Dinner for five at het Spaans Dak

Na mijn fysieke inspanningen van de namiddag (toch meer dan 22.000 stappen bij mekaar gewandeld), was ik blij mijn voetjes onder tafel te kunnen steken in het stijlvolle Spaans Dak. Alleen jammer dat mijn vriend er niet bij kon zijn, die moest wegens ziekte noodgedwongen afhaken en bleef een weekend uitzieken in Genève. Hij was er vrij zeker van dat hij Covid-19 had opgedaan, maar de zelftest was negatief. Al is het natuurlijk steeds mogelijk dat die test verkeerd was. Hij voelde zich alleszins te zien om op en af te vliegen. En zeker met de eindejaarsperiode in het vizier leek het ons beter dat hij wat rust nam.

Jammer, want hij miste door zijn ziekte een supertoffe en culinair hoogstaande avond met onze twee bevriende koppels uit Leuven. Het eten was, evenals het gezelschap, uitstekend. Jammer dat het Spaans Dak zo ver van Leuven ligt, anders zou ik er zeker vaker gaan dineren.

Appetizers:

Kalf / knolselder / paddenstoel:

Sint-Jakobsvrucht / octopus / bloemkool / hazelnoot / ponzu:

Fazant / Witloof / Vijg / Truffel:

Hert / Pastinaak / Peer / Luikse stroop:

Kaasassortiment van Elsen:

Zoetigheden bij de thee:

Na de maaltijd namen we een taxi terug naar Leuven en gelukkig vond ik toch iemand bereid om deze nacht het koude bed met mij te delen:

#DuwMee 2024

Dankzij de overredingskracht van de onvolprezen Goofball zat ik gisteren om 12.57u op de trein naar Sint-Joris-Weert om voor de eerste keer in mijn leven zelf mee te wandelen met #DuwMee ten voordele van Mobile School. De opbrengst van deze editie van #DuwMee gaat volledig naar de productie van vier nieuwe mobiele scholen voor kwetsbare kinderen en jongeren, onder andere in Bolivia en Zambia. Kijk, daarvoor haal ik graag mijn wandelschoenen boven. Al was het even bekijken hoe ik dit kon laten sporen met de afspraak om ‘s avonds samen met vrienden te gaan eten in het Spaans Dak.

Vanaf het station van Sint-Joris-Weert wandelden we naar de Basisschool, waar al de wandelaars zich hadden verzameld op de speelplaats. Ter plekke was er eten en drinken voorzien (dat ik liet passeren, want ik had thuis al gegeten en wilde mij wat sparen voor het avondmaal) en kocht ik mij een fluovestje extra large om over mijn dikke winterjas aan te trekken.

Stipt om 14.05u vertrok de groep in een lang, kleurrijk lint voor een mooie wandeling doorheen de bossen van Oud-Heverlee en Leuven. Op voorhand had ik me wat zorgen gemaakt om de weersvoorspellingen (iedereen weet uiteraard dat ik een bloedhekel heb aan wandelen in de regen), maar kijk, op een beetje miezerregen en wat druppels onderweg na, hielden we het droog. Tot mijn niet geringe opluchting, moet ik zeggen. Ik genoot oprecht van deze mooie winterwandeling in het goeie gezelschap van Goofball, haar zoon en haar vriendin. Spijtig dat het mij na afloop van de coronacrisis niet meer schijnt te lukken om meer tijd vrij te maken om te wandelen.

Aan het einde van de wandeling troffen we de echtgenoot van Goofball en haar jongste zoon op de speelplaats van Basisschool De Klare Bron. Ik deed nog een poging om aan te schuiven voor pannenkoeken, maar de tijd tikte en de rij vorderde traag. Dus nam ik afscheid van mijn medewandelaars en stapte ik naar Heverlee station voor een kort treinritje naar Oud-Heverlee. Vanaf het station van Oud-Heverlee was het nog een dikke twintig minuten wandelen naar Brasserie St. Jean. Een iets minder leuke wandeling dan die van deze namiddag, omdat ik deze alleen moest doen in het donker, maar ik geraakte zonder problemen in de brasserie.

Daar koos ik een plekje vlakbij de chauffage om mijn natte spullen wat te laten drogen en zelf wat op te warmen. Ik was rond half zes aangekomen in Brasserie St. Jean, dus had ruimschoots de tijd om te bekomen van de wandeling en alvast een aperitiefje te drinken voor mijn afspraak om 18.30u in het Spaans Dak. Mijn haar had stevig afgezien van die vele uren onder mijn muts, dus dat deed ik in een staartje. En terwijl ik genoot van een glaasje cava, haalde ik mijn laptop boven om wat mails te beantwoorden. Because the work never ends these days!

Momignies, Oud-Heverlee, Geel en Leuven – 4 november 2023

Helaas, het min of meer aanvaardbare weer van de dag voordien, had plaatsgemaakt voor authentiek Belgisch rotweer. Omdat we om 11 uur al moesten uitchecken, besloten we de handdoek in de ring te gooien en gewoon terug te rijden richting het thuisfront. Mét een tussenstop voor de lunch in Grand Café St. Jean. De laatste keer dat we met ons gezelschap van negen personen rond de tafel zaten. Ongelooflijk hoe snel dat weekend weer voorbij gevlogen was. Ik genoot alvast van mijn roodbaarsfilet met duglérésaus, grijze garnaaltjes en puree. Een mooie afsluiter van een zalig, zij het uitzonderlijk nat en winderig weekend.

Na de lunch namen we afscheid van onze vrienden en reden we met de drie jongedames naar Geel om hen af te leveren bij hun mama, die ongetwijfeld genoten moet hebben van de stilte en rust in huis. 😉

Alweer fijne herinneringen om te koesteren.

Dikke Beukwandeling

Zondag onze wandelschoenen opnieuw boven gehaald (ongeveer de enige schoenen die ik tegenwoordig nog draag), een Cambio gehuurd en vertrokken richting Meerdaalwoud voor een wandeling van iets meer dan 13 kilometer tussen statige beuken en hoge dennen. We startten niet aan knooppunt 108, het officiële startpunt van de wandeling, maar wel aan knooppunt 111, omdat we dit knooppunt het eerst tegenkwamen op onze weg. We parkeerden de Cambio op een kleine parkeerplaats in het bos en zogen de gezonde herfstlucht in onze longen.

Het letterlijke hoogtepunt van deze wandeling was de Tomberg, gelegen op 102,5 m boven de zeespiegel. Bij opgravingen in deze oude grafheuvel vonden archeologen verschillende gebruiksvoorwerpen in silex (vuursteen). Ik was er mij tot op deze wandeling niet bewust van dat er archeologische opgravingen hadden plaatsgevonden in het Meerdaalwoud. Alweer iets bijgeleerd dankzij de coronacrisis.

We zetten er stevig de pas in, waardoor de wandeling sneller voorbij was dan gedacht. We hebben alleszins allebei erg genoten van deze wandeling in de frisse buitenlucht. Zeker toen in de latere namiddag de zon doorheen de wolken kwam piepen. Dikke aanrader.