde wandtapijten. Heel erg spijtig, want dit bijzondere ambacht verdient het in de kijker geplaatst te worden. Tijdens de weefdemonstratie kregen we zoveel details over het proces te horen dat ik deze hier onmogelijk kan reproduceren. Al weet ik nu wel hoe ik oudere wandtapijten van meer recente kan onderscheiden. Heel veel respect voor de ambachtslieden die ons gewoven erfgoed herstellen. Zij beschikken over een geduld waarop ik alleen maar jaloers kan zijn.

IMG_3039

IMG_3042

IMG_3046

Voor het middagmaal trokken we naar Barbib. In het prachtig gerenoveerde Predikherenklooster kregen we een maaltijd van Tinèlle geserveerd. Heerlijk!

IMG_3048

IMG_3049

IMG_3052

IMG_3054

IMG_3057

IMG_3073

Heel tof: tijdens de lunch kwam een collega die in zwangerschapsverlof is haar baby tonen. Zowel mama als baby straalden. Fijn om kennis te maken met de nieuwe generatie!

Na de lunch nam ik afscheid van mijn collega’s. Er wachtten mij immers een berg ongelezen mails die schreeuwden om een antwoord.

Zelfs al was het maar een halve teamdag, het deed deugd om met de collega’s op te trekken.

Teamdag in X-beek

Na de ontwikkeldag op vrijdag bevond ik mij maandag alweer op weg naar Gaasbeek. Ditmaal voor onze jaarlijkse teamdag. Door ziektes was ons team helaas niet volledig (maar liefst vier mensen ontbraken). Laten we hopen dat we volgend jaar wel voltallig zijn! Ondanks het feit dat ons team iet of wat uitgedund aan de dag begon, zat de sfeer er goed in. Tegen alle verwachtingen in scheen de zon zelfs bij aankomst.

Nadat ik iedereen had welkom geheten, begonnen we aan de voormiddag met drie presentaties. De ene kort, de andere wat langer. Naar goede gewoonte liep de timing al van bij de eerste presentatie in het honderd. Tijdens de presentaties brak er een hevige regenbui los boven Gaasbeek en even vreesde ik dat de rest van de dag letterlijk in het water zou vallen. Gelukkig bleek de bui snel voorbij en tegen dat de presentaties afgerond waren, scheen de zon alweer. Uiteindelijk begonnen we met een uur vertraging aan de gegidste rondleiding door het kasteel. Ondertussen heb ik het kasteel natuurlijk al een paar keer bezocht, maar ik moet zeggen dat ik elke keer weer betoverd raak door het eclectische interieur met schitterende wandtapijten en houtsnijwerk. Mijn collega’s waren eveneens onder de indruk.

IMG_5458

IMG_5467

IMG_5474

IMG_5475

IMG_5479

IMG_5483

IMG_5485

IMG_5486

IMG_5487

IMG_5493

Omdat we er niet in geslaagd waren onze opgelopen vertraging in te lopen, hadden we het restaurant verwittigd dat we wat later zouden zijn. Onze tafel stond klaar in de zonnige veranda van restaurant Noa in Dilbeek. Ondanks het feit dat de deur van de veranda wagenwijd open stond, was het er flink warm. Iets waar niemand in ons gezelschap op gekleed was. En met een glaasje schuimwijn achter de kiezen zaten we al snel te zweten. Maar het eten was heerlijk en de bediening vriendelijk en efficiënt. Dat durfde in het verleden al eens anders te zijn…

IMG_5502

IMG_5503

IMG_5505

Na de middag stond er een wandeling in Dilbeek op het programma. Niet zomaar een wandeling, neen, we gingen zowaar Bruegel achterna! De Blik van Bruegel: reconstructie van het landschap is een openluchttentoonstelling met vijftien interventies van kunstenaars, designers en architecten, in het Dilbeekse landschap dat Bruegel inspireerde. Door de opgelopen vertraging konden we helaas niet de ganse route doen, maar ik overdrijf niet als ik zeg dat iedereen ervan genoten heeft. Ook van de drassige gedeeltes van de Dilbeekse kleigrond. 😉 Aangezien één van mijn medewerkers aan de tentoonstelling had meegewerkt, nam zij de rol van gids op. Wat de wandeling nog een extra persoonlijke dimensie gaf.

