Reuzen en bootjes in Lier

Vandaag spoorde ik met een aantal collega’s richting Lier voor een (hopelijk) toffe teamdag. De zon was zelfs van de partij! Wie had dat durven hopen!

Plaats van afspraak was koffiebar Baraf. We namen met ons groepje wat tafeltjes in de leuke binnentuin in gebruik en terwijl we in het zonnetje wachtten op de rest van de collega’s, bestelde ik mij een granola met yoghurt om genoeg energie te hebben om de dag door te komen. Lekker én gezond!

IMG_0169

Door treinvertragingen (what’s new?) duurde het even vooraleer ons groepje kon vertrekken naar de eerste bestemming van de dag: de slaapplaats van de Lierse reuzen. Eén van onze collega’s is lid van de Lierse Pijnders en gaf ons wat meer uitleg over dit schitterende immaterieel cultureel erfgoed. En wat meer is: we mochten zelf even voor pijnder spelen en met een reus rondlopen. Zo’n kans laat ik uiteraard niet aan mij voorbijgaan. Ik had de eer reus Wardje op mijn schouders te mogen torsen. Letterlijk, want de kleinere reuzen draag je als een soort rugzak over je schouders. De grotere reuzen vergen een andere, iets moeilijkere techniek. Best wel een bijzondere ervaring!

IMG_0171

IMG_0172

IMG_0185

IMG_0192

IMG_0198

IMG_0199

IMG_0201

IMG_0203

IMG_0204

IMG_0215

Van reuzen tot leven brengen, krijgt een mens honger. We wandelden langs het Begijnhof (dat momenteel een grondige renovatie ondergaat) naar Bar Muza. Als voorgerecht genoot ik van een iets te lauw aspergesoepje, maar de vis als hoofdgerecht maakte veel goed. Dat en de uitstekende cava, uiteraard. 😉 Tijdens de maaltijd overhandigde de teamverantwoordelijk een cadeautje aan een collega die een jaartje op sabbatical gaat. Stiekem ook wel zin om op een later moment in mijn carrière even de pauzeknop in te drukken, want mijn work-life balance helt momenteel vervaarlijk over naar de kant work. Maar goed, da’s iets voor de toekomst.

IMG_0227

IMG_0228

IMG_0235

IMG_0237

Na de lunch was het tijd voor de tweede activiteit van de dag: een boottochtje. En amai, wat heb ik daarvan genoten. Onze gids was een vat vol boeiende verhalen over de geschiedenis van Lier en eerlijk, het deed ook gewoon deugd om ontspannen op een bootje te zitten met de zon op mijn gezicht. Lier is trouwens een verrassend leuke stad. Ik heb zeker het gevoel dat ik nog eens moet terug keren om de stad wat meer in de diepte te verkennen. Ik heb de Zimmertoren alvast aan mijn ‘te bezoeken’ lijstje toegevoegd.

IMG_0244

IMG_0250 Continue reading

Vrijgezellen

De zus van mijn broer vriend trouwt volgende maand (een half jaar nadat zijn jongste broer getrouwd is, hopelijk is het niet besmettelijk) en zoals de traditie het voorschrijft werd er door de getuigen een vrijgezellendag georganiseerd. Gelukkig ben ik nog nooit in mijn leven getuige geweest, want het verzinnen van stomme opdrachtjes is echt niet aan mij besteed.

De vrijgezellen startte in het zwembad Waterperels in Lier. Een kleine anderhalf uur mochten we ons uitleven in de wildwaterbaan, ontspannen in de sauna en het stoombad met te weinig stoom en tevergeefs wachten tot de jacuzzi terug in gang schoot. Het zwemmen op zich vind ik wel fijn, maar ik begin meer en meer een bloedhekel te krijgen aan die veel te kleine omkleedhokjes, de smerige vloeren en die vervelende kastjes waar je al je hebben en houden maar net ingepropt krijgt. En om één of andere reden moet ik de gekste touren uithalen om de sensoren van de douches duidelijk te maken dat er ik toch wel graag over water zou beschikken om de shampoo uit mijn haar te wassen.

Na het zwemmen trokken we naar restaurant Pezo in het centrum van Lier. Het eten was lekker, de rode wijn ook, de witte trok op niks. Wat ik heel erg storend vond, is dat we al om 20.00u buiten geborsteld werden. Er waren nog mensen die een dessertje wilden nemen, maar dat was niet mogelijk. Nu moet ik er eerlijkheidshalve wel bij zeggen dat men dit ons op voorhand had meegedeeld. Maar gezellig is anders.  Nu, in economisch moeilijke tijden kan ik begrijpen dat een restaurant twee shiften willen doen, maar als we een dessertje hadden mogen bestellen, zouden we ongetwijfeld ook nog wat gedronken hebben.

Van Lier zelf heb ik niet veel gezien, veel te koud om lang buiten te blijven. Het historische centrum met de Zimmertoren zag er erg mooi uit, iets om in de zomer naar terug te keren. Het ijskoude weer zorgde er wel voor dat de stad er uitgestorven bij lag. Geen mensen om aan te spreken om de domme opdrachtjes te doen. Oef. 😉 

We deden enkele cafés aan om de opdrachten te doen die niet echt publiek nodig hadden. Het eerste café stonk naar verstopte afwateringsputtekes. Op de wc’s was de stank zelfs niet te harden. Blijkbaar is dit een veel voorkomend probleem in Lier, want het tweede café dat we aandeden (waar je kon poolen en biljarten) had ook last van een rioolgeurtje. We poolden wat en dankzij mijn partner (zelf blink ik uit in het potten van witte ballen en zwarte ballen op het verkeerde moment) wonnen we zelfs.

Daarna had ik er eigenlijk niet meer zoveel zin in. Ik was moe en uitgepraat en wilde graag naar huis. Volgens afspraak zou mijn vriend, die ergens in Antwerpen op stap was met de toekomstige bruidegom, mij komen ophalen (de laatste trein in Lier vertrok al om 23.14u) en blijkbaar was er bij de mannen meer ambiance dan bij de vrouwen. Dan maar een ander café opgezocht. We kamen terecht in een zaak waar vooral veertigers zaten die uitbundig dansten en te veel dronken. 

Marginaalste moment van de avond: een dame met geblondeerd haar liet de dj de muziek stilleggen om de macho met eveneens geblondeerd haar die haar vergezelde ten huwelijk te vragen. “Wil je met me trouwen?” vroeg ze. De horror op het gezicht van haar partner was duidelijk zichtbaar en eerst wilde hij niet eens antwoorden. Na wat aandringen werd het dan uiteindelijk ja. Sociale druk, het doet wat met een mens. Pijnlijk.

We dansten nog wat op foute Nederlandstalige nummers en de groep meisjes begon te slinken. Ik was het ondertussen echt beu. Het half uur wachten nadat ik het bericht kreeg dat mijn vriend in Antwerpen was vertrokken, duurde naar mijn gevoel eeuwen. Uiteindelijk heb ik de avond zelfs nog afgesloten samen met de toekomstige bruid en de vier andere overgebleven meisjes. Nog nooit zo blij geweest dat ik in mijn bed lag.