Gisterenavond zat ik opnieuw met dezelfde twee collega’s als vorige week op de achterbank van een auto. Ditmaal helaas niet op de achterbank van een fancy Tesla, maar wel op de achterbank van het charmante autootje van een onlangs gepensioneerde collega. Het was iets krapper dan vorige week, maar het gezelschap maakte dat helemaal goed! We hadden immers veel om over bij te praten onderweg naar het Permekemuseum.

Voor mij was het geleden van 2019, nog vóór de renovatie, dat ik nog eens in het museum was. En toegegeven de make-over is niet spectaculair, omdat er vooral op toegankelijkheid en het moderniseren van de technieken is gewerkt, maar de opfrissing had het museum duidelijk deugd gedaan. Er was alleszins massaal veel volk om de nieuwe tentoonstelling ‘Constant Permeke in tegenlicht‘ te bewonderen. Ook veel bekenden tegen het lijf gelopen, die allemaal even nieuwsgierig waren als ik, ongetwijfeld.

Ik moet zeggen dat ik aangenaam verrast was door een aantal werken van Permeke die ik nog niet eerder gezien had. De werken van Permeke die ik kende, vond ik vaak nogal donker en iets deprimerends uitstralen, maar deze tentoonstelling liet mij kennismaken met een andere kant van de man.

Continue reading →