We startten de wandeling bij de kerk van Sint-Anna-pede (te zien op het schilderij ‘De Parabel van de blinden’) en eindigden bij de watermolen van Pede (te zien op ‘De ekster op de galg’). De weergoden bleven ons goedgezind en de voorspelde regen bleef uit. Oef, want anders was het wel een héél modderige bedoening geworden. 😉 Mijn favoriete werken waren TOPOgrafie van Filip Dujardin, Exit van Koen van den Broek en Sint-Anna-Pede 2019 van Georges Rousse. De tentoonstelling loopt nog tot 31 oktober, dus haast je!

IMG_5507

IMG_5517

IMG_5519

IMG_5521

IMG_5528

IMG_5529

IMG_5531

IMG_5532

IMG_5534

De namiddag eindigde voor mij met een korte briefing door één van mijn medewerkers op de banken voor het station van Brussel-Noord ter voorbereiding van een stuurgroepvergadering op dinsdagochtend, waar ik mijn baas moest vervangen als voorzitter. Een beetje een surreëel einde van een fijne dag.

Teamdag in Oostende! Wegpiraten

Na de zeer fijn rondleiding langs de kunstwerken van The Crystal Ship lunchten mijn teamgenoten en ik in Brasserie Albert, een erg klassieke brasserie met als grootste pluspunt: zicht op zee. De gerechten die we voorgeschoteld kregen ,waren stuk voor stuk klassiekers: tomatensoep, visstoemp met kabeljauw en een ouderwetse Dame Blanche als dessert. En ik moet zeggen dat, hoewel ik tegenwoordig een iets avontuurlijkere keuken prefereer, deze klassiekers overeind bleven. Waar is de tijd dat een Dame Blanche mijn favoriete dessert was?

IMG_8144

IMG_8145

IMG_8148

Het was uitermate gezellig aan tafel en de tijd tikte sneller dan verwacht. Aangezien niemand het zag zitten het dessert over te slaan, arriveerden we zo’n twintig minuten te laat op onze volgende afspraak. Gelukkig waren er nog genoeg go-carts! We deelden ons op in een aantal groepen om vervolgens op onze go-carts Oostende in te rijden. Ik nam plaats aan het stuur van onze vijfpersoons go-cart en voelde het kind in me wakker worden. Ik vergeet altijd hoezeer ik geniet van zulke ogenschijnlijk kinderachtige activiteiten. Want wat is er leuker dan een hoop gillende collega’s op sleeptouw nemen en op het nippertje een paaltje missen. 😉 Hun ongerustheid was trouwens geheel onterecht. Als kind heb ik immers uren op een go-cart doorgebracht, dus op mijn stuurkunsten valt niets aan te merken. Doordat ik me echter ten volle moest concentreren op het niet botsen tegen oude, slecht ter been zijnde mensjes, ging de ganse zoektocht een beetje aan mij voorbij. Gelukkig kon ik dat uitbesteden aan mijn collega’s.

We bereikten met z’n allen behoorlijk uitgelaten de eindmeet en namen daarop afscheid van enkele collega’s die nog een lange rit naar huis voor de boeg hadden. Met de achterblijvers dronken we nog iets op een Oostends terrasjes als afsluiter van deze mooie zonnige dag.

Helaas kreeg onze teamuitstap nog een onverwacht staartje toen onze trein in panne viel midden in een veld nadat we nog niet zo lang het station van Brugge waren uitgereden. De twee schokken waarmee de trein tot stilstand kwam, deden al niet veel goeds vermoeden en jawel, al snel werd ons vermoeden bevestigd: problemen met de pantograaf. Niet alle passagiers namen dit nieuws goed op, maar de meeste mensen reageerden vrij gelaten. Al een geluk dat het geen snikhete dag was geweest. Wij waren van ons team nog met een groepje van een twaalftal personen. Een beetje een extra teambuilding dus. Alleen spijtig dat we geen boek speelkaarten bij hadden. 😉

Na ongeveer twee uur stil staan in een warme trein zonder airco, arriveerde eindelijk onze redding in de vorm van een locomotief die ons tot in Gent sleepte. Alwaar ik met twee andere collega’s overstapte naar de trein naar Antwerpen, maar niet zonder eerst wat junkfood te kopen aan een eetkraampje voor het station. Lang geleden dat ik nog eens karakollen gegeten heb